Στην αιματηρή διασταύρωση Μπογκοτάς με Χαλέπι

Όλα δείχνουν στο τρόπο που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε η αποτρόπαια διπλή ανθρωποκτονία στο Νέο Ηράκλειο, ότι υπάρχει επιχειρησιακή ικανότητα, εκτελεστική δεινότητα, οργανωτική αποτελεσματικότητα και, κυρίως, επάρκεια μέσων από μεριάς των ένοπλων δολοφόνων. Είναι ωστόσο πρόωρο να σπεύσει κανείς σε εύκολες εκτιμήσεις και πρόχειρα συμπεράσματα για το αν πρόκειται για αντάρτες πόλης, κοινούς ποινικούς, παρακρατικούς προβοκάτορες, παραστρατιωτικούς καταδρομείς ή φονιάδες μυστικών υπηρεσιών;

Υπάρχουν, άλλωστε, πολύπλοκες,

υπόγειες και σκοτεινές διακλαδώσεις στο χώρο της τρομοκρατίας ώστε και η ανάληψη της ευθύνης από κάποια “επαναστατική” οργάνωση να μην αρκεί για την ταυτοποίησή της. Και ακόμα χειρότερα, από την ανάγνωση μιας έντυπης προκήρυξης μόνο αποσπασματικές εικασίες εξάγονται για τα κίνητρα των δολοφόνων. Δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια υπό το πρόσχημα της συμμετοχής σε οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας, ένα συνονθύλευμα μισθοφόρων του κοινού εγκλήματος προσδίδει μια ιδεολογικοπολιτική χροιά ως άλλοθι στις ενέργειές του που μπορούν να εκτείνονται ως το “ξεκαθάρισμα” ύποπτων λογαρισμών

Την ώρα που τα αστυνομικά σενάρια έχουν κατακλύσει τα τηλεοπτικά δελτία, το διαδίκτυο, τις σελίδες του Τύπου, δεν αρκεί η προσυπογραφή με σφαίρες και στιλέτα του θυμού, της ανομίας, της ανασφάλειας, της ρήξης των πολιτών με οτιδήποτε συλλογικό για να εξηγήσει κανείς τη κρίση του κοινωνικού σώματος. Πολύ απλά γιατί έτσι εξισώνει την Αμφιάλη με το Νέο Ηράκλειο, υιοθετεί τη λογική της βεντέτας, αποδέχεται το διχαστικό φανατισμό, νομιμοποιεί τη δολοφονική βία των αντιποίνων. Ενσωματώνεται δηλαδή στη φατριαστική σκέψη η οποία περικλείει έναν πυρήνα αιμοσταγούς ολοκληρωτισμού. Από όπου κι αν προέρχεται αυτός και όποια προβιά κι αν φοράει

Αν εντούτοις προσπαθήσει κανείς να αποσπαστεί από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και να σκεφτεί έξω από το κουτί των των συμβατικών παραδοχών, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα τυφώνα συνομωσιολογικών προσεγγίσεων και αρρωστημένων φαντασιώσεων. Ότι, δήθεν, επιχειρείται μεθοδικά το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ότι αυτή αποτελεί το καθαρτήριο φινάλε μιας τραγωδίας όπου θα θυσιαστούν «φίλιες δυνάμεις» και θα κατασκευαστούν νέοι «μοχθηροί αντίπαλοι». Ότι η χώρα βυθισμένη σε τριτοκοσμική φτώχεια θα συγκλονίζεται από περιστατικά αιματηρής βίας στα οποία θα πρωτοστατούν τα «δυο άκρα».

Παρότι δεν απουσιάζουν τα εγγενή χαρακτηριστικά και οι πυροκροτητές που μπορούν ενδεχομένως να δυναμιτίσουν έναν ήδη υπόκωφο εμφύλιο, κατά τη ταπεινή μου άποψη η χώρα απεύχεται τις ρήξεις και προσφεύγει κατεπειγόντως στην ασφάλεια της νομιμότητας. Έτσι κι αλλιώς ακόμα και το κτηνωδέστερο υπόλειμμα της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί -πόσο μάλλον να υποστηρίξει;- την άγρια δολοφονία δυο νέων ανθρώπων για τους οποίους κανείς δεν μπορεί να τους αποδώσει τίποτε άλλο παρά την ένταξη τους σε μια ακραία και μισαλλόδοξη οργάνωση; Αυτήν για την οποία κάποια ΜΜΕ απέσυραν πρωτοβουλιακά τους χαρακτηρισμούς «εγκληματική οργάνωση» και «ναζιστική συμμορία» αναφέροντάς την πια μόνο με την επίσημη ονομασία της ή με το πρόθεμα εθνικιστική.

Όμως, ακόμα και αν υποτεθεί ότι η συγκεκριμένη δολοφονική επίθεση δρα αντικειμενικά υπέρ της προσπάθειας της κυβέρνησης να εμφανισθεί ως εγγυητής της σταθερότητας, δεν υπάρχει πεδίο για καλλιέργεια εταίρων ψευδαισθήσεων. Υπό τον ίδιο παραλογισμό, άλλωστε, βοηθά και το φασιστικό μόρφωμα να υιοθετήσει τη «θυματοποίησή» της και επιχειρώντας τη καπηλεία της μεγαθυμίας και της ανθρωπιάς της κοινωνίας να αναδείξει τις προφυλακίσεις των μελών της και να επανασπειρόντουσαν ψηφοφόρους.

Επί της ουσίας όμως αυτό που πραγματικά βοηθά τη χώρα είναι να μην κουκουλωθεί κάτω από το διπλό φονικό όλη η τρέχουσα πολιτική ατζέντα. Και το μόνο που διευκολύνει την δημοκρατική πολιτική τάξη για να κατευνάσει τα πάθη, να αποσοβήσει τους κραδασμούς και να καθησυχάσει τη σοκαρισμένη κοινωνία είναι να συγκλίνει μετωπικά ενθαρρύνοντας τη πολιτεία προς τον εντοπισμό και τη σύλληψη των ενόχων. Διαφορετικά, χωρίς προσδιορισμό των στυγνών θυτών , μόλις ξεθυμάνουν οι πολιτικές καταδίκες, καραδοκούν περιπλοκές από αλληλοκατηγορίες για το ποιος βγήκε ωφελημένος από την «προβοκάτσια». Προς πανηγυρικό ενθουσιασμό, φυσικά, των άγνωστων κουμπουροφόρων που επιδιώκουν να δουν τη χώρα ρακένδυτη στη αιματηρή διασταύρωση της Μπογκοτάς με το Χαλέπι.