ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

Η ώρα της αλήθειας έφτασε

Χρειάστηκε να μείνει η Ελλάδα επί σχεδόν 40 ημέρες ακυβέρνητο καράβι… Να παραλύσει η κρατική μηχανή. Να «σωθούν» τα λεφτά για φάρμακα. Να «παγώσει» σχεδόν κάθε δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα με την ύφεση να βαθαίνει. Με τους ανέργους και τους άστεγους να πληθαίνουν. Με τους Έλληνες για ακόμη μία φορά να έχουν διχαστεί: Φιλικοί απέναντι στους κοτζαμπάσηδες.. Ελληνικός Στρατός ενάντια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Η λογική μάλλον δεν περίσσεψε.. Αναβίωσαν πάθη.. Ποιος έφαγε τα λεφτά. ποιος δεν τα έφαγε. Τοκογλύφοι, δανειστές  που θέλουν να αγοράσουν την χώρα για ένα κομμάτι ψωμί. Που θέλουν να  μας κλέψουν την αξιοπρέπεια.

Αξιοπρέπεια; Τι είναι αξιοπρέπεια;  Λίγοι άκουσαν ίσως μια τρίτη άποψη.  Ότι αξιοπρέπεια είναι να μην χρωστάς. Ή να χρωστάς όσα αντέχει η τσέπη σου.. και όσα χρωστάς τα εξοφλείς. Αξιοπρέπεια είναι να δουλέψεις. Να δημιουργήσεις. Να χτίσεις έναν κόσμο που θα έχει νόημα να παραδόσεις στα παιδιά σου. Έναν κόσμο που θα φροντίζει τους αδύναμους.. Έναν κόσμο που δεν θα μοιράζει επιδόματα σε τυφλούς -«μαϊμού». Έναν κόσμο όπου το κράτος δεν θα κάνει πλουσιότερους τους υπαλλήλους του μέσα από «φάμπρικες» πλαστών υπερωριών και συνεδριάσεων επιτροπών. Έναν κόσμο που εκείνος που δηλώνει 5.000 ευρώ εισόδημα τον χρόνο, δεν θα τυγχάνει και ιδιοκτήτης θαλαμηγού 40 μέτρων. Έναν κόσμο όπου το Κράτος ούτε θα υπερκοστολογεί από την αρχή, ούτε θα δέχεται να πληρώνει 3 και 4 φορές πάνω τον αρχικό του  προϋπολογισμό ένα έργο.

Έναν κόσμο όμως που πρέπει να περάσει μέσα από σκληρές θυσίες  για να αλλάξει εικόνα γιατί ως τώρα… έτσι ακριβώς είχε μάθει.

Η αλήθεια είναι ότι ως είθισται στην Ελλάδα η ηθική των εκάστοτε κυβερνώντων δεν τους επέτρεψε να «βγάλουν» από την πλάτη της χώρας αυτά ακριβώς τα «αγκάθια» που την ενοχλούσαν, που την μόλυναν: φρόντισαν να «ξεριζώσουν» ότι πιο υγιές και όχι τα «αγκάθια», γιατί αυτά ήταν τελικά που  τους κρατούσαν στις καρέκλες τους. Τους προστάτευαν από τον έξω κόσμο.

Όμως η ώρα της αλήθειας έφτασε: Και αυτό που μάλλον ήταν αδύνατο να μας σώσει ήταν το σκεπτικό του «βλέποντας και κάνοντας». Του λεφτά θα βρούμε.  Μόνοι μας θα έπρεπε να απαιτούμε το νοικοκύρεμα και να ξέρουμε τι να κάνουμε για αυτό.

Ο δρόμος προς την αξιοπρέπεια –δυστυχώς ή ευτυχώς σε αυτή την φάση- περνάει μέσα από τους τελευταίους πιστωτές μας.  Δεν περνάει όμως μέσα από τα παλιά πολιτικά σχήματα, ειδικά αν αυτά συνεχίσουν απλώς να «φουσκώνουν» το εγώ τους και να αναλώνονται σε μικροπολιτικά παιχνίδια.

Από σήμερα κιόλας η συνεδρίαση των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών μας δίνει μια χρυσή ευκαιρία: Να μιλήσουμε ως μέλη μιας παρέας που προσπαθεί για το κοινό καλό. Και να απαιτήσουμε, πρωτίστως τον σεβασμό και την στήριξη στις δύσκολες ώρες. Που αυτή την φορά θα δεσμευτούμε πως θα τιμήσουμε πράττοντας το ορθό. «απομονώνοντας» από αυτή την κοινωνία, τον τρόπο λειτουργίας ενός ολόκληρου Κράτους  οτιδήποτε «σάπιο». Φροντίζοντ