Γράφει η Άννα Ξένου: Παστίλιες για το φασισμό…του άλλου

Δημοκράτες όλου του κόσμου ενωθείτε! Ενωθείτε στο πλευρό των Ελλήνων που απειλούνται άλλη μια φορά από το φασισμό, τη Χρυσή Αυγή, τα ναζιστικά σύμβολα, τις εν ψυχρώ δολοφονίες στη μέση του δρόμου από ανεγκέφαλους ανθρώπους που βρίσκουν λόγο ύπαρξης σε ομάδες ταγμάτων ασφαλείας. Η ιστορία μας ξαναχτυπά την πόρτα για να μας εξετάσει, αφού μείναμε μετεξεταστέοι επί δεκαετίες.

Τα μαθήματα δημοκρατίας που πήραμε ήταν λειψά, διαβάσαμε μόνο τη θεωρία, αλλά τις ασκήσεις δεν τις λύσαμε ποτέ! Ίσως

να έφταιγαν και οι «καθηγητές» μας, λαμόγια του αίσχιστου είδους, που φόρεσαν την ταμπέλα του δημοκράτη και μας πούλησαν ιδεολογικά φούμαρα, χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα. Φταίμε κι εμείς που βολευτήκαμε στο ξεροκόμματο ελευθερίας – λόγου κυρίως- που μας πέταξαν και δεν καταλάβαμε ότι την ίδια στιγμή υποθήκευαν το μέλλον μας και μας ξεπουλούσαν έναντι πινακίου φακής, ή εξουσίας.

Η χώρα έζησε και πολέμους και εμφύλιους σπαραγμούς. Η βραχύβια ιστορική μνήμη των Ελλήνων όμως είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα αυτού του λαού. Τώρα, η χώρα, το δημοκρατικό μας πολίτευμα και το επίσης δημοκρατικό φρόνημά μας «κινδυνεύουν» από τη Χρυσή Αυγή.

Τι δεν καταλαβαίνεις, λοιπόν, μικρόνοε «αντιφασίστα» απ’όλα όσα συμβαίνουν εσχάτως;

* Βρισκόμαστε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, την οποία, ως πολίτες δεν δημιουργήσαμε. Φτάσαμε ως εδώ εξαιτίας της πολυετούς κακοδιαχείρισης εκ μέρους των πολιτικών γεννημάτων της μεταπολίτευσης – όλοι αψεγάδιαστοι δημοκράτες – και του αλόγιστου δημόσιου δανεισμού.

* Η πιπίλα του των κακών κομμουνιστών, που μας κρατούσε τα λουριά της επανάστασης, έλιωσε . Κάποια στιγμή έπαψε να μας φοβίζει ο Κόκκινος Μπαμπούλας και επιδοθήκαμε στην τρυφηλή ζωή του καπιταλιστικού κακέκτυπου στο οποίο ζούσαμε.

* Υπήρξαν αρκετές αφορμές για επανάσταση, τις οποίες ουδέποτε αντιληφθήκαμε γιατί μας είχε απορροφήσει ο ευδαιμονισμός και το διαρκές κυνήγι των πλασματικών αναγκών, στο οποίο έντεχνα μας ενέπλεξαν. Δεν ανησυχούσαμε, γιατί η Δημοκρατία μας ήταν σε «σίγουρα» χέρια.

* Ανεχτήκαμε πατεράδες, θείους , γιούς και ανιψιούς- όλοι δημοκράτες με «περγαμηνές» – να διαχειρίζονται το μέλλον μας με την σιγουριά και την αυταρέσκεια του «κληρονομικού χαρίσματος» κι όταν φτάσαμε στον γκρεμό, αντί να τους στείλουμε πρώτα στη φυλακή και μετά στα τάρταρα της Ιστορίας, δεχτήκαμε τα ψέματα, τους εκβιασμούς και τους εκφοβισμούς ότι αν δεν «κάτσουμε στα αβγά μας» τότε θα τα χάσουμε όλα. Και κυρίως θα «κινδυνεύσει η Δημοκρατία μας».

* Κάναμε μερικές πορείες, γίναμε για λίγο αγανακτισμένοι, αποφορτίσαμε την οργή μας και συνεχίσαμε να πληρώνουμε φόρους, να χάνουμε τα σπίτια μας και να ζητιανεύουμε ψευτοδουλειές για 500 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση. Όμως το δημοκρατικό μας πολίτευμα ακόμα κινδυνεύει.

* Σήμερα, το κράτος, με τις ευλογίες της Τρόικας, μας ληστεύει, μας απαξιώνει, μας εξευτελίζει, το Σύνταγμα παραβιάζεται, ζούμε ό,τι πιο αντιδημοκρατικό μπορεί να ζήσει ένας λαός, κι ακόμα πιστεύουμε πως η Δημοκρατία και το φρόνημά μας κινδυνεύουν μόνο από τη Χρυσή Αυγή!!!

Οι πολιτικοί σχηματισμοί είναι γέννημα της κοινωνίας και των πολιτικών συνθηκών. Η Χρυσή Αυγή εξυπηρετεί θαυμάσια το σύστημα στο οποίο ζούμε. Είναι ο νέος απαραίτητος μπαμπούλας για να συνεχίσει το Σύστημα να επιβεβαιώνει το ρόλο του. Όλες οι συζητήσεις για να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, εκτός από αντιδημοκρατικές, είναι εκ του πονηρού και κατά πάσα βεβαιότητα, ανέφικτες. Είναι μονάχα ένα βήμα για να μπορέσουν πολιτικοί και μεγαλοδημοσιογράφοι να κάνουν επίδειξη δημοκρατικού φρονήματος, σα να είναι η χώρα πασαρέλα που θα αναδείξει τον Σταρ στο είδος του. Το γνωρίζουν όλοι. Κυρίως αυτοί που κάνουν αυτές τις συζητήσεις. Οι πολιτικοί προσπαθούν να μαντρώσουν τα πρόβατά τους και οι μεγαλοδημοσιογράφοι να μας πείσουν ότι είναι δημοκράτες υπεράνω πάσης υποψίας, ακόμη κι αν στο άμεσο παρελθόν υποστήριζαν μετά μανίας τις μνημονιακές επιλογές της κυβέρνησης, για λογαριασμό των εργοδοτών τους.

Ο φόβος του «εμφυλίου» είναι ο πολιτικός αντιπερισπασμός για να μην ξεχειλίσει η οργή των πολιτών ενάντια στα ακραία οικονομικά – και επιπλέον αντιδημοκρατικά – μέτρα. Είναι προτιμότερο να σφαζόμαστε μεταξύ μας για τη Χρυσή Αυγή, παρά να πάρουμε κεφάλια για το ξεπούλημα της χώρας μας.

Ο διάλογος περί δημοκρατίας είναι το φάρμακο για τον καρκίνο που μας κατατρώει.

Όποιος «τσιμπήσει» είναι άξιος της μοίρας του…