H «πόρνη», η πόλη, ο άνθρωπος!

Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Wordwhore ή αλλιώς «λέξη της πόρνης». Αυτό τον αινιγματικό τίτλο επέλεξε για το έργο του ο Tam Cy Albert. Ένα έργο επαναστατικό και σύγχρονο που έρχεται να «ενοχλήσει» τον θεατή και να αφυπνίσει τον άνθρωπο της πόλης που υπομένει σιωπηλά στα σπλάχνα της.

Ο Tam Cy Albert «ντύνει» το Wordwhore με ωμή ειλικρίνεια και το «περιλούει» με την καθαρή ουσία της καθημερινής γλώσσας. Πρόκειται για το πρώτο του θεατρικό έργο, το οποίο βραβεύτηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε στη Νορβηγία το 2008. Φέτος, ο Γάλλος συγγραφέας προσαρμόζει το έργο στα ελληνικά δεδομένα και το παραδίδει με υπερηφάνεια στο Urbn theatr για να το φιλοξενήσει από τις 22 Νοεμβρίου ως τις 17 Δεκεμβρίου 2012. Στην αίθουσα του πολυχώρου About παρουσιάζονται έργα τέχνης των Γιάννη Κονταράτου, Χρίστου Μιχαηλίδη και Νίνας Παππά. Από όλα αυτά όμως το πιο αληθινό «έργο» είναι μια κοπέλα που στέκεται ταπεινά μπροστά μας και εξομολογείται πρώτα στον ίδιο της τον εαυτό και μετά σε όποιον άλλον σταθεί για να την ακούσει τις «πληγές» που άφησε η ζωή στην ψυχή της.

Κορίτσι της πόλης, η Κορνήλια δεν ζει, δεν αναπνέει, περπατάει ανάμεσα σε χίλιους ανθρώπους, κυλιέται στο κρεβάτι διαφόρων αντρών και αργοπεθαίνει με την ελπίδα πως κάποιος κάποτε θα απλώσει το χέρι του και θα σκουπίσει το αίμα που τρέχει από την καρδιά της.

Η πρωτοεμφανιζόμενη Λίνα Φούντογλου έρχεται με φόρα κατευθείαν από τη Δραματική Σχολή για να ενσαρκώσει έναν απαιτητικό ρόλο. Στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση αναμετράται με έναν δυναμικό μονόλογο. Παρόλη τη δυσκολία του είδους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τον θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να τον κουράσει. Μάλιστα, οι εναλλαγές δράσης και στατικότητας της ηρωίδας εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Η Κορνήλια μοιάζει να είναι πολύ οικεία στον θεατή. Είναι ένα κορίτσι που γελάει, όμως μέσα της κλαίει. Η πόλη σφύζει από ζωή, αλλά μοιάζει σαν να κλέβει τα φώτα της από την ίδια την Κορνήλια.

Με γλώσσα αιχμηρή και κοφτερή ο Tam Cy Albert ξεγυμνώνει τον άνθρωπο της πόλης, τον απομονώνει και τον εκθέτει μπροστά στον καθρέφτη της αλήθειας. Αγανακτισμένος από το αδιάφορο πρόσωπο του άστυ, έπλασε την Κορνήλια ως αντανάκλαση ίσως του εαυτού του.

Ο Ηλίας Παναγιωτακόπουλος μεταφέρει το απόσταγμα της ιδέας του Tam Cy Albert στη σκηνή του απλοϊκού About θέλοντας όπως μας είπε να δώσει μια «καθαρή» μορφή στο έργο, με ηχηρά νοήματα και γλώσσα που τσακίζει κόκκαλα.

Ο θεατής εισέρχεται σε μια κενή κατάλευκη αίθουσα. Το λευκό χρώμα που κυριαρχεί στο χώρο μοιάζει να είναι ιδανικό για να περιγράψει την τρέλα που κυριαρχεί στην ψυχή της Κορνήλια, η οποία αλληλεπιδρά με την πόλη. Η «λέξη της πόρνης» θα μπορούσε να παραφραστεί ως «η λέξη της πόλης», αφού πόρνη είναι η πόλη και πόλη η ίδια η Κορνήλια. Πρόκειται δηλαδή για τρεις ξεχωριστές οντότητες σε ένα σώμα.

Μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση ο Γιάννης Πλαγιανάκος παίζει με το βιολοντσέλο του θέλοντας να προετοιμάσει το κοινό για την αιφνιδιαστική εμφάνιση της Κορνήλια στη