Τα πολλά (καλά) λόγια είναι… φτώχεια

Του ΔΗΜ. ΚΕΜΠΕ

Προβληματισμό παρά εφησυχασμό προκαλεί στο κυβερνητικό επιτελείο η πλήρης αλλαγή στάσης της ευρωπαϊκής κοινότητας και του ΔΝΤ απέναντι στην Ελλάδα, καθώς ο ένας μετά τον άλλον οι διεθνείς αξιωματούχοι και επενδυτικοί οργανισμοί εκφράζουν την πεποίθηση ότι η χώρα θα τα καταφέρει και χαρακτηρίζουν τσαρλατάνους (καγκελάριος Αυστρίας) όσους καλλιεργούν σενάρια εξόδου από το ευρώ.
Μπορεί στο διάστημα των τριών μηνών που ο Αντ.

Σαμαράς ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας να έχουν επιτευχθεί πολύ σοβαρές βελτιώσεις στην περιστολή των δημοσίων δαπανών και του συνόλου των οικονομικών δεικτών, μπορεί οι συνεχείς συναντήσεις του πρωθυπουργού στο εξωτερικό με τους Ευρωπαίους ηγέτες να συνοδεύονται πλέον από την επίδειξη αποτελεσμάτων, όμως, αυτή η απότομη αλλαγή υπέρ της Ελλάδας γεννά ερωτήματα. Σε κάθε περίπτωση είναι «ισοτίμως» επιζήμια με τις κινδυνολογικές προβλέψεις, του προηγούμενου διαστήματος, περί χρεοκοπίας.
Στις αρχές της εβδομάδας, ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης, Χ. Ράιχενμπαχ, που πραγματοποιεί επισκέψεις σε υπουργεία για την παροχή τεχνογνωσίας, δήλωσε εντυπωσιασμένος από τις διαρθρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, παρότι δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αναδιάρθρωση ανθρώπινου δυναμικού παρά μόνο ευρισκόμενες σε εξέλιξη συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών.
Ομοίως αισιόδοξη εμφανίζεται εκ νέου η Μέρκελ, όπως και το διεθνούς φήμης γερμανικό Κέντρο Προγνώσεων του πανεπιστημίου του Κιέλου. Μπορεί οι εγχώριες πολιτικές περιστάσεις, λόγω της έντασης των νέων μέτρων που οριστικοποιούνται πιθανότατα σήμερα και θα ψηφιστούν τον Οκτώβριο σε ένα άρθρο, να δικαιολογούν μια τέτοια αισιοδοξία, το κακό όμως είναι ότι αυτή δεν προέρχεται από ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αλλά από διεθνή.
Από τη στιγμή, πλέον, που «η γη είναι επίπεδη», όσον αφορά στην ταχύτητα διάδοσης των ειδήσεων και των πληροφοριών, η παραμικρή αστοχία στη λήψη κάποιας κυβερνητικής απόφασης μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερης έντασης αναταραχή σε βάρος της Ελλάδας. Επίσης, τέτοιου είδους συνεχείς αναφορές είναι δεδομένο σε έναν δοκιμαζόμενο από τη λιτότητα λαό ότι μπορούν να επιτείνουν και την απαξίωσή του.

Η Ιρλανδία
Το μόνο αξιόλογο παράδειγμα που καλείται να ακολουθήσει πλήρως η κυβέρνηση είναι αυτό της Ιρλανδίας, το οποίο εν πολλοίς υιοθετούν ο Σαμαράς και το οικονομικό επιτελείο, όσον αφορά στην πολιτική τακτική της σιωπηρής αλλά άοκνης προσπάθειας. Οι Ιρλανδοί, από την αρχή της ένταξής τους στην τρόικα, απαίτησαν και κέρδισαν τη σιωπή. Έθεσαν όρους σχετικά με τη διατήρηση των μεσαίων εισοδημάτων, έκαναν εκλογές, έβαλαν αμέσως σε εφαρμογή το πρόγραμμά τους και σήμερα καταφέρνουν να εκταμιεύουν τη μία μετά την άλλη τις δόσεις του μνημονίου μετ’ επαίνων πολλών από την Ε.Ε.
Στις αρχές της εβδομάδας, η ευρωπαϊκή αρχή ενέκρινε την καταβολή της επόμενης δανειακής δόσης των 1,9 δισ. ευρώ για την Ιρλανδία, μετά την αξιολόγηση τον περασμένο Ιούλιο των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών που καταβάλλει η χώρα. Σύμφωνα με την αξιολόγηση, η Ιρλανδία δίνει δεί