Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου του Εδιμβούργου

Μια συζήτηση που ξεκινά από τη λογοτεχνία για να καταλήξει και πάλι σ’ αυτή, είναι μια αποτυχημένη συζήτηση. Ο θεωρητικός και κριτικός της λογοτεχνίας Τέρι Ίγκλετον, στον οποίο αποδίδεται τούτη η παρατήρηση, μάλλον έχει δίκιο. Κάθε χρόνο, κατά τις τρεις τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου, η λογοτεχνία και οι προβληματισμοί που αυτή πυροδοτεί έχουν μόνο έναν προορισμό: το Εδιμβούργο.

Η πρωτεύουσα της Σκοτίας δικαίως υπερηφανεύεται ότι διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δυναμικά πολιτιστικά φεστιβάλ παγκοσμίως: το Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο

ρίχνει, αύριο Δευτέρα 27 Αυγούστου, αυλαία (ξεκίνησε στις Αυγούστου) το Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου του Εδιμβούργου, που ξεκίνησε το 1983 και άρχισε να εδραιώνεται από το 1997.

Πάνω από 800 συγγραφείς και επαγγελματίες του εκδοτικού χώρου απ’ όλο τον κόσμο, συμμετέχουν σε παραπάνω από 750 εκδηλώσεις που προκαλούν το ενδιαφέρον του κοινού. Το Εδιμβούργο (που πρώτο έχρισε η UNESCO «Πόλη της Λογοτεχνίας») υπήρξε πόλη πρωτοποριακή σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση και τη διαμόρφωση των φεστιβάλ για τη λογοτεχνία, το βιβλίο και τις ιδέες, όπως τα ξέρουμε σήμερα.

Εφέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ιστορική και επεισοδιακή συνάντηση γνωστών συγγραφέων που έλαβε χώρα εκεί το 1962, στην οποία συμμετείχαν –μεταξύ άλλων- η Μίριελ Σπαρκ, η Μαίρη ΜακΚάρθι, η Ρεμπέκα Γουέστ, ο Χένρι Μίλερ, ο Νόρμαν Μέιλερ, ο Λόρενς Ντάρελ και ο Γουίλιαμ Μπάροουζ.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου του Εδιμβούργου σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο διοργάνωσε (στα πρότυπα εκείνης της πενθήμερης συνάντησης με τις δημόσιες συζητήσεις) την Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Συγγραφέων 2012-2013 η οποία ξεκίνησε από την πρωτεύουσα της Σκοτίας (με 50 συγγραφείς από την Αργεντινή μέχρι το Πακιστάν) και θα συνεχιστεί σε 15 διαφορετικές πόλεις του κόσμου τον επόμενο χρόνο διερευνώντας το ρόλο που επιτελεί σήμερα η λογοτεχνία.

Οι συγγραφείς κατέθεσαν τις απόψεις τους και συζήτησαν θέματα τα οποία φαίνεται ότι συνιστούν ένα διαχρονικό πεδίο προβληματισμού. Πρέπει η λογοτεχνία να έχει έναν πολιτικό στόχο; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία, το ύφος ή το περιεχόμενο ενός έργου; Τι εννοούμε όταν λέμε «εθνική λογοτεχνία»; Από τι είδους λογοκρισία απειλείται σήμερα ο συγγραφέας και ποια η σχέση της με τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Έχει μέλλον το μυθιστόρημα ως μορφή και ως λογοτεχνικό είδος; Αυτή η σειρά των δημόσιων διαξιφισμών μεταξύ λογοτεχνών θεωρείται (και είναι) μια από τις ατραξιόν του Φεστιβάλ Βιβλίου του Εδιμβούργου.

Ο Σκοτσέζος Ίρβιν Γουέλς, συγγραφέας του γνωστού «Trainspotting» (στα ελληνικά από τις εκδ. Οξύ), καταφέρθηκε εναντίον του Βραβείου Μπούκερ λέγοντας ότι επιβραβεύει με μια εξαιρετικά ιμπεριαλιστική διάθεση (στα πρόσωπα των ήδη βραβευθέντων) την «αγγλικότητα» (ε.α. του englishness) της μεσαίας και ανώτερης τάξης και τους πολίτες από τις πρώην αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας προκειμένου να νομιμοποιήσει τη διεθνή του απήχηση.

Το βραβείο, τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος, «εδράζετα