Γερμανία: «Μαγειρέματα», κόλπα, διασώσεις

Του Ηλία Καλλιώρα

Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε το τελευταίο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Spiegel». Το γερμανικό περιοδικό ξεσκέπασε –με επίσημα στοιχεία– ότι ο πρώην καγκελάριος, κ. Σρέντερ, με πολιτικά «μαγειρέματα», αποδυνάμωσε σκοπίμως το ευρώ (μέσω της χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας). Με άλλα λόγια, επειδή η Γερμανία είχε σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ανεργία και συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα, τον Μάρτιο του 2005 (συνάντηση Eurogroup), αντί να προσαρμόσουν τις ανάγκες της Γερμανίας στην Ε.Ε., έπραξαν ακριβώς το αντίθετο και προσάρμοσαν τις ανάγκες

της Ευρώπης στις αντίστοιχες γερμανικές. Το «Spiegel» γράφει επί λέξει ότι «το Σύμφωνο Σταθερότητας απλά θα προσαρμοζόταν στην κατάσταση της γερμανικής οικονομίας».
Από το 2000, η γερμανική οικονομία αντιμετώπιζε σωρούς από εξαιρετικά δύσκολα προβλήματα: τεχνολογικές φούσκες, αποδήμηση κεφαλαίων στο εξωτερικό, επιτόκια κοντά στο 6%, επιθέσεις από τις αγορές, έλλειψη ρευστότητας κ.λπ. Η εισαγωγή του ευρώ (με το «τζάμπα» ρευστό) ήταν το «κλειδί» για τη διάσωση και τη μετέπειτα εκτίναξη της γερμανικής οικονομίας. Πολλοί τότε παρατήρησαν ότι οι χώρες της Ε.Ε., μέσα στην άγνοιά τους, διέσωζαν –με το ενιαίο νόμισμα– τη Γερμανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες μέσω της χαλαρής νομισματικής πολιτικής (με το μηδενικό κόστος των δανείων των τραπεζών) «φούσκωναν» τις οικονομίες τους, τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια των πολιτών τους, για να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Οι Έλληνες, λόγου χάρη, αγόρασαν κάπου 7.000 γερμανικά πολυτελή αυτοκίνητα το 1999, ενώ, αργότερα, το 2007, ο αντίστοιχος αριθμός ήταν κοντά στις 24.000 αυτοκίνητα (αύξηση 342%). Ομοίως, οι Έλληνες, πέντε χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ (2001), εξέδωσαν 700% περισσότερες άδειες για ανέγερση κατοικιών. Προφανώς, η Ελλάδα και οι άλλες χώρες έκαναν τη «Γερμανία του ευρώ» πρώτη παγκόσμια εξαγωγική δύναμη (μελέτη Bundesbank: το 80% των χρηματικών εκροών του Νότου γινόταν μετέπειτα εισροές στη Γερμανία). Τα μυστικά και αντιευρωπαϊκά πλάνα των Γερμανών (α λα Σρέντερ) πέτυχαν διάνα τον στόχο τους.
Η γερμανική συνέχεια, με την κα Μέρκελ, δεν ήταν επίσης καθόλου φιλική προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο στόχος για μια «γερμανική Ευρώπη» παρέμεινε ζωντανός και πολιτικά ακμαίος. Ενδιαμέσως, μέχρι την κρίση των ΗΠΑ (2008), η Γερμανία είχε ξανά διασωθεί χάρη, κυρίως, στον φτωχό Νότο και, μάλιστα, χωρίς να χρειαστεί να αυξήσει το χρέος της και τα ελλείμματά της. Για να φτάσουμε τώρα, αισίως, στην πρώτη ελληνική διάσωση (2010), την περίφημη, κατά το «Bloomberg», «διάσωση-κόλπο» της κας Μέρκελ (25/5/2012). Κατά το εν λόγω πρακτορείο, τα πακέτα διάσωσης που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα (μέσω μνημονίων) δεν έσωζαν τους Έλληνες, αλλά αντιθέτως τους Γερμανούς και τις τράπεζές τους.
Η «συνετή και καλή» Γερμανία διέσωζε τους «κακούς και επαίτες» Έλληνες, αλλά με ένα γερμανικής έμπνευσης οικονομικό κόλπο: οι γερμανικές τράπεζες δάνεισαν στην Ελλάδα (και στον Νότο) πολύ περισσότερα από όσα άντεχαν. Το 2009, η «έκθεση» των γερμανικώ