ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΓΓΟΥΡΙΔΗ

 ΕΟΠΥΥ ετοιμοθάνατος 

Απόρροια της κρίσης, ανικανότητα των αρμοδίων ή οργανωμένο σχέδιο;

Όποιος και αν είναι ο λόγος, γεγονός είναι πως 9,5 εκατομμύρια ασφαλισμένοι έχουν εμπλακεί σε ένα μηχανισμό που φυτοζωεί.

Ο Εθνικός Οργανισμός Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) διαφημίστηκε ως η λύση σε όλα τα προβλήματα, ως ο φορέας πρωτοβάθμιας περίθαλψης, που έλειπε από τη χώρα και που θα εξορθολόγιζε τις δαπάνες υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά ο θησαυρός αποδείχθηκε κάρβουνο. Υπήρξαν, μάλιστα, κάποιοι «καταστροφολόγοι»

που, ακόμη και από την έναρξη της λειτουργίας του στις αρχές του χρόνου, δεν έδιναν στο νέο εγχείρημα πάνω από κάποιους μήνες ζωής. Δυστυχώς, είναι αυτό το σενάριο που φαίνεται πιο πιθανό, πλέον. Σε κάθε περίπτωση, το είπαν με το πιο επίσημο τρόπο οι Φαρμακοποιοί, μια πλήρης στάση πληρωμών από τον ΕΟΠΥΥ, ακόμη και τον Ιούλιο, δεν αποκλείεται.

Οι προϋπολογισμοί των κλάδων υγείας των ταμείων που έχουν ενταχθεί στον ΕΟΠΥΥ (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ,ΟΓΑ, Οίκος Ναύτου, ΤΑΥΤΕΚΩ) όπως φαίνεται δεν μεταφέρθηκαν ως είχαν στο νέο Φορέα, γεγονός συνιστά μέγιστο μειονέκτημα για τον Οργανισμό αλλά κυρίως για τους αποδέκτες των υπηρεσιών του τους ασφαλισμένους.

Από 0,6% του ΑΕΠ, η κρατική επιχορήγηση έπεσε στο 0,4%, ενώ τα προϋπολογιζόμενα έσοδα από 7,8 δισεκατομμύρια ευρώ έπεσαν στα 5,8 δισεκατομμύρια, όταν το πρώτο τρίμηνο του 2012 τα πραγματοποιηθέντα έσοδα ήταν 1 δισεκατομμύριο ευρώ και άρα υπολογίζεται ότι δε ετήσια βάση δεν θα ξεπεράσου τα 4 δισεκατομμύρια. Με μια υστέρηση, λοιπόν του 1,8 δισ., είναι εμφανές ότι ο ΕΟΠΥΥ «δεν βγαίνει».

Γιατί λοιπόν να θέλουν να μπουν στον ΕΟΠΥΥ αυτοδιαχειριζόμενα ταμεία; Να βγουν όμως κάποια από τα υπάρχοντα, μάλλον αποδεικνύεται πιο δύσκολο. Όχι πως αν έρθει εκείνη η αποφράδα μέρα  της κατάρρευσης, που όλοι απευχόμαστε, η όποια κυβέρνηση κληθεί να το αντιμετωπίσει δεν θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της επιστροφής στο παλιό σύστημα και της κατάργησης της δωρεάν περίθαλψης και των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων (σκοπός του οργανωμένου σχεδίου, σύμφωνα με τους θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας).

Ό, τι και αν κάνουν οι άνθρωποι του ΕΟΠΥΥ, θέλουν ή είναι αναγκασμένοι να κάνουν, τα «κουκιά είναι μετρημένα» και δεν επαρκούν ούτε για τους παρόχους υγείας, που τους οφείλονται ένα σωρό χρήματα (μόνο στους φαρμακοποιούς αγγίζουν τα 572 εκατομμύρια) αλλά ούτε για τους πολίτες, που ταλαιπωρούνται. Όποιες ελπίδες και αν είχε η πολιτική ηγεσία για το μέλλον της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη χώρα μας εξανεμίζονται κάθε φορά που κόβεται και ένα κονδύλι, κάθε φορά που τα χρήματα δεν επαρκούν, κάθε φορά που το σύστημα προβάλλει τις αγκυλώσεις του. Γιατί αγκύλωση είναι όταν δεν πληρώνει αυτούς που οφείλεις και μετά ζητάς να σου «κάνουν πλάτες», όταν δεν αποδέχεσαι το λογικό, να «πατσίσεις» τις οφειλές σου, αγκύλωση, χειρίστου είδους, είναι όταν ο ασθενής χρειάζεται να τσακωθεί τους υπαλλήλους ταμείων ή να συλλέξει μια σειρά δικαιολογητικών για να πάρει πίσω τα χρήματα που έδωσε για να πληρώσει