ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Πλην του Θαύματος…

«Διπλό καλό» και όχι απλώς «καλό» (!), κάνει, ως φαίνεται, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, όλη τούτη η κραυγάζουσα προπαγάνδα περί του διλήμματος «ευρώ ή δραχμή;» που θα κρίνει, εν πολλοίς, τις ερχόμενες εκλογές. Και τούτο διότι, αφενός, συσπειρώνει ακόμη περισσότερο τις πολλές και, ετερόκλητες όντως, δυνάμεις του, και, αφετέρου, δίνει ξεκάθαρο «αέρα» στην δυναμική του που μέχρι, λίαν προσφάτως, αμφισβητούνταν ποικιλοτρόπως. Ως εκ τούτου, όλοι εκείνοι που επιχείρησαν να επαναφέρουν στο προσκήνιο «ψυχροπολεμικές»

τακτικές και μεθοδεύσεις ως μέσο πίεσης του εκλογικού σώματος στέκουν, ήδη, μετέωροι και αναζητούν μετ’ αγωνίας το επόμενο «επικοινωνιακό όπλο» τους: ωστόσο, η αξιοπιστία τους έχει, κιόλας, μειωθεί στο ελάχιστο και το μόνο που απομένει – φευ: πλην του θαύματος – είναι απλώς να «μπαλώσουν» κάπως την κατάσταση.

Αλλά, έστω, κι αν «μπαλωθεί» η κατάσταση, το αποτέλεσμα στην ουσία του δεν αλλάζει. Διότι, το «στρατηγικό λάθος» τους έχει, ήδη, βαθύνει μέσα στην κοινωνία και εκείνο που απομένει είναι σε τι κλίμακα και σε τι δόσεις θα διασπαρθεί το «απαντητικό μήνυμα». Η αλλοπρόσαλλη επιλογή και επιμονή στον «μετωπικό διπολισμό» που βρίσκει , βεβαίως, τις αναφορές του στο παλιό «νικηφόρο δίπολο» μεταξύ «εθνικοφρόνων πολιτών» και «απάτριδων κομμουνιστικών δυνάμεων» ήταν τελικώς, μια, εντελώς, …ανεπίκαιρη συνταγή. Λειτούργησε και λειτουργεί αντίστροφα για τους εμπνευστές της: αθροίζει Δυνάμεις στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και δεν αφαιρεί. Και τούτο, διότι, καταδεικνύεται – τελείως άστοχα ασφαλώς – ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α βάλλεται οργανωμένα, άνισα και, άρα, περίπου άδικα: είναι ο «κυνηγημένος» και ο «ριγμένος συντελεστής» της σχετικής ιστορίας.

Αυτό και μόνο το γεγονός, ειδικώς στην συγκυρία που βιώνουμε, ενεργοποιεί πλήρως τα αντανακλαστικά του «Αμυνόμενου». Αντανακλαστικά, όμως, που συμπίπτουν καίρια με τα «γενικά χαρακτηριστικά» και την «θυμική κατάσταση» του σημερινού Έλληνα που επιμόνως… αμύνεται στην πιο άγρια επίθεση που έχει δεχτεί ποτέ. Αν ο Αλ. Τσίπρας καταφέρει τώρα και ταυτίσει με σαφήνεια αυτές – τούτες τις αναφορές με το δικό του πολιτικό εγχείρημα και, παράλληλα, «δείξει» πως είναι ανοιχτός για έναν λελογισμένο ή, κάπως, αναγκαίο «ιστορικό συμβιβασμό», θα καταγάγει νέα σπουδαία νίκη: μια πολύ σημαντική επιτυχία για τον ίδιον και για το κόμμα του. Και, ανεξάρτητα, αν θα καταφέρει να σχηματίσει την κυβέρνηση που επιθυμεί (αν, βεβαίως, και η όποια, επόμενη κυβέρνηση δεν είναι μεταβατική ελέω ποσοστών), θα έχει προσφέρει, ήδη, αρκετές και ωφέλιμες υπηρεσίες στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Θα έχει ανατρέψει, οριστικά και αμετάκλητα μιας ολόκληρη εποχή: μια πραγματική πολιτική συνθήκη που εκφύλισε τον τόπο και οδήγησε πρωτοφανή μαρασμό τους ανθρώπους του.