Welcome Home

Σπύρος Ριζόπουλος

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου είναι το κεντρικό σλόγκαν της νέας επικοινωνιακής στρατηγικής του ΕΟΤ. Όπως έγραψα και στο χθεσινό «υστερόγραφο» επικροτώ τη βασική λογική, αυτή δηλαδή της απλότητας και της ευθύτητας του μηνύματος. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς πως τα τελευταία χρόνια «κάηκαν» πολλά λεφτά και «ταΐστηκαν» πολλές διαφημιστικές εταιρείες για διάφορες χαζομάρες με «μύθους», «θεούς» και «εμπειρίες», πρέπει να αναγνωριστεί πως σε μια πρώτη ανάγνωση η νέα

στρατηγική του ΕΟΤ μας γλυτώνει από τέτοιες κακοτοπιές. Προς το παρόν…
Από κει και πέρα, διαβάζοντας τη σχετική παρουσίαση έχω να κάνω μιά πολύ βασική επισήμανση: το βασικό πρόβλημα με τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας δεν είναι το brand «Greece» το οποίο πράγματι είναι «all time classic». Το πρόβλημα είναι στο brand «Greek». Μοιάζει λίγο με αυτό που έλεγε ο διάσημος Αμερικανός σχεδιαστής καρτούν (μεταξύ των οποίων και ο Σνούπυ) Charles Schulz «αγαπώ την ανθρωπότητα, τους ανθρώπους δεν μπορώ να υποφέρω».
Η εικόνα του Έλληνα που δεν πληρώνει φόρους, δεν δουλεύει και όλη μέρα διαμαρτύρεται κλείνοντας τους δρόμους, είναι το αληθινό και μεγάλο επικοινωνιακό πρόβλημα. Κι αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να το λύσει μια καμπάνια για τον τουρισμό, όσο δημιουργική κι αν είναι. Διότι για να αλλάξει αυτή η εικόνα ο Έλληνας πρέπει να δείχνει αποφασισμένος να αγωνιστεί, να συγκρουστεί, να δημιουργήσει, να καινοτομήσει, να πετύχει. Δύο χρόνια τώρα «βομβαρδίζουμε» τη διεθνή κοινή γνώμη με μίζερα μηνύματα, τύπου “Marathon for Greece” και “Give Greece a chance” που εμφανίζουν τον Έλληνα σαν κακομοίρη επαίτη και βέβαια η ανταπόκριση είναι μηδενική.
Ασφαλώς το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να το λύσει η Κεφαλογιάννη, ο Καραχάλιος και ο ΕΟΤ μόνοι τους. Απαιτεί, όπως έχω ξαναγράψει, μια συνολικότερη στρατηγική με κεντρικό συντονισμό από μια Γενική Γραμματεία για τη διεθνή εικόνα της χώρας που θα υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό. Μία τέτοια γραμματεία θα έχει την απαίτηση να δίνει εντολές σε όλα τα υπουργεία των οποίων η δραστηριότητα συνθέτει την εικόνα της χώρας και να αποφασίζει τον εθνικό σχεδιασμό, το χρονοδιάγραμμα και τις προτεραιότητες με βάση τις κεντρικές πολιτικές επιλογές. Αυτό που κάνει ο ΕΟΤ αναγκαστικά απόντως ενός τέτοιου οργάνου, είναι να «συγυρίσει όσα βλέπει η πεθερά» που λέμε και στην Ήπειρο. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Διότι πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πόσα πολλά είναι αυτά που θα εμποδίσουν τον ξένο τουρίστα που δεν έχουν να κάνουν με τον ΕΟΤ από το να νιώσει “Home” πατώντας το πόδι του στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να μπορέσει να προσγειωθεί και να μην απεργούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Ο ταξιτζής να μην έχει «πειραγμένο» ταξίμετρο. Το ξενοδοχείο ή το λιμάνι (στην περίπτωση των κρουαζιερόπλοιων) να μην πολιορκούνται από το ΠΑΜΕ. Α…. πολύ βασικό είναι επίσης να γνωρίζει σε τι νόμισμα θα κάνει τις συναλλαγές του. Αν είναι ευρώ να είναι ευρώ. Αν είναι δραχμή, να είναι δραχμή.
Βασικό βεβαίως μειονέκτημα των κυβερνώντων χρόνια τ