ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΑΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΔΕΣ

Χθες ήταν μια μεγάλη μέρα για τη Βαρκελώνη και την Καταλονία. Το καμάρι της πόλης και της αυτόνομης περιοχής της Ισπανίας, η Μπαρτσελόνα του Μέσι και του Νεϊμάρ, νίκησε (2-1) τη «μισητή» εκπρόσωπο της Μαδρίτης, την «βασίλισσα» Ρεάλ του Ρονάλντο και του Μπενζεμά.

Το θέμα μου όμως δεν είναι ο αγώνας. Το θέμα μου είναι ότι μετά το ντέρμπι των «δύο αιωνίων» της Ισπανίας, έβλεπες να κυκλοφορούν Μαδριλένοι στο κέντρο της πόλης με κασκόλ και φανέλες της Ρεάλ και να μην συμβαίνει τίποτε. Ούτε επεισόδια, ούτε διαπληκτισμοί, ούτε

Στην πλατεία της Καταλούνιας (σαν να λέμε στην Ομόνοια της Αθήνας), στα στενά γύρω ότι τον καθεδρικό ναό (σαν να λέμε Μοναστηράκι) , στη μεγάλη λεωφόρο La Rampla (σαν να λέμε Πανεπιστημίου), οι οπαδοί της Ρεάλ κυκλοφορούσαν άνετα, δίπλα δίπλα με τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα.

Είναι αλήθεια ότι εγώ δεν τους είχα προσέξει. Το μάτι και το μυαλό μου ήταν συντονισμένα με τις φανέλες, τα κασκόλ και τις σημαίες της Μπαρτσελόνα που φορούσαν χιλιάδες άνθρωποι. Τους πρόσεξε όμως ο γιος μου. «Μπαμπά δες, οπαδοί της Ρεάλ» μου είπε με απορία.

Ναι, ναι με απορία και έκπληξη. Έχοντας κατά νου, και εσωτερικεύσει ως βίωμα, τη συμπεριφορά των Ολυμπιακών και των Παναθηναϊκών, αλλά και των ΠΑΟΚτσήδων ήταν κάτι αδιανόητο για τον ίδιο, όπως και για μένα.

Είναι δυνατόν, μετά το ντέρμπι των «αιωνίων», που γίνεται σε λίγες μέρες στη Λεωφόρο, ή μετά τον αγώνα Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ, που γίνεται σε 15 μέρες στο Καραϊσκάκη, είναι δυνατόν οι «βάζελοι» να επιτρέψουν να κυκλοφορήσουν «γαύροι» στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ή στην Ομόνοια και να μην καεί η Αθήνα ή να μην έχουμε εκτεταμένα επεισόδια, τραυματίες, πιθανώς και νεκρούς;

Το ίδιο δεν θα συμβεί και στον Πειραιά εάν υπήρχε (η απίθανη) περίπτωση να κάνουν την εμφάνισή τους Θεσσαλονικείς στον αγώνα Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ, που γίνεται σε 15 μέρες στο Καραϊσκάκη; Ή στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης;

Αυτή η διαφορά ποδοσφαιρικής κουλτούρας είναι που έχει διώξει τον κόσμο από τα ελληνικά γήπεδα. Για τους άλλους είναι γιορτή, θέαμα, αγώνας. Για μας είναι πόλεμος, βία, επιβολή. Στους άλλους παίζουν οι ποδοσφαιριστές, και σε μας οι διαιτητές και οι «παράγκες».

Οι άλλοι έχουν φιλάθλους ακόμη και φανατικούς, εμείς έχουμε παραβατικούς οπαδούς. Οι άλλοι έχουν συλλόγους κι εμείς «γιάφκες». Οι άλλοι έχουν Προέδρους και μεις «λαμόγια» και «γκάγκστερς». Στα γήπεδα των άλλων πάνε οικογένειες και σε μας δεν μπορούν να πάνε μαζί δυο φίλοι αν υποστηρίζουν διαφορετική ομάδα.

Η διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα (οι άλλοι πάνε στο γήπεδο για να ευχαριστηθούν και μεις για να «ξεχαρμανιάσουμε») είναι σίγουρα αντανάκλαση και του πολιτισμού της κάθε χώρας. Ο τρόπος που βλέπουμε τη μπάλα και το γήπεδο είναι και η θέαση που έχουμε για τον άνθρωπο και τη ζωή. Οι άλλοι είναι σε στάδια και μεις σε αρένες.

Δυστυχώς, εμείς που δώσαμε, όπως καυχόμαστε, τα φώτα του πολιτισμού σ΄ ολόκληρη την ανθρωπότητα, που ανακαλύψαμε το πολίτευμα της διαφορετικότητας και της ανοχής, τη Δημοκρατία, δεν μπορούμε, σήμερα, όχι να δούμε έναν φίλαθλο αντίπαλης ποδοσφαιρικής ομάδας να κάθεται δίπλα μας ή απέναντί μας στο ίδιο γήπεδο, αλλά ούτε στο δρόμο δεν ανεχόμαστε να τον βλέπουμε να κυκλοφορεί.

Από πολίτες, γίναμε μάζα. Από έθνος ανοιχτών οριζόντων, γίναμε έθνος ανάδελφο. Γκρινιάρηδες, ακαλαίσθητοι, μίζεροι, ενοχικοί, …καραγκούνηδες.