Το ΠΑΣΟΚ κι ο Βενιζέλος, «μαιευτήρες» της Χρυσής Αυγής

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Το «ταγκό» της κρίσης όπως και κάθε εκδοχή του λάγνου αργεντίνικου χώρου θέλει δυο για να ξεκινήσει τα περίτεχνα βήματά του. Ο ένας παρτενέρ στην περίπτωσή μας είναι η κοινωνία, μια κοινωνία που δεν έχει μεν αλάνθαστο ένστικτο αλλά έχει γρήγορα αντανακλαστικά διόρθωσης λαθών που έχει κάνει στο παρελθόν ανεξάρτητα από το ότι αυτά τα λάθη έχουν πληρωθεί πιο ακριβά από ότι θα επέτρεπε η λογική της χρονικής τους διάρκειας.

Ένα δεύτερο δεδομένο είναι ότι σε εποχές ακραίας έκφανσης της κρίσης –είτε αυτή είναι στημένη είτε πραγματική αναφύονται και

ακραίες αντιδράσεις. Είναι αναμφισβήτητο πως η παρουσία αλλά και ο κώδικας συμπεριφοράς βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής είναι ένα ακραίο φαινόμενο, πρωτόγνωρο για τα πολιτικά μας ήθη και σίγουρα ανησυχητικό. Είναι υποκρισία ωστόσο, στα όρια του στρουθοκαμηλισμού, να καταγινόμαστε σήμερα με την καταδίκη όσων με σωστό ή λάθος τρόπο διαχειρίζονται το δηλητηριώδες φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και να μη στρέφουμε τα πυρά μας σε αυτούς που είναι πραγματικά υπαίτιοι για τη γιγάντωσή της.

Η ιστορική διαδρομή του πολιτικού γίγνεσθαι σε αυτό το τόπο δεν έχει αλλάξει ούτε και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι διάφορες πλευρές του πολιτικού, κομματικού χάρτη. Ο ένας παρτενέρ του ταγκό – και συμπαθάτε με ο πιο σημαντικός από τους δυο – η κοινωνία, αναγνωρίζει ακόμα και σήμερα στη Νέα Δημοκρατία, ή στον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, την παράταξη των μεγάλων εθνικών επιλογών. Για αυτό και παρά τη συρρίκνωση που υπέστη παραμένει πλειοψηφική. Την ίδια ώρα η πλειοψηφική άποψη στην κοινωνία (που αποτελεί και την διορθωτική κίνηση της εγκληματικής ψήφου του 2009) αποδίδει τα του καίσαρος στου καίσαρα περιγράφοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως όχι μόνο πρωταίτιο της κρίσης αλλά και πρωτομάστορα των ακραίων πολιτικών συνθηκών που γέννησαν, άνδρωσαν και τώρα πια μετέβαλλαν σε ρυθμιστή και κοινωνικοπολιτικό φόβητρο τη δράκα των φασιστών.

Ο κ. Βενιζέλος είναι αυτός που με τακτική, ρητορεία και μεθοδολογία του, αυτή την προσκυνηματικού χαρακτήρα συμπεριφορά του απέναντι στο σύγχρονο γερμανικό επεκτατισμό οδήγησε τον κόσμο όχι στο να εκφασιστεί γιατί αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια αλλά στο να δώσει δυναμική στο ακραίο απολιτικό μόρφωμα που θα τρόμαζε περισσότερο το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ έφτιαξε. Ένα σύστημα που προσωποποιείται ήδη σε πρώην κορυφαίους υπουργούς που βρίσκονται στη φυλακή, σε ανθρώπους που έκαναν τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος και την κατάχρηση εξουσίας μοντέλο διακυβέρνησης και τη φασιστική νοοτροπία όχι δια της ταμπέλας αλλά δια της μεθόδου ενδεδειγμένο κώδικα συμπεριφοράς στην πολιτική και στην κοινωνία.

Για να είμαστε δίκαιοι ,ο Σαμαράς ,δεν έχτισε αλλά παρέλαβε αυτό το σύστημα. Ακόμη και σήμερα που η κοινωνία βρίσκεται βυθισμένη σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο με άδηλη έξοδο αυτό που ακούγεται ολοένα και περισσότερο στην κοινωνία είναι πως ενώ ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μαζέψει τα αμάζευτα και ο Φώτης Κουβέλης επιδεικνύει υπεύθυνη συμπεριφορά κυβερνητικού εταίρου τα ορφανά του Σημίτη, τύπου Στουρνάρα, και ο σε πολλές περιπτώσεις προκλητικός για τις οβιδιακές του μεταμορφώσεις Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελούν βαρίδι που δύσκολα θα αφήσει τόσο την κυβέρνηση να λειτουργήσει όσο και τη χώρα να κάνει μισό βήμα μπροστά.