Εσείς το πήρατε το μήνυμα; (ή "Τι έγινε, ρε παιδιά;)

Από χθες το βράδυ διάβασα και είδα πολλά. Κάποιοι έμειναν βωβοί. Κάποιοι χαμογέλασαν, αλλά σχεδόν ντράπηκαν να το δείξουν. Κάποιοι άρχισαν να γκρινιάζουν γενικά (κλασικά). Κάποιοι απαρνήθηκαν την εθνική τους ταυτότητα. Κάποιοι προσπάθησαν να διαβάσουν το μήνυμα της κάλπης. Και κάποιοι άλλοι δεν το πήραν ποτέ...
Στην αρχή πάντως μείναμε όλοι να κοιτάμε τα αποτελέσματα. Σα να μην τα περίμενε ποτέ κανείς... Το έδειχναν οι δημοσκοπήσεις, το συζητούσαμε μεταξύ μας, αλλά κανείς στην πραγματικότητα δεν είχε εμπιστοσύνη στον διπλανό του. “Τελευταία στιγμή θα αλλάξει γνώμη και θα ψηφίσει πάλι τα ίδια” σκεφτόμασταν (άλλο τι ελπίζαμε). Και τελικά δεν άλλαξε. Και τα exit polls έδειξαν κάτι ποσοστά, που το πρώτο πράγμα που σε έκαναν να σκεφτείς είναι ότι χτύπησαν το λογισμικό των εταιρειών δημοσκοπήσεων οι Anonymous!!!

“Δεν είχα καταλάβει ότι ψήφισα μεγάλο κόμμα!” είπε ένας φίλος, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ σε μια άλλη φίλη, που ψήφισε ΠΑΣΟΚ και βρισκόταν ακόμα υπό την επήρρεια του εγκεφαλικού. Κι ας το λέγαμε συνεχώς μεταξύ μας. Κι ας μην είχαμε παρά ελάχιστους στον ευρύτερο κύκλο μας που επέμεναν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (“Μάλλον θα φταίει ο κύκλος μας” σκεφτόμασταν). Κι ας ακούγαμε όλο και περισσότερους ότι θα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ (άλλοι συνειδητά, άλλοι από αγανάκτηση, άλλοι επειδή κάτι τους είπε κάποιος άλλος). Όταν τελικά είδαμε τα νούμερα ήταν σαν κάποιος να άλλαξε απότομα το σκηνικό κι εμείς να ξεχάσαμε τα λόγια μας. “Μιλάς!”... Και μένοντας να κοιτάζεις άναυδος ήρθε στα χείλη σου η θρυλική ατάκα του Σπύρου από τους “Απαράδεκτους”: “Τι έγινε, ρε παιδιά;”...

Από εκείνη τη στιγμή διάβασα και είδα πολλά. Είδα τον Βενιζέλο σε κατάσταση νιρβάνα να βγαίνει σα να νίκησε περίπου και να προτείνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας λέγοντας μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ θα διαμορφώσει και θα προτείνει το πλαίσιο (Βαγγέλη, έχασες το σημερινό επεισόδιο! Είσαι τρίτος με το ΠΑΣΟΚ κάτω από τα ποσοστά του ’74! Από σήμερα δεν... ζωγραφίζεις εσύ, σου πήραν το στυλό!). Είδα τον Σαμαρά να τονίζει ότι η ΝΔ είναι πρώτο κομμά (Αντώνη, αυτό κατάλαβες εσύ; Το 18% σου λέει κάτι;). Είδα την Αλέκα να μην αγχώνεται (Όλα καλά, Αλέκα μου! Ζωή σ’ εμάς...).

Τα καλύτερα βέβαια τα είδα και τα διάβασα στα social media. Μπαίνοντας στο facebook προς τη στιγμή νόμισα ότι είχα μάθει λάθος αποτελέσματα. Κάποιοι βρίζανε αδιακρίτως (Ζώα οι Έλληνες... Είμαστε άξιοι της μοίρας μας... Είχαν μαστουρώσει όσοι ψήφισαν...). Και όλοι μαζί (στον τοίχο μου τουλάχιστον) είχαν πάθει σοκ με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και ντρέπονταν για την Ελλάδα, ετοίμαζαν τα διαβατήριά τους και άλλα χαζά (από αυτά που μπορείς εύκολα να γράφεις και να μοιράζεσαι με τους φίλους σου στα status σου στο facebook). Κι ένιωσα σα να καίγεται ένα δάσος κι εγώ είμαι περιτριγυρισμένος από κάποιους που κοιτάζουν ένα πεύκο και σχολιάζουν ότι η γύρη τους προκαλεί αλλεργία!

Τρομακτικό και θλιβερό το ποσοστό της Χρυσής Αυγής; Φυσικά (αν και το περίμενες, αν όχι 7 στο 4-5 σίγουρα!). Ανησυχητικό; Σε κάποιο βαθμό ίσως, α