ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

Η Κύπρος μας υπονομεύει

Όσο τα πράγματα εξελίσσονται, όσο οι μήνες περνούν, τόσο γίνεται φανερό ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους που κλονίζει την Ευρώπη, ούτε, πολλώ μάλλον, για τη σύνθετη δημοσιονομική, παραγωγική και πολιτική κρίση στη δίνη της οποίας βρίσκεται η χώρα μας. Το ερώτημα είναι αν οι δύσκολες και επώδυνες λύσεις θα είναι και αποδοτικές.

Στο βάθος της συλλογικής μας συνείδησης, ακόμα και τώρα που είναι πλέον κοινός τόπος ότι η συνεχής αύξηση της καταναλωτικής

δαπάνης με δανεικά δεν μπορεί να αποτελέσει παραδεκτό μοντέλο οικονομικής λειτουργίας, παραμένει μια ελπίδα: Δεν μπορεί, κάποιος άλλος δρόμος διεξόδου θα υπάρχει που δεν αξιοποιείται, κάποια λύση που δεν εφαρμόζεται, κάποιο «κόλπο» που δεν αφήνουν οι ισχυροί να αποκαλυφθεί!
Βρίσκει για παράδειγμα ευήκοα ώτα η μυθολογία για άλλες πηγές δανεισμού που δεν αξιοποιεί η χώρα μας λόγω της δουλικής υποταγής στην τρόικα. Το ανέφεραν μάλιστα προεκλογικά ως εναλλακτική λύση ακόμα και σοβαροί διεκδικητές της εξουσίας, πέρα από τους αναμενόμενους ευφάνταστους λαϊκιστές. Τα Ρωσικά και τα Κινέζικα κεφάλαια είναι έτοιμα, σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, να επενδύσουν στο ελληνικό χρέος.
Άλλωστε, σύμφωνα με την ίδια μυθολογία, δεν χρειάζεται παρά να αντέξουμε λίγα χρόνια, καθώς μετά θα μηδενίσουμε το χρέος, βγάζοντας τα ελληνικά πετρέλαια από τη θάλασσα υδρογονανθράκων πάνω στην οποία κολυμπάει η χώρα μας.

Η αλήθεια για τα κατά πόσο αντέχουν οι μύθοι αυτοί, έλαχε να μας προσφερθεί από τους αδερφούς Κυπρίους που… υπονόμευσαν, έτσι, την εθνική μας αυτοπεποίθηση. Όσο και αν προσπάθησε ο – αριστερός – πρόεδρος Χριστόφιας και η κυβέρνησή του, δεν κατάφεραν να βρουν το δάνειο των ολίγων δισ. ευρώ (γύρω στα 4 όταν η χώρα μας έχει πάει 240…) και αναγκάζονται να προσφύγουν στους Ευρωπαίους εταίρους, διακινδυνεύοντας να μπουν στο μαρτύριο του μνημονίου. Το εντυπωσιακό είναι ότι ούτε η Ρωσία έστερξε να δανείσει την Κύπρο, παρότι έχει στενές σχέσεις μαζί της, σοβαρά οικονομικά συμφέροντα εκεί, και διεκδικεί ρόλο στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής.

Όσο για την οικονομική πρόσοδο από τους υδρογονάνθρακες, το παράδειγμα της Κύπρου είναι επίσης χαρακτηριστικό. Η Κύπρος δεν ψάχνει, απλώς. Έχει βρει ήδη σημαντικές ποσότητες φυσικού αερίου και ελπίζει σε μεγαλύτερες. Παρόλα αυτά, όπως παραδέχτηκε ο αρμόδιος υπουργός θα περάσουν 6 έως 8 χρόνια μέχρι να βάλει η χώρα στα ταμεία της τα πρώτα 3 – 4 δισ. ευρώ.

Στην Ελλάδα τα διαπιστωμένα κοιτάσματα υπάρχουν, αλλά είναι επιπέδου Πρίνου, δηλαδή πολύ μικρά. Για τα άλλα, τα οποία μπορούν πιθανόν να δώσουν μεγάλες ποσότητες, πρέπει να γίνουν συστηματικές γεωτρητικές έρευνες που είναι χρονοβόρες και στοιχίζουν πολύ. Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, μιλάμε για έσοδα στα οποία μπορεί κανείς να προσβλέπει μετά από πολλά χρόνια.

Προς το παρόν, εκτός από λύσεις που οδηγούν στο να κάνουμε τη χώρα «Κούγκι» δεν έχει βρεθεί αξιόπιστη εναλλακτική πέραν της συμμετοχής μας στο ευρωπαϊκό ε