Το σκληρό ταξίδι της Κατερίνας Γώγου μέσα από το «Πέρασα με κόκκινο»

Η συγγραφέας-δημοσιογράφος Σοφία Αδαμίδου «γνώρισε» την Κατερίνα Γώγου όταν ήταν έφηβη. Μαζί με τον Λουντέμη, τον Εξυπερύ, τον Ασίζ Νεσίν, τον Ρίτσο και τον Χικμέτ. «Παράξενος συνδυασμός, αλλά τα έχει αυτά η εφηβεία» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για να εξηγήσει την δική της λογοτεχνική και φιλοσοφική επιρροή: «Εκείνη τη χρονιά με τις «Κερασιές θ΄ανθίσουν και φέτος», τον «Μικρό Πρίγκιπα», το «Κάνε κάτι Μετ», «ο Αρίοστος ο Προσεκτικός» και το «Αν η μισή μου καρδιά»,

που μου έκανε δώρο ο πατέρας μου, διάβασα και το «Τρία κλικ», που μου χάρισε μια φίλη μου. Πολύ διαφορετικό απ΄ όλα τα άλλα, αλλά γοητευτικό ταξίδι παρά την σκληρότητα και την οργή του».

Πριν λίγες ημέρες στο θέατρο Τζένη Καρέζη ανέβηκε το έργο της «Πέρασα με κόκκινο», ένα πολιτικό έργο που έγραψε για την πρόωρα χαμένη ποιήτρια-ηθοποιό Κατερίνα Γώγου. Ο σκηνοθέτης Κοραής Δαμάτης είδε την ηρωϊδα σαν…. «ρέουσα και διάφανη, να πλέει σαν μεγάλο έμβρυο μες σε μια χαώδη κοιλιά» γράφει στο πρόγραμμα και μ’ αρέσει πολύ αυτή η εικόνα, λέει η συγγραφέας του έργου. «Είμαι πολύ ευτυχισμένη γι’ αυτή τη συνεργασία. Και όλες αυτές οι λίγες συνεργασίες μου στο θέατρο είναι εξαιρετικές. Ο Κοραής είναι ένας σκηνοθέτης που θαύμαζα πάντα. Και ο τρόπος που εμβάθυνε με δικαιώνει σαν συγγραφέα».

Επανέρχεται στην παλιά της, νεανική γνωριμία με την Κατερίνα Γώγου:«Ένας άλλος κόσμος, η άλλη όψη του νομίσματος. Κουβαλούσα πάντα μαζί μου εκείνο το ”Όταν ακούω Κατερίνα τρομάζω”. Όμως προχωρούσα. Μάθαινα. Άκουγα».

Όταν ξαναδιάβασε την ποίηση της, μετά από μια συζήτηση που είχε με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια:«Είδα πόσο επίκαιρη είναι η ποίησή της και συνειδητοποίησα πόσο άδοξο ήταν το τέλος της. Κέντρισε το ενδιαφέρον μου γι’ αυτή τη σκηνή αναμέτρηση του χρόνου με τα αδικαίωτα θέλω ενός ανθρώπου που χάθηκε σαν ένα χάρτινο καραβάκι, την στιγμή που ”στο χέρι της μια βαριά αλυσίδα” την έκανε να φωνάζει: ”Μπροστά. μπροστά κι άλλο! τόσο θέλει απ’ την υποταγή στην εξέγερση, απ’ το όλοι ή κανένας απ’ το όλα ή τίποτα”».