Γιάννης Κότσιρας στο “Π”: Εκπαιδευτήκαμε να μην αντιστεκόμαστε

Βαθιά πολιτική ανάλυση «κρύβει» η συνέντευξη του καλλιτέχνη Γιάννη Κότσιρα, που ευθέως βάλλει κατά του πολιτικού συστήματος, λέγοντας ότι πνίγει τη δημιουργικότητα. Βάλλει όμως και κατά του πνευματικού κόσμου που, λόγω των ενοχών του, δεν αρθρώνει μία λέξη αντίστασης. Ο ίδιος γίνεται πιο δυνατός, όταν διαπιστώνει ότι το κοινό του σιγοτραγουδάει τα τραγούδια του, όταν εκείνος βρίσκεται επί σκηνής.

Λέτε ότι έχουμε πρόβλημα κατάθλιψης και ότι ο κόσμος δυσκολεύεται να σταθεί στα πόδια του. Πώς το εισπράττετε; Τι φωνή βγάζετε απέναντι σε αυτά;
Το εισπράττω, όπως το εισπράττουν όλοι νομίζω,

σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς και χώρους. Υπάρχει μια απαισιοδοξία, υπάρχει μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια μας, δεν μπορούμε να δούμε τι θα γίνει, τι να προγραμματίσουμε, τι μπορούμε να κάνουμε, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κιόλας, στον επόμενο μήνα δεν ξέρει ο καθένας τι μπορεί να γίνει. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τραγουδάμε, να ταΐζουμε, όπως λέω τακτικά, το πνεύμα, τη σκέψη, γιατί είναι το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει αυτήν τη στιγμή ζωντανούς. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Πολιτικά έχουμε καταρρεύσει και το ξέρουμε όλοι, οπότε το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να δίνουμε δύναμη να αναπτυχθούν καινούργιες σκέψεις, καινούργιες άμυνες.

Όταν σας ρωτάνε «στις τελευταίες εκλογές ψηφίσατε;», δίνετε την εξής απάντηση: «Φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω να ψηφίσω, ο πατέρας μου έφαγε σφαίρα για να έχω εγώ αυτό το δικαίωμα. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να με καλύπτει πλήρως ιδεολογικά, αλλά προσπαθώ να βρω αυτό που με αντιπροσωπεύει κατά το μέγιστο. Αν και, για να είμαι ειλικρινής, αυτό που δεν με εκφράζει καθόλου είναι το σύστημα. Είναι στημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να δίνει ευκαιρίες μόνο σε όσους θέλουν να κλέψουν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους».
Αυτή είναι και η σκέψη μου σε μόνιμη βάση. Είμαι ένας άνθρωπος 43 χρονών. Όσοι βρισκόμαστε σε αυτή την ηλικία είμαστε στην καλύτερη φάση της ζωής μας. Είμαστε στην πιο δυνατή, στην πιο δημιουργική, στην πιο παραγωγική φάση. Υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα, κάποιες πολιτικές αποφάσεις, που μας στερούν αυτό το δικαίωμα. Μας στερούν το δικαίωμα στην εργασία, στη δημιουργία και στο να βλέπουμε μπροστά, οπότε δεν θα μπορούσα να σκέφτομαι διαφορετικά.

Το σύστημα αυτό είναι πολιτικό μόνο ή υπάρχουν δυνάμεις που θα έπρεπε να αντιταχθούν και δεν αντιτάσσονται ή συνεργάζονται, όπως οι δημοσιογραφικές δυνάμεις που πάντα θα έπρεπε να είναι μπροστά και με αιματηρό τρόπο, αν χρειαστεί, να θυσιάζονται; Οι πνευματικές δυνάμεις ανθρώπων που είναι στον συγγραφικό χώρο, στο τραγούδι, στη σύνθεση, στην εκτέλεση πνευματικών έργων, έχουν ενταχθεί και αυτές στο σύστημα ή το σύστημα έχει σκεπάσει τις φωνές αυτές;
Είναι μια τακτική, η οποία εφαρμόζεται τα τελευταία 30 με 40 χρόνια και είναι και πολύ φυσιολογικό. Εκπαιδεύτηκε όλος ο κόσμος και εμείς και ο πνευματικός κόσμος και άνθρωποι της μαχόμενης δημοσιογραφίας, όλοι εκπαιδεύτηκαν κατά τέτοιον τρόπο ούτως ώστε να μην υπάρχει αντ