«Χοντραίνει» το παιχνίδι για το ελληνικό χρέος

Του Δ. ΚΕΜΠΕ

Είναι σωστό το δίλημμα ναι ή όχι σε νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ή μήπως θα ήταν ορθότερο το ερώτημα αν και κατά πόσο οι αναδιαρθρώσεις χρέους ωφελούν τις οικονομίες και δη την ελληνική, που έχει απολέσει κάθε ίχνος παραγωγικής και εμπορικής δραστηριότητας; Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην Αργεντινή, η οποία κινδυνεύει ξανά με χρεοκοπία, θα ήταν φρόνιμο να αναρωτηθούν οι υποστηρικτές του «λόμπι της δραχμής» και του «όχι σε όλα», αν τέτοιες πρακτικές βγάζουν τη χώρα από τεράστια

αδιέξοδα ή τη βάζουν πιο βαθιά σε μια απαξίωση που θα διαρκέσει δεκαετίες.
Ξεκινώντας από την περίπτωση της Αργεντινής, η οποία έχασε στις αρχές της εβδομάδας στα δικαστήρια τη διαμάχη με τα αμερικάνικα επενδυτικά funds που διεκδικούσαν την επιστροφή παλαιότερων δανείων, αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής ότι σε μια τόσο παγκοσμιοποιημένη οικονομία, που κυριαρχείται από τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα κράτη αντιμετωπίζονται ως παροικίες τους. Και τούτο αποδεικνύεται όχι μόνον από τις δικαστικές εξελίξεις που απειλούν την Αργεντινή σε δεύτερο εφιαλτικό χρεοστάσιο, αλλά και από τις υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής της αξιολόγησης (Standard and Poor’s).
Στη δίνη αυτού του παιχνιδιού, περιήλθε τις τελευταίες ημέρες και η Ελλάδα μετά την αναμενόμενη δημόσια διαφωνία Μέρκελ - Λαγκάρντ για τη βιωσιμότητα του χρέους. Ο έτερος οίκος αξιολόγησης Moody’s εξέφρασε αμφιβολίες για το κατά πόσο οι αναδιαρθρώσεις χρεών βοηθούν τις οικονομίες ή επιδεινώνουν σε βάθος χρόνου την κατάσταση. Εξετάζοντας 31 περιπτώσεις κρατών που αναδιάρθρωσαν τα χρέη τους, ο οίκος αξιολόγησης κατέληξε στο ότι την περίοδο 1997 – 2012 τα ονομαστικά επίπεδα χρέους αυξήθηκαν στις μισές περιπτώσεις ανταλλαγής κρατικού χρέους, ενώ κατά μέσο όρο οι χώρες που διευθέτησαν το χρέος τους εξήλθαν με αναλογία χρέους προς ΑΕΠ μόλις 5% χαμηλότερα από ό,τι πριν από την αναδιάρθρωση. Στο 50% των περιπτώσεων, τα επίπεδα του χρέους αυξήθηκαν κατά πολύ μετά την ανταλλαγή του χρέους σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.
Για την Ελλάδα τονίζεται ότι παρά το μεγάλο «κούρεμα» η αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ αναμένεται να ανέλθει στο 179% στα τέλη του 2012, ήτοι 8% υψηλότερα από το 171% που ήταν στα τέλη του 2011. Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι βέβαιο ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, όμως, δεν εξετάζεται ούτε το αναπτυξιακό πρόγραμμα, ούτε η αποτελεσματική προσπάθεια περιστολής των δαπανών και ταυτόχρονης επαναλειτουργίας της οικονομίας.

Εφιάλτης η ύφεση
Οι «αφορμές» που δίνουν τα ελληνικά νούμερα για τέτοιου είδους καταστροφικές προβλέψεις είναι πολλές. Στα μέσα της εβδομάδας ανακοινώθηκε ότι ο δείκτης της ύφεσης κατρακύλησε στο 7,2% κατά το τρίτο φετινό τρίμηνο, ενώ σε σταθερές τιμές το ΑΕΠ «γύρισε» 11 χρόνια πίσω, στο 2001 (44,6 δισ. ευρώ το γ΄ τρίμηνο φέτος, 43,4 δισ. ευρώ το γ΄ τρίμηνο 2001). Η μεγάλη αυτή ύφεση έρχεται ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης της ιδιωτικής κατανάλωσης λόγω της συνεχούς απομείωσης των διαθέσιμων εισοδημάτων, αλλά και του ουσιαστικού «παγώματος» των επενδύσεων,