Τελευταία ευκαιρία για τους πλειστηριασμούς

Σε προκλητικές θέσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων παραμένει προσκολλημένη η τρόικα των δανειστών που αργά χθες βράδυ βρίσκονταν σε ανοικτή γραμμή με Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον και Φρανκφούρτη προκειμένου να λάβει… οδηγίες για την περαιτέρω στάση της.

Ωστόσο, κατά τις διαδοχικές συναντήσεις των επιθεωρητών με τους Γ. Στουρνάρα

και Κ. Χατζηδάκη, οι επικεφαλής της τριμερούς παρέμειναν αμετακίνητοι, μη δείχνοντας την ελάχιστη διάθεση συμβιβασμού με την Αθήνα.

Ειδικά για τους πλειστηριασμούς, οι απαιτήσεις των τροϊκανών, εφόσον γίνονταν αποδεκτές, θα άνοιγαν την πόρτα, και όχι απλά το παράθυρο, για δραματικές καταστάσεις. Και τούτο διότι επιμένουν, κατά τη διάρκεια του 2014, να υπάρξει προστασία μόνον για ακίνητα που δεν υπερβαίνουν την αντικειμενική αξία των 100.000 – 120.000 ευρώ και για περιπτώσεις που το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα του δανειολήπτη κυμαίνεται κάτω από το όριο των 12.000 – 13.000 ευρώ. Με άλλα λόγια, η τρόικα κυνηγώντας υποτίθεται τους μπαταχτσήδες, θα έβαζε στο στόχαστρο ακίνητα ακόμη και σε λαϊκές περιοχές αλλά και μηνιαία εισοδήματα ύψους 1.100 ευρώ!

Πηγές του Υπ. Ανάπτυξης εμφανίζονταν χθες εξαιρετικά απαισιόδοξες για την δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας, εκφράζοντας τη βεβαιότητα σχεδόν ότι η τρόικα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, δεν ενδιαφέρεται για έναν συμβιβασμό με την Αθήνα, που ανεβάζει τον πήχη προστασίας των ακινήτων στις 180.000 – 200.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας και στις 23.000 – 25.000 ετήσιο οικογενειακό εισόδημα.

Ως προς τα υπόλοιπα ανοικτά μέτωπα, παρατηρείται σύγκλιση, που πάντως δεν αρκεί να καλύψει το κενό για το επόμενο μεταβατικό έτος. Αυτά αφορούν στη διατήρηση της δικαστικής κάλυψης που παρέχει σήμερα η ελληνική νομοθεσία, μεταξύ αυτών και ο νόμος Κατσέλη, υπό την αίρεση ωστόσο ότι οι υποθέσεις θα εκδικάζονται ταχύτερα. Ως προς το 2015, καταργείται η προστασία της πρώτης κατοικίας ανεξαρτήτως ύψους αντικειμενικής αξίας ή εισοδήματος – με την εξαίρεση, φυσικά, όσων προσφύγουν στη Δικαιοσύνη – και αντικαθίσταται με ένα νέο σύστημα εξωδικαστικής διαμεσολάβησης και συνεννόησης τραπεζών – δανειοληπτών, στο πρότυπο της Ιρλανδίας.