Η πολυνομία, η κακονομία και η προχειρότητα της Εκπαιδευτικής πολιτικής

Η πολυνομία, η κακονομία και η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα διάφορα θέματα είναι φαινόμενο της παθογένειας του ελληνικού κράτους και πλήττει κάθε πλευρά της πολιτικής και κοινωνικής ζωής των πολιτών.
Μόλις τα τελευταία 3 χρόνια, ζήσαμε ένα βομβαρδισμό νόμων και τροπολογιών, που επιχειρούσαν να “αναδιαμορφώσουν” την Τριτοβάθμια Παιδεία, εγείροντας, όμως, εντονότατες αντιδράσεις από σύσσωμη σχεδόν την Πανεπιστημιακή κοινότητα, από τους καθηγητές, από τους φοιτητές, αλλά και από ολόκληρη την κοινωνία.
Φυσικά, αναφέρομαι στο νόμο-έκτρωμα Διαμαντοπούλου, τον 4009/2011, ο

οποίος έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του ακαδημαϊκού κόσμου ως ακατάλληλος, αν όχι απαράδεκτος, καθώς οδηγεί σε ένα Πανεπιστήμιο ολιγαρχικό και συγκεντρωτικό. Από τη μερική ακόμα εφαρμογή του υπέστη, ένα μόλις χρόνο μετά την ψήφισή του, ουσιαστικές αλλαγές. Έτσι, ψηφίζεται ο νόμος 4076/2012, ο οποίος ήρθε, υποτίθεται, για να “διορθώσει” τις αστοχίες και τις ασάφειες του προηγούμενου νόμου.
Αναφέρομαι, επίσης, στη συγκρότηση της ΑΔΙΠ για την αξιολόγηση των Ανωτάτων Ιδρυμάτων και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και το Σχέδιο Αθηνά, που τάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία, για να δώσει τη χαριστική βολή στην Τριτοβάθμια Παιδεία.
Εν μέσω οικονομικής και κοινωνικής και -αν μου επιτρέπετε- ηθικής κρίσης, καλούμαστε να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις προκειμένου να διαφυλάξουμε αυτό που δεν θα έπρεπε να αποτελεί προνόμιο κάποιων, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα όλων.
Καλούμαστε, συγκεκριμένα, να προασπιστούμε την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας μας, η οποία δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο, σαν το Υπουργείο Παιδείας να διαγωνίζεται στην κακονομία, την αναποτελεσματικότητα και την κακοδιαχείριση.
Επιζητούμε, ένα Πανεπιστήμιο που να καλλιεργεί ολόπλευρα τους νέους, να συνδυάζει ήθος και γνώσεις, να ενισχύει το ήθος, να διαμορφώνει πολιτική αλλά και πολιτιστική συνείδηση και να επιτρέπει την πνευματική καλλιέργειά τους. Με άλλα λόγια να συμβάλλει στη δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων (πνευματικά, ηθικά, κοινωνικά και επαγγελματικά).
Το νομικό πλαίσιο για τη Τριτοβάθμια Παιδεία, όπως διαμορφώθηκε μέχρι σήμερα, αποδυναμώνει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία ιδιωτικών. Πού ακούστηκε, τριτοβάθμια εκπαίδευση και μάλιστα προερχόμενη από ξένους φορείς να οικοδομείται στα ερείπια του Δημόσιου Πανεπιστημίου!
Επίσης, η εγκαθίδρυση μιας ιδιότυπης διαρχίας στη διοίκηση των Ανώτατων Ιδρυμάτων, με τη Σύγκλητο και τα Συμβούλια, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει πλήθος νέων προβλημάτων, που θα δυσχεράνει την καθημερινή λειτουργία τους.

Η προχειρότητα στην εκπαιδευτική πολιτική είναι έκδηλη. Οι λογικές, νηφάλιες φωνές είναι σπάνιες και η Παιδεία συνεχίζει να βουλιάζει όλο και πιο βαθιά.

Στα Ελληνικά Πανεπιστήμια υπάρχει σημαντικός αριθμός από νέους ανθρώπους µε ικανότητες, δυναμισμό, γνώση της διεθνούς πραγματικότητας, που έχει εμπεδώσει την ακαδημαϊκή κουλτούρα και επιτελεί σημαντικό έργο κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Δυστυχώς δεν είναι η απόλυτη πλειοψηφία.

Το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους αυτούς ν’ ανασύρουν σιγά σιγά τα Πανεπιστήμια µας απ’ την ανυποληψία, καθώς και οι ασφαλιστικές εκείνες δικλείδες που θα περιορίζουν τις ιδιοτελείς συμπεριφορές.
Οι λύσεις πρέπει να δοθούν σήμερα, γιατί άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Στόχος μας πρέπει είναι η δημιουργία ΑΕΙ υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών, ανταγωνιστικών στο ευρωπαϊκό και διεθνές ακαδημαϊκό περιβάλλον, που θα συμβάλλουν στην οικονομική, πολιτιστική, κοινωνική και ηθική ανάκαμψη της χώρας μας.

Σταυρούλα Ξουλίδου
Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης