ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ, ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΓΛΕΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ …ΕΞΑΣΤΕΡΟ

Και τώρα κράνη, όπλα, παλάσκες. Γενική επιστράτευση. Για την Τρίτη. Που ξεκινά ο πόλεμος. Με τους Τούρκους. Όχι με τους φαντάρους του Ερντογάν. Μην πάει ο νους σας στο κακό. Με τους Τούρκους της Εφές θα αναμετρηθούμε. Στο μπάσκετ. Στην ευρωλίγκα. Για μια θέση στο φάιναλ φορ. Για να σηκώσουμε ξανά την κούπα. Φέτος στο Λονδίνο. Όπως πέρσι. Στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ολυμπιακός.

Ο Θρύλος των γηπέδων. Πάει για το τρίτο αστέρι του. Και έχει τα προσόντα να το καταφέρει. Μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του ο Σπανούλης προλαβαίνει να ισοφαρίσει και τον …εξάστερο -όπως λέμε τον εξαποδώ.

Κι αν δεν προλάβει ο Kill Bill, σίγουρα προλαβαίνει, και μπορεί και να τον ξεπεράσει, ο Παπανικολάου. Τι παιχνίδι έκανε χθες το παλληκάρι! Τι παίχτης ήταν αυτός! Ξερούς τους άφησε τους Ρώσους. Έξι στα έξι τρίποντα, και 12 ριμπάουντ!!! Ζαλισμένα κοτόπουλα έφυγαν από τα παρκέ οι παίκτες της Κίμκι. Θ’ ακούει εφεξής Παπανικολάου ο Ρίμας Κουρτινάιτις και θα σκίζει τα συστήματά του. Μόλις πλησίασαν στο καλάθι οι Ρώσοι θόλωσε το μάτι του Κωστάκη κι άρχισε να πυροβολεί αδιάκριτα κι όποιον πάρει ο Χάρος. Και πήρε τον Davis και την παρέα του.

Κι από κοντά ο Χάινς. Ο μικρός Τσαρλς Μπάρκλέι. Με ψυχή χιλίων λεόντων και δύναμη εκατό βουβαλιών. Για τον Σπανούλη, δεν λέμε κουβέντα. Αρχηγός είναι ότι θέλει κάνει. Μπορεί να μην ήταν σούπερ, αλλά όταν χρειάστηκε έδειξε γιατί είναι αρχηγός. Μέχρι και ο Πάουελ άρχισε να στρώνει. Λέτε, να μας φυλάει τα καλά για το τέλος ο μπαγάσας; Μακάρι. Να του ανάψουμε, όχι μία, 100 λαμπάδες ίσαμε το μπόι του. Κι ας μας κοστίσει, μέρες λιτότητας που ‘ναι, κάτι παραπάνω, αφού είναι και ντερέκι, 2,10 ψηλός. Κι ο Έισι Λο δεν πήγε άσχημα. Κάθε άλλο. Πάνω κάτω τους έτρεχε τους Ρώσους, τους έβγαλε τη γλώσσα. Ακόμη κι ο Κατσίβελης έκανε τη δουλειά που του ‘πε ο Μπαρτζώκας, κι έβαλε κι ένα καθοριστικό, για την ψυχολογία της ομάδας, τριποντάκι.

Αρκετά όμως με τα χθεσινά. Ας επανέλθουμε στους Τούρκους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω πως η Πόλη φέρνει γούρι στο Θρύλο. Πέρσι, ράψαμε το δεύτερο αστέρι στη μπλούζα αναπνέοντας τον αέρα του Βοσπόρου. Φέτος, θα χρειαστεί να ξαναπάμε, ελπίζω μόνον μία φορά, για προσκύνημα στην Αγιά Σοφιά πριν πάρουμε την πτήση για Λονδίνο. Μπορεί να ‘ναι η ανταπόδοση του Θεού στην οικογένεια Αγγελόπουλου που ξανάχτισε το καμένο Πατριαρχείο. Μπορεί. Ας προσέξουμε όμως και λίγο, γιατί η Εφές μπορεί να είναι του χεριού μας, αλλά είναι και απρόβλεπτη. Μπορεί να σε προσκυνήσει, μπορεί και να σε …πορθήσει. Και φυσικά μην ξεχνάμε πως όλο το χρήμα φέτος στην Ευρωλίγκα το ‘χουν δώσει οι τουρκικές αερογραμμές. Θα ‘ναι δύσκολο, για το μέγα χορηγό του ευρωμπάκετ, από τις τρεις τούρκικες ομάδες του Top16 (Φενέρ και Μπεσίκτας αποκλείστηκαν) να μην ταξιδέψει καμία στο Λονδίνο.

Ευχής έργο θα ήταν πάντως στο φάιναλ φορ να προκριθεί και ο …εξάστερος -όπως λέμε ο εξαποδώ- ώστε στον τελικό, αφού ξεπεράσουμε, στα ημιτελικά, το εμπόδιο μάλλον της ΤΣΣΚΑ των Τεόντοσιτς – Παπαλουκά, να βρούμε στον τελικό είτε τη Ρεάλ είτε την ομάδα του νεαρού Γιαννακόπουλου. Βλέπετε εμείς οι γαύροι είμαστε υπεράνω. Ο Τζίμης μας ήθελε στον ημιτελικό για να το ευχαριστηθεί, όπως είπε. Εμείς τον θέλουμε στον τελικό για να το γλεντήσουμε. Και να το γλεντήσει και ο ελληνισμός, που στενάζει με τα μνημόνια. Δύο ελληνικές ομάδες στον τελικό της ευρωλίγκας, αν μη τι άλλο θα έστελναν το μήνυμα πως δεν είναι οι τεμπέληδες που έχουν τα χρέη, αλλά …οι ωραίοι. Ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ για να γελάει λίγο και το χειλάκι μας και να μας κάνει να αισθανόμαστε ωραίοι ως Έλληνες, που θα ‘λέγε και ο υπέροχος πρόγονος του εφοπλιστή Εγγονόπουλου στο city του Λονδίνου.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μπαίνοντας στη δημοσιογραφία είχα ένα όνειρο. Να γράψω στην ΕΣΤΙΑ, σε καθαρεύουσα, και στο ΦΩΣ. Δεν το κατάφερα. Δυστυχώς η ΕΣΤΙΑ το γύρισε στην απλή καθαρεύουσα ακόμη και στην καθομιλουμένη. Για το ΦΩΣ ελπίζω ακόμη. Το σημερινό σημείωμα μπορεί να θεωρηθεί και ως υποβολή αιτήματος…