Ο «ακραίος» Παναγούλης που δεν τρέμει τους πολίτες…

Ενόχλησε η αποστροφή του λόγου του Στάθη Παναγούλη, περί του τέλους του πρέσβη των Η. Π. Α. στη Λιβύη, τα ασπόνδυλα της τρικομματικής κυβέρνησης.

του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Ακούστηκε … εφιαλτικό το σενάριο στις σκιές που παριστάνουν την πολιτική ηγεσία σκυφτές μπρος στη βούληση των Γερμανών κατακτητών. Ένα πράγμα όμως δεν καταλαβαίνει αυτή η υπόδουλη πολιτική ηγεσία- ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει: Πως αυτό που είπε ο Στάθης Παναγούλης- και το οποίο η βρόμικη πολιτική ελίτ βιάστηκε να καταχωρήσει στην

«ανθολογία των άκρων»- δεν είναι μια μοναχική άποψη που απλώς διατυπώνεται για να κάνει λίγο θόρυβο και ύστερα να την καταπιεί η μοίρα της.

Είναι μια άποψη που, απλώς, διακοίνωσε ο Παναγούλης στη Βουλή, αθροίζοντας χιλιάδες διατυπώσεις της, από απλούς πολίτες, με τους οποίους ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να συγχρωτίζεται, χωρίς πρόβλημα, ενώ οι υπόδουλες στους Γερμανούς, σκιές της πολιτικής Ελίτ δεν τολμούν.

Αν τολμούσαν να κοιτάξουν στα μάτια έστω κι έναν πολίτη από αυτούς, τους μετρημένους σε εκατομμύρια Έλληνες, που οδηγούν προσχεδιασμένα στη φτώχεια, αν συνομιλούσαν με μερικούς από εκείνους στους οποίους έχουν πει εγκληματικά ψέματα, αν δεν φοβούνταν να συναναστραφούν με ορισμένους από αυτούς εις βάρος των οποίων πλουτίζουν αχόρταγα, θα ήξεραν πως οι πολίτες σε στιγμές απόγνωσης, εύχονται για την πολιτική ελίτ, μοίρα εφιαλτικά χειρότερη από αυτή του άτυχου Αμερικανού διπλωμάτη.

Δίνουν συνεχώς δικαιώματα οι σκιές της σήψης. Ήδη σήμερα βιώνουμε ένα ακόμη ψέμα της τρικομματικής κυβερνητικής συμμορίας. Η «δόση» δεν ήρθε παρά το ότι οι Γερμανοί κατακτητές πέτυχαν να περάσουν από το κοινοβούλιο την νέα φάση της Ελληνικής γενοκτονίας. Ο τέταρτος στη σειρά κατοχικός πρωθυπουργός συγκυβερνά με τον βασικό υπαίτιο της διαρκούς αιμορραγίας της κοινωνίας και της χώρας.

Ως και η ιέρεια του ακραίου νεοφιλελευθερισμού εν Ελλάδι, θεωρεί τα μέτρα ακραία και προειδοποιεί τον «πρωθυπουργό» με εκκωφαντική πτώση. Οι πανικόβλητες πολιτικές σκιές «ανακάλυψαν» στο πρόσωπο του Στάθη Παναγούλη, τον «Ροβεσπιέρο» τους. Δυσκολεύονται να αντιληφθούν πως, έτσι όπως τα έκαναν, δέκα εκατομμύρια Έλληνες θα έπαιζαν ευχαρίστως αυτόν το ρόλο…