Προσεχώς: Μπαγκλαντές της Δύσης

Ελλάδα 2013. Μια κανονική κόλαση για τους απελπισμένους οικονομικούς πρόσφυγες και τους απεγνωσμένους μετανάστες. Από επιθέσεις μέχρι πογκρόμ. Και φυσικά άγρια εκμετάλλευση , βία και ρατσισμός που παραπέμπει στις βαμβακοφυτείες του Αμερικάνικου Νότου, στην εποχή της δουλείας των μαύρων.

Μόνο που το καθεστώς βαρβαρότητας που επικρατεί σε αυτά τα μοντέρνα εργασιακά σκλαβοπάζαρα δεν αρκείται στην ασυδοσία, την απανθρωπιά και τα τερατουργήματα υποκρισίας Θέλει και αίμα. Τι άλλο ήταν η επίθεση με καραμπίνες στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδα παρά απόπειρα ομαδικής εκτέλεσης;

Άλλο ένα

σύμπτωμα νοσηρότητας και παρακμής για ένα τόπο όπου ο νόμος είναι πανταχού απών και η πολιτεία αδρανής . Άλλη μια τρύπα στην εγχώρια γεωγραφία όπου το κράτος και οι θεσμοί του καλύπτουν πίσω της, και πάντα κατόπιν εορτής, τη ξεδιάντροπη γύμνια τους. Και μη μου πει κανείς ότι δεν ήξερε. Τα γνώριζαν με χαρτί και καλαμάρι η τοπική κοινωνία, οι βουλευτές του νομού και τα κόμματά τους.
Τα ήξεραν οι δήμαρχοι , οι αστυνομικοί, οι υγειονομικές και οικονομικές υπηρεσίες, οι επιθεωρητές εργασίας της περιοχής. Τα ήξεραν και τα ανέχονταν, για να μην πω ότι τα συγκάλυπταν, συμβάλλοντας, υπό μια ιδιότυπη ομερτά, στον εξευτελισμό της χώρας με την ανάδυση τον 21ο αιώνα μας νέας κατηγορίας δούλων. Ν τροπή.

Ένα αίσχος που δεν ξεκίνησε χθες. Αλλά ποιου να ιδρώσει το αυτί; Του βολεμένου εργολάβου των Ολυμπιακών έργων που βρήκε άφθονα, φτηνά εργατικά χέρια, τα περισσότερα ανασφάλιστα; Του ξιπασμένου μεσοαστού που απέκτησε υπηρετικό προσωπικό ανέπαφο από ασφάλειες, δώρα και επιδόματα; Του Eλληναρά, άραγε, τσιφλικά, που εκμεταλλεύτηκε ασύδοτα ανυπεράσπιστους μετανάστες εργάτες για λίγα ψίχουλα; Του επίορκου λιμενικού ή αστυνόμου που συμμετείχε με το αζημίωτο σε κύκλωμα παράνομης διακίνησης μεταναστών ή , μήπως, του ντόπιου βαρόνου του εγκλήματος που στρατολόγησε από αυτούς ένα αδίστακτο φρέσκο προσωπικό στις συμμορίες του;

Κακά τα ψέματα. Δεν είναι μόνο η Νέα Μανωλάδα που έχει ένα θρασύτατο ιστορικό άγριας εκμετάλλευσης ξένων εργαζόμενων. Το απλήρωτα μεροκάματα, τα παραπήγματα, τα ρατσιστικά φαινόμενα, οι εκβιασμοί και η βαρβαρότητα δεν αφορούν μόνο εποχικούς Μπαγκλαντέζους εργάτες . Απλώς εκεί έτυχε να εκδηλωθούν με ακραίο τρόπο οι παρενέργειες μιας άρρωστης χώρας .

Μιας Ελλάδας που συντηρεί την ασθένειά της μέσα από μια νοσηρή και διαπλεκόμενη πανεθνική σιωπή. Μιας επιλεκτικά βολικής μούγκας που απειλεί τα απομεινάρια της κοινωνικής συνοχής σε πολλές περιοχές της περιφέρειας, Κυρίως, όμως, η διάλυση της αγοράς εργασίας σε συνδυασμό με την ύφεση απομυζά τα ήδη περιορισμένα και εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και για τους εγχώριους εργαζόμενους.

Είναι φανερό πια ότι η αύξηση της ανεργίας, η επέκταση της ανασφάλιστης εργασίας, η εκτεταμένη χρήση των ελαστικών μορφών εργασίας προβάρουν τριτοκοσμικό σκηνικό στο τομέα της απασχόλησης στη χώρα. Παράλληλα η απουσία προοπτικής, η βασανιστική κατάρρευση της δημόσιας διοίκησης και η κρίση εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος και τη πολιτεία συνθέτουν μια εικόνα παρακμής.

Αν δεν μπει φρένο σε αυτή ,το επόμενο ενσταντανέ δεν θα περιγράφει μόνο την άτακτη πολιτισμική οπισθοδρόμηση της χώρας αλλά θα απεικονίζει σκηνές παθητικότητας και αποτελμάτωσης. Και τότε, δυστυχώς, θα μοιραζόμαστε μαζί με τους απελπισμένους Μπαγκλαντέζους μετανάστες το ίδιο περιθώριο , την ίδια ζούγκλα και την ίδια χωματερή.