Η εκ βαθέων εξομολόγηση του Έλληνα που συνελήφθη στην Πόλη

Ο φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Ιατρίδης συνελήφθη από τις τουρκικές αστυνομικές αρχές καθώς βρισκόταν στην πλατεία Ταξίμ την ώρα που λάμβαναν χώρα συγκρούσεις ανάμεσα στην αστυνομία και τους διαδηλωτές. Ο νεαρός μίλησε στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και περιέγραψε αναλυτικά την εμπειρία που έζησε στην Πόλη.

«Δε νιώθω ήρωας», δήλωσε ο Γιώργος Ιατρίδης που επέστρεψε σώος και αβλαβής στην οικογένειά του στο Ηράκλειο Κρήτης. «Είμαι μισός Κύπριος και χαίρομαι που μιλάω με τον Φιλελεύθερο», είπε. «Η μητέρα μου είναι από την Αμμόχωστο, το Βαρώσι. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στους συγγενείς μου εκεί και σε λίγες μέρες θα πάω ξανά. Άλλωστε, σκοπεύω να κάνω τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο!».

Για ποιο λόγο ήσασταν στην Κωνσταντινούπολη;

Eίχα τελειώσει πριν από 2 μήνες το πρόγραμμα Erasmus εκεί και δεν εργαζόμουν. Ο λόγος που ήμουν στην Κωνσταντινούπολη ήταν η διπλωματική εργασία μου με θέμα τη χαρτογράφηση των Ελληνικών και Βυζαντινών μνημείων της Κωνσταντινούπολης, καθώς είμαι φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – και όχι κάποιου τουρκικού Πανεπιστημίου όπως λανθασμένα ειπώθηκε.

Τι ακριβώς κάνατε στην πλατεία Ταξίμ;

Από την Παρασκευή όπου ξεκίνησαν τα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη ήρθαν σε επικοινωνία μαζί μου πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι από γνωστά ενημερωτικά sites, εφημερίδες καθώς και από την κρατική τηλεόραση, οι οποίοι δεν είχαν κάποιους ανταποκριτές εκεί. Το Σαββάτο το βράδυ βρισκόμουν στην πλατεία Ταξίμ όπου έκανα ζωντανή ανταπόκριση στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ για τα όσα συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή στην πλατεία Ταξίμ. Επίσης τις επόμενες μέρες έστελνα φωτογραφικό υλικό και αναδημοσίευα ό,τι θεωρούσα αξιόλογο στα sites αυτά όπου είχα ξεκινήσει ένα είδος συνεργασίας. Πρώτη προτεραιότητα για εμένα σχετικά με την ενημέρωση που έκανα από την Κων/πολη ήταν η ασφάλεια των Ελλήνων της Πόλης και προσπάθησα να γίνει κατανοητό πως τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Τουρκία δεν θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ελλήνων της Πόλης. Οι Έλληνες της Πόλης κινδυνεύουν όσο και οι Τούρκοι και ξένοι πολίτες. Είναι καθαρά θέμα αυτοπροστασίας για τον κάθε πολίτη. Επίσης τις προηγούμενες μέρες «πολέμησα» κάθε είδος παραπληροφόρησης η οποία οδηγούσε την ασφάλεια των Ελλήνων εκεί σε επικίνδυνα μονοπάτια π.χ. δημοσιεύματα από διάφορα ελληνικά ΜΜΕ με τίτλο «Φεύγουν οι Ομογενείς από τα σπίτια τους» ή «Δέχθηκε επίθεση το ελληνικό προξενείο καθώς και το ελληνικό και το αρμένικο σχολείο» αναρτώντας φωτογραφίες που απεικονίζουν την κατάσταση των κτηρίων.

Μιλήστε μου για τη νύχτα που συλληφθήκατε.

Με κίνητρο την κάλυψη των γεγονότων και τη συγκέντρωση φωτογραφικού υλικού, το οποίο έπειτα θα έστελνα και στα υπόλοιπα sites βγήκα εκείνο το βράδυ προς την περιοχή της Ταξίμ. Έπειτα προχώρησα σε μια κοντινή περιοχή, Gumusuyu, όπου υπήρχαν διαδηλωτές. Σε εκείνη την περιοχή υπήρχαν επίσης εκείνη τη στιγμή ανταποκριτές από το Reuters καθώς και δημοσιογράφοι από Σουηδία, Βέλγιο και Ιαπωνία για την κάλυψη των γεγονότων. Στην περιοχή είχαν σημειωθεί, λίγη ώρα πριν, επεισόδια όμως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχαν κάποιες ταραχές, ούτε η Αστυνομία είχε κάνει αισθητή την παρουσία της. Μέσα σε λίγα λεπτά η Αστυνομία έκανε μια αστραπιαία επιχείρηση με ρίψη δακρυγόνων όπου επικράτησε πανικός. Παραλίγο να χάσω τις αισθήσεις μου και έπεσα στο έδαφος προσπαθώντας να αναπνεύσω, γεγονός δύσκολο με την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Έπειτα οι άνδρες της τουρκικής Αστυνομίας με συνέλαβαν χωρίς να με χτυπήσουν ή να μου ασκήσουν βία. Την ίδια στιγμή συνελήφθησαν άλλα 60-80 άτομα μεταξύ τους και ένας Γερμανός, μια Αμερικανίδα και μία Γαλλίδα. Η Αστυνομία βρήκε στην κατοχή μου μια φωτογραφική μηχανή ένα κινητό και λίγα χρήματα. Από την πρώτη στιγμή τους είπα πως είμαι Έλληνας πολίτης και λόγω της δυσκολίας που είχα με την αναπνοή μου, δεν μου πέρασαν χειροπέδες.

Πώς ήταν η εμπειρία στα τουρκικά κρατητήρια;

Για την περιπέτεια που πέρασα στα κρατητήρια και στα δικαστήρια της Κωνσταντινούπολης δεν θέλω να πω, για να μη μακρηγορήσω. Πάντως, δεν ασκήθηκε βία εναντίον μου. Ήρθα απευθείας σε επαφή με το ελληνικό Προξενείο, το οποίο έσπευσε αμέσως στο Αστυνομικό Τμήμα να με υπερασπιστεί. Την επόμενη ημέρα έδωσα την επίσημη αναφορά των γεγονότων στον Εισαγγελέα με την κατηγορία για τη συμμετοχή μου σε ταραχές. Ο Εισαγγελέας έπειτα από τη διασταύρωση του φωτογραφικού υλικού της Αστυνομίας όταν αποδείχθηκε ότι δεν πήρα μέρος εκείνη τη νύχτα ή τις προηγούμενες στις ταραξίες, με αθώωσε. Και οι υπόλοιποι 3 ξένοι υπήκοοι αθωώθηκαν. Στη συνέχεια μου επέστρεψαν τα προσωπικά μου αντικείμενα και με μετέφεραν στο τμήμα αλλοδαπών όπου είχα δυο επιλογές. Η πρώτη ήταν να αποχωρήσω οικειοθελώς από την Τουρκία, γεγονός που σκόπευα να κάνω στις 20 Ιουνίου αφού είχα κάνει κράτηση αεροπορικού εισιτηρίου και η δεύτερη ήταν να παραμείνω στο Αστυνομικό Τμήμα έως τη Δευτέρα οπότε το Εθνικό Συμβούλιο της Άγκυρας θα αποφάσιζε για το αν πρέπει να απελαθώ ή όχι. Χωρίς να το σκεφτώ πολύ επέλεξα την πρώτη μου επιλογή καθώς ήθελα να βάλω ένα τέλος στο θρίλερ αυτό, πρώτον για να μην ανησυχεί άλλο η οικογένεια μου και δεύτερον για να λάβει ένα τέλος όσο το δυνατόν συντομότερα και να επικρατήσει πάλι η ηρεμία στις σχέσεις των δυο χωρών.

Τώρα, που έχουν περάσει οι πρώτες μέρες, πώς αντιμετωπίζετε την περιπέτειά σας;

Δεν αισθάνομαι ήρωας όπως θέλουν πολλοί δημοσιογράφοι να με παρουσιάσουν. Απλά βρισκόμουν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Επίσης για όσους με κατηγορούν για ταραξία ή υποκινητή των επεισοδίων στην Τουρκία θέλω να κάνω γνωστό ότι είμαι υποκινητής και για τον πόλεμο στη Συρία και για οποιονδήποτε πόλεμο έχει γίνει στον κόσμο τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτά είναι αστεία πράγματα! Επίσης, θέλω να γίνει κατανοητό ότι δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό κόμμα και πως δεν θέλω οποιοδήποτε κομματικό συμφέρον να κουκουλώσει το γεγονός αυτό. Τέτοιες κρίσιμες ώρες είναι καλό να είμαστε ενωμένοι σαν χώρα και να κοιτάξουμε την ασφάλεια και το καλό των Ελλήνων της Πόλης και επιτέλους να προσπαθήσουμε ενωμένοι να κάνουμε την Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της, βάζοντας όλοι λίγο νερό στο κρασί μας και απομονώνοντας τα οποιαδήποτε ακραία στοιχεία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου το ελληνικό Προξενείο για όλη τη στήριξη, ψυχολογική και νομική, και να γνωστοποιήσω ότι με αντιμετώπισαν σαν δικό τους παιδί. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα τους χρειαστώ να είναι για ευχάριστο λόγο. Ευχαριστώ και τους δικούς μου ανθρώπους, τους δικηγόρους που με υπερασπίστηκαν, αλλά και όσους καλοπροαίρετα ενδιαφέρθηκαν για όσα έζησα στην Κωνσταντινούπολη.