Δεύτερη πράξη του εγκλήματος: Το «κουκούλωμα» των ευθυνών

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Πάνω από την εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνουν οι Κύπριοι πολίτες, πλανάται για μια ακόμα φορά η υποψία προσπάθειας κουκουλώματος των ευθυνών για τη δραματική κατάσταση της Μεγαλονήσου. Η κατάσταση αυτή, συνιστά ένα έγκλημα που οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του έχουν ονοματεπώνυμο. Μπορεί ο Πρόεδρος της Κύπρου στο χθεσινό του διάγγελμα να δεσμεύθηκε για τον διορισμό ποινικών ανακριτών, όπως μπορεί και ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της οικονομικής ανορθογραφίας της μαρτυρικής

Κύπρου τα τελευταία χρόνια, να έστειλε επιστολή, θεωρώντας ότι έτσι είναι δυνατόν να «βγει από πάνω», όμως η πραγματικότητα είναι χειροπιαστή, όπως και οι ευθύνες ενός εκάστου των πρωταγωνιστών.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», η ληστεία είχε ξεκινήσει στις κυπριακές τράπεζες, πριν από την πρώτη απόφαση του Eurogroup. Στο φως της δημοσιότητας επίσης, ήρθε και η εκροή τεράστιων ποσών τις ημέρες που οι τράπεζες ήταν κλειστές. Είναι δεδομένο, πως ο στραγγαλισμός της Κύπρου από τους Ευρωπαίους τοκογλύφους, είχε γεωστρατηγική στόχευση. Κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν στην πραγματικότητα οι Γερμανοί, για την καταπολέμηση του όποιου βρόμικου χρήματος. Θέλουν απλώς, να πάρουν θέση στην αφετηρία ενός σαρωτικού πολέμου πάνω σε ένα πάμπλουτο φιλέτο γης. Το παραμύθι της Ευρωζώνης, της σταθερότητας του ευρώ και της ανάγκης «διατήρησης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος», το κατάπιε ο ίδιος του ο δράκος. Με δεδομένο πως οι Γερμανοί «σκότωσαν» μια χώρα της ευρωζώνης και «στραγγάλισαν» τις προοπτικές της, όσοι συνετέλεσαν στο βρόμικο αυτό παιχνίδι με στόχο τάχα τη διάσωση του ευρώ, υπήρξαν απλώς υπαίτιοι σε ένα εθνικό έγκλημα.

Η προτεραιότητα μετά τη διασφάλιση της συνέχειας για την Κύπρο, είναι να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, χωρίς να επιχειρηθεί κανενός είδους κουκούλωμα ευθυνών, με την ίδια τη σκηνή του θεάτρου όπου εξελίσσεται το δράμα. Είναι προφανές, πως παρά το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι είναι αναγνωρίσιμοι, δακτυλοδεικτούμενοι και πασίγνωστοι από καιρό, θα προσπαθήσουν να διαφύγουν από τις ευθύνες τους, σαν τους δράστες ενός ριφιφί. Όσοι τους βοηθήσουν στο να τα καταφέρουν, θα έχουν βάλει ακόμα μια «πινελιά» συναυτουργίας στο μεγαλύτερο έγκλημα από το 1974 και μετά. Εν πάση περιπτώσει, αφού αυτό που στήνουν ως ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι μια σοβιετικού τύπου οικονομία, θα πρέπει να ανοίξει συζήτηση, αν το ευρωπαϊκό όραμα του Σούμαν, του Σαρλ ντε Γκόλ ή του Καραμανλή, μπορεί να έχει για συνεχιστές τους σημερινούς απροκάλυπτους ληστές του Βερολίνου.