Τη σφράγιση δεκάδων χώρων πολιτισμού αποφάσισε ο Δήμος Αθήνας

Μετά τις αιφνίδιες επιστολές της Διεύθυνσης Εμπορίου & Ανάπτυξης του Δήμου Αθηναίων με θέμα τη “σφράγιση θεάτρων που λειτουργούν χωρίς άδεια”, πραγματοποιήθηκε συνάντηση την Τρίτη 26/3/2013 στα γραφεία του ΣΕΗ με εκπροσώπους από τους θιχθέντες χώρους, μέλη του σωματείου που φιλοξένησε τη συνάντηση, καθώς και εκπροσώπους από διάφορους φορείς (ενδεικτικά Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων, την Ένωση Αστικών Μη Κερδοσκοπικών Εταιριών, ΠΟΘΑ κ.α.), οπού αποφασίστηκε συσπείρωση φορέων προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επικείμενη σφράγιση των χώρων πολιτισμού.

Στόχος

1) η αναστολή των αποφάσεων σφράγισης των χώρων που πλήγονται ή/και θα πληγούν από τους μελλοντικούς ελέγχους του Δήμου Αθηναίων

2) η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός ενός πεπαλαιωμένου νόμου που αφορά στους χώρους που φιλοξενούν παραστάσεις ο οποίος δεν καθρεφτίζει τη νέα καλλιτεχνική πραγματικότητα των παραστασιακών τεχνών, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως (Α.Ν. 446/37 ο οποίος εκδόθηκε 25/1/1937 επί δικτατορίας Μεταξά με τελευταία ανανέωση το 1957).

Θα πραγματοποιηθεί δεύτερη ανοιχτή συνέλευση την Πέμπτη 28/3/2013 στις 2 μ.μ. στο Θέατρο OLVIO (Ιεράς Οδού 67 και Φαλαισίας 7).

Η διεξαγωγή των αναφερθέντων σφραγίσεων ισοδυναμεί με μία απονέκρωση του πολιτιστικού τοπίου της Αθήνας και οδηγεί σε βέβαιη ανεργία ένα πολύ μεγάλο αριθμό επαγγελματιών που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με τις παραστασιακές τέχνες, καθώς και με την απομάκρυνση του αθηναϊκού κοινού από το δικαίωμα επιλογής.

Με εκτίμηση,

Ένωση Εναλλακτικών Χώρων Πολιτισμού Αθήνας

Υπεύθυνοι Επικοινωνίας:
Δημήτρης Καρατζιάς – 6945 993870 (VAULT)
Θέμελης Γλυνάτσης – 6939 163425 (KNOT GALLERY)
Γιώργος Σίμωνας – 6942 651504 (RABBITHOLE)
Με αφορμή την σημερινή ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ σας επισυνάπτουμε το φετινό ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ, από τον Ντάριο Φο

“Πριν πολλά χρόνια, η εξουσία επίλυσε το πρόβλημα της ανοχής της απέναντι στους ηθοποιούς της Commedia dell’ Arte διώχνοντας τους από την χώρα.
Σήμερα, ηθοποιοί και θίασοι έχουν πρόβλημα ανεύρεσης δημόσιων σκηνών, θεάτρων και θεατών, εξαιτίας της κρίσης.
Επομένως, οι κυβερνώντες, δεν έχουν πρόβλημα να ελέγχουν
αυτούς που εκφράζονται μέσω της ειρωνείας και του σαρκασμού, μιας και δεν υπάρχει κανένας χώρος για τους ηθοποιούς, αλλά ούτε και κοινό στο οποίο να μπορούν να απευθυνθούν.
Τουναντίον, κατά την διάρκεια της Αναγέννησης, στην Ιταλία, οι κυβερνώντες έπρεπε να προσπαθήσουν αρκετά για να φέρουν τους κωμικούς σε δύσκολή θέση μιας και τους απολάμβανε μεγάλη μερίδα του κοινού.

Είναι γνωστό ότι η μεγάλη έξοδος των ηθοποιών της Commedia dell’ Arte πραγματοποιήθηκε στον αιώνα της Αντιμεταρρύθμισης, με τη θεσμοθέτηση της κατάργησης όλων των θεατρικών χώρων, ιδιαιτέρως στην Ρώμη, όπου κατηγορήθηκαν ότι πρόσβαλλαν την Άγια Πόλη. Το 1967, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ΄, κάτω από την συνεχόμενη πίεση της συντηρητικής πλευράς της αστικής τάξης και του κλήρου, διέταξε την κατεδάφιση του Θεάτρου Tordonina, το οποίο σύμφωνα με τους ηθικολόγους, είχε παρουσιάσει τον μεγαλύτερο αριθμό άσεμνων σκηνών.

Την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, ο Καρδινάλιος Κάρλο Μπορομέο, ο οποίος δρούσε στον βορά της Ιταλίας, είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην λύτρωση «των παιδιών του Μιλάνου», θέτοντας για την τέχνη έναν σαφή διαχωρισμό, ως την υψηλότερη μορφή πνευματικής εκπαίδευσης, και το θέατρο ως την έκφραση της αισχρολογίας και της ματαιοδοξίας. Σε ένα γράμμα που απεύθυνε στους συνεργάτες του, το οποίο παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, εξέφρασε τις πεποιθήσεις του περίπου ως εξής: «ανησυχώ για την εξάλειψη του κακού σπόρου, έχουμε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάψουμε τα κείμενα που περιέχουν μιαρούς λόγους, για να τους εξαλείψουμε από την μνήμη των αντρών, και την ίδια στιγμή να διώξουμε αυτούς που κυκλοφορούν αυτά τα κείμενα σε έντυπη μορφή. Προφανώς όμως ενώ κοιμόμασταν, ο διάβολος δούλευε με ανανεωμένο ζήλο. Αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μπορεί να είναι πιο διεισδυτικό για την ψυχή απ’ αυτό που μπορούν να διαβάσουν σε τέτοια βιβλία! Πόσο καταστροφικός μπορεί να είναι για το μυαλό των νεαρών αντρών και κοριτσιών ο προφορικός λόγος και οι απρεπείς κινήσεις, παρά μία άψυχη λέξη τυπωμένη σε βιβλία. Γι’ αυτό είναι επείγον να απαλλάξουμε τις πόλεις μας από αυτούς που κάνουν θέατρο, όπως κάνουμε και με τις ανεπιθύμητες ψυχές».

Επομένως η μοναδική λύση για την κρίση είναι να ελπίζουμε ότι το μεγάλο κυνήγι μαγισσών οργανώνεται εναντίον μας και ιδιαίτερα ενάντια στους νέους ανθρώπους που επιθυμούν να διδαχθούν την τέχνη του θεάτρου: μια νέα διασπορά Κωμικών, δημιουργών του θεάτρου, οι οποίοι μέσα από αυτό τον περιορισμό θα δημιουργήσουν αφάνταστα οφέλη για μια νέα εκπροσώπηση”.

Ντάριο Φο