Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης: «Έξω από το σπίτι μας…»

Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν μου ζητήθηκε να γράψω μια ωραία ιστορία, ανέτρεξα στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που η Νίκαια στον Πειραιά είχε μικρές μονοκατοικίες με κήπους, τότε που υπήρχαν ατέλειωτες αλάνες και μεγάλα δέντρα. Ένα τέτοιο δέντρο, μια αγριοπασχαλιά, βρισκόταν στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι μας. Σκαρφάλωνα στην μάντρα και από κει με μια δρασκελιά βρισκόμουν μέσα, στην καρδιά του δέντρου. Εκεί ήταν η κρυψώνα μου. Σε ένα σημείο που βόλευε είχα καρφώσει και μια τάβλα και καθόμουν με τις ώρες.

Εκείνη την εποχή μου είχαν συμβεί ένα σωρό περιστατικά τα οποία ευτυχώς τα θυμάμαι ακόμα και τα αναπολώ με ένα χαμόγελο.

Όταν πολύ πιτσιρίκι μαγεύτηκα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ GoodStories.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα