Σόιμπλε: Ο Τσίπρας δεν εμπιστεύεται αρκετά τον Τσακαλώτο – Βλέπει συμφωνία στο Eurogroup

(upd) Την πεποίθησή του για συμφωνία για την Ελλάδα στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφανγκ Σόιμπλε, όπως μεταδίδει το Bloomberg.

Σύμφωνα με το Bloomberg,

η συγκεκριμένη δήλωση είναι αυτή που συνέβαλε στο να κινηθεί το επιτόκιο του ελληνικού 2ετους ομολόγου κάτω από 5%.

Ο Σόιμπλε έπλεξε το εγκώμιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου, χαρακτηρίζοντάς τον πολύ καλό υπουργό και σκληρό διαπραγματευτή, ενώ άφησε αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας ότι δεν εμπιστεύεται αρκετά τον υπουργό του.

Εν τω μεταξύ, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η πρόταση που κατατέθηκε στο τελευταίο Eurogroup -η «πρόταση Σόιμπλε» όπως πέρασε σε πολλά ΜΜΕ- και η οποία απορρίφθηκε κατ’ αρχάς από την ελληνική πλευρά, αποτελεί τον «πυρήνα» της συμφωνίας που κυοφορείται.

Αυτή προέκριναν άλλωστε στο διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, ανάμεσά τους η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ αλλά και ο επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ. Το γεγονός ότι στο Λουξεμβούργο θα βρίσκεται και η ίδια η κ. Λαγκάρντ εκλαμβάνεται από αναλυτές ως σαφής ένδειξη ότι θα υπάρξει συμφωνία και δη προς την προαναφερθείσα κατεύθυνση, σύμφωνα με την Deutsche Welle.

«Πακετάρισμα» και επικοινωνιακή διαχείριση
Το ερώτημα είναι βέβαια ποια μορφή θα έχει αυτή η συμφωνία. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις, το πιο πιθανό σενάριο είναι μια ελαφρώς αναβαθμισμένη εκδοχή της τελευταίας πρότασης του Μαΐου, με ορισμένες πιο εξειδικευμένες αναφορές στο χρέος -εδώ συνίσταται και η υποχώρηση από πλευράς Β. Σόιμπλε-, εντούτοις με τον γνωστό αστερίσκο που παραπέμπει τη λήψη των τελικών αποφάσεων στο 2018, εφόσον φυσικά κριθεί αναγκαίο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα πρόκειται για μια υποτυπώδη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων, με τέτοια διατύπωση που δεν θα συνιστά φυσικά «αλλαγή προγράμματος» και συνεπώς δεν θα αναγκάζει τον Γερμανό υπ. Οικονομικών να ζητήσει την έγκριση της γερμανικής Βουλής και δη εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Επίσης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρχει σαφής και ισχυρή αναφορά στα ευρωπαϊκά μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης. Όλα αυτά ανοίγουν φυσικά τον δρόμο για τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά κατ’ αρχάς ως τεχνικού συμβούλου, αφού η πλήρης εμπλοκή του με χρηματοδότηση θα ακολουθήσει όταν θα έχει διευθετηθεί και το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους.

«Κλειδί» της συμφωνίας θεωρούνται πλέον οι τελικές διατυπώσεις, που θα πρέπει να δίνουν σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές περιθώρια καλής επικοινωνιακής διαχείρισης.

Αυτό αφορά κατ’ αρχάς την ελληνική πλευρά, αφού τόσο το Βερολίνο όσο και το ΔΝΤ μπορούν να είναι κατ’ αρχάς ικανοποιημένοι: οι κ.κ. Σόιμπλε και Μέρκελ εκπληρώνουν την υπόσχεσή τους προς την κοινοβουλευτική τους ομάδα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ ενώ τηρούν και την κόκκινη γραμμή που είχαν θέσει ότι χωρίς το Ταμείο, δεν μπορεί να εκταμιευτεί άλλη δόση. Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, μπορεί επίσης να είναι ικανοποιημένο αφού δεν χρειάζεται να καταβάλλει χρήματα όσο δεν πληρούνται οι όροι που θέτει.

Και στο βάθος το QE;

Η ελληνική πλευρά ωστόσο θα πρέπει να αντισταθμίσει την υπαναχώρησή της από την πάγια αξίωσή της για άμεσα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Μια ισχυρή αναφορά σε αναπτυξιακά μέτρα καθώς και μια μεγαλύτερη δόση μπορεί να είναι τα στοιχεία εκείνα που θα χρυσώσουν το χάπι στην Αθήνα.

Πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα -πολιτικοοικονομική αλλά και επικοινωνιακή-θα είχε βέβαια μια διατύπωση που θα ξεκλείδωνε την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Οι τελικές αποφάσεις όμως δεν βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής των υπουργών Οικονομικών, αλλά εναπόκεινται στην αρμοδιότητα της Ευρωτράπεζας, που έχει διαμηνύσει τελευταία ότι δεν συμπαρασύρεται από πολιτικά παιχνίδια.