Είναι οι «βάρβαροι» τελικά «μια κάποια λύσις»;

Τα επεισόδια βίας που έλαβαν χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Ραφήνα και το Μεσολόγγι, με πρόσχημα την πάταξη του παρεμπορίου από λαθρομετανάστες και στα οποία ενεπλάκησαν βουλευτές και μέλη της Χρυσής Αυγής σίγουρα ενόχλησαν πολλούς από εμάς, έδωσαν δε τροφή σε συζητήσεις και προβλημάτισαν όλους μας για το δρόμο που έχει πάρει η δημοκρατία μας και η κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά είναι εξίσου βέβαιο ότι οι επίδοξοι λαθρομετανάστες, που την ώρα αυτή που μιλούμε, σχεδιάζουν από την Καμπούλ,

το Ισλαμαμπάντ ή τη Δαμασκό την έλευσή τους στην Ευρώπη μέσω της χώρας μας δεν είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για το πώς μεταχειρίζεται ένα ελληνικό κοινοβουλευτικό κόμμα τους αλλοδαπούς που βρίσκονται παράνομα στη χώρα μας και επομένως οι ενέργειες της Χρυσής Αυγής δεν είναι πρόσφορες να λύσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα.
Το ερώτημα, λοιπόν, επανέρχεται: τι είναι αυτό που θα λύσει το πρόβλημα; Η απάντηση δεν είναι προφανής. Αν ήταν, ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα την είχαμε βρει. Μέρος αυτής της απάντησης είναι η επιχείρηση Ξένιος Ζευς που εκτυλίσσεται σε διάφορες πόλεις της χώρας, εδώ και ένα μήνα περίπου και η οποία έχει ήδη ορατά αποτελέσματα. Και ο πιο κακόπιστος αντιπολιτευόμενος τη σημερινή Κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι το κέντρο της Αθήνας, αλλά και άλλων μεγάλων πόλεων, παρουσιάζει τον τελευταίο μήνα, ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Στο ίδιο πλαίσιο η πρωτοβουλία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να μεταφέρει στα χερσαία σύνορα του Έβρου αστυνομικές δυνάμεις και συνοριοφύλακες έχει φέρει το μέσο όρο όσων παράνομα εισέρχονται στη χώρα ημερησίως στα περίπου 15 άτομα από 300 που ήταν προηγουμένως.
Μέρος της ίδιας απάντησης είναι η οικοδόμηση μίας καλά σχεδιασμένης εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής με επίκεντρο τη λαθρομετανάστευση. Η εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που ανέρχονται συνολικά στο ποσό των 250 εκατ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2013, η αξιοποίηση της τεχνογνωσίας που αφειδώς μας παρέχεται μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως ο FRONTEX, και η εφαρμογή ταχύτερων και αποτελεσματικότερων διαδικασιών για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου, με κράτηση σε κατάλληλα κέντρα στο μεσοδιάστημα των αιτούντων μπορούν επίσης να προσφέρουν πολλά. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ως μέλος της Ε.Ε. πρέπει (και μας συμφέρει) πάντοτε να επιδιώκουμε τη λύση του προβλήματος σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό μπορεί να γίνει και εν προκειμένω με τη διαρκή και επίμονη υπενθύμιση προς τους εταίρους μας ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, αλλά και με τη θεμελίωση κωδίκων συνεννόησης και συνεργασίας σε πολιτικό επίπεδο με κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Η σημερινή Κυβέρνηση είναι εμφανές ότι έχει βάλει όλα τα παραπάνω σε λειτουργία. Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα θα λυθεί μέσα σε έναν ή δύο μήνες, όπως αφελής είναι και αυτός που θεωρεί ότι κάποια περιστατικά απροκάλυπτης βίας είναι ικανά να εξαφανίσουν τη λαθρομετανάστευση που