Γράμμα… προς τον υπουργό Άμυνας, Πάνο Παναγιωτόπουλο

Αγαπητέ μου υπουργέ, προ ημερών σε συζήτηση που είχες με δημοσιογράφους του στρατιωτικού ρεπορτάζ προκάλεσες αίσθηση απαντώντας ως προς το πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα, η οποία είναι σε βαθιά οικονομική κρίση να «ανοίγει» νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα… Συγκεκριμένα είπες ότι, «δεν θα πληρώσουμε τίποτα τώρα και για όσο διαρκεί η οικονομική κρίση, καθώς υπάρχουν προτάσεις που μετακυλύουν το κόστος για πολλά χρόνια μετά, με διάφορους τρόπους».

Αλλά ποιοι είναι οι τρόποι αυτοί; Όλοι οι Έλληνες είμαστε της άποψης ότι «η

Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει άοπλη»! Και η «Φαρέτρα» γνωρίζει ότι οι συμφωνίες αυτές θα είναι διακρατικές και ότι οι προμήθειες των νέων οπλικών συστημάτων συνδέονται με την ανακήρυξη της ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Όμως, η στήλη επουδενί θέλει να πιστέψει ότι μπορεί να έχουν σχέση οι συμπτώσεις των λόγων αυτών με τις μεθόδους του «αμαρτωλού παρελθόντος»… Επί τη ευκαιρία, λοιπόν, θέλω να σου εκμυστηρευθώ ότι σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για το πώς γίνονταν οι «δουλειές» στην Ελλάδα, κυρίως επί εποχής ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο επί πρωθυπουργίας Σημίτη, αλλά διαχρονικά, ακόμη και επί ΝΔ, μεγαλέμπορος όπλων, δηλαδή ένας πασίγνωστος Έλληνας ντίλερ, σε ανύποπτο μάλιστα χρόνο μού είχε εκμυστηρευθεί ότι «εμείς τι κάνουμε; Πουλάμε όπλα, αλλά στην ουσία πουλάμε διαμεσολάβηση… Δηλαδή, είμαστε οι Έλληνες που εμπιστεύονται οι ξένοι και οι ντόπιοι για να γίνουν οι “δουλειές” με το αζημίωτο… Ουδείς, από εμάς έχει δικά του όπλα ή δική του αντιπροσωπία στην Ελλάδα! Κι αν δεν κλείσεις για πολύ καιρό κάποια “μεγάλη μπίζνα”, τότε κινδυνεύεις η εκπροσώπηση της οπλοβιομηχανίας να αλλάξει χέρια… Όπως αλλάζει ενίοτε όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις των κρατών…». Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι μού είπε πως η «πατέντα Σημίτη» ήταν ακριβώς αυτή: «Έκλειναν δουλειές με το αζημίωτο και για τις δύο πλευρές των κρατών, αφού μετακυλούσαν για πολλά χρόνια μετά την εξόφληση των εξοπλιστικών, προκειμένου η ελληνική ηγεσία να μην έχει ούτε θέμα προϋπολογισμού και δαπανών… ούτε πολιτικό ή επικοινωνιακό πρόβλημα». Μάλιστα, οι ίδιοι οι ξένοι (επιχειρηματίες και πολιτικοί) κανόνιζαν το πώς η Ελλάδα θα δανειζόταν με χαμηλό επιτόκιο και μακρά περίοδο χάριτος (αλλά με πολυετές δάνειο…), ούτως ώστε να τους ενδυναμώσουν με επιχειρήματα, αλλά και αυτοί να μπορέσουν να εξοφληθούν άμεσα, όπως και οι Έλληνες ντίλερ με τους «πρόθυμους» Έλληνες πολιτικούς, που διαμεσολαβούσαν, επίσης, για να πάρουν τις «νόμιμες προμήθειές τους»… Η Ελλάδα, από την άλλη, ως κράτος, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι, χρεωνόταν για να εξοφλήσει τα εξοπλιστικά και τις «βρόμικες μίζες» πολλά χρόνια αργότερα! Δηλαδή, το 2007, το 2008, το 2009, το 2010, το 2011, το 2013…

“Η Φαρέτρα του Πάρι”