Πώς και πότε θα κριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ

Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που γράφαμε πως για να διατηρήσει ο Αντ. Σαμαράς την επικυριαρχία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας θα χρειαστεί, λίαν συντόμως, μια αμφίπλευρη διεύρυνση, ώστε, το «νέο πλαίσιο διακυβέρνησης» που θα επιλέξει, να ισορροπεί καλύτερα στο… «τεντωμένο σχοινί» (!), της σημερινής δύσκολης συγκυρίας. Με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, και ο Αλ. Τσίπρας ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ

και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν επιθυμεί πραγματικά να δει το όραμά του να γίνεται πραγματικότητα -ήγουν: να έρθει στην εξουσία μια «κυβέρνηση της Αριστεράς»-, θα χρειαστεί να αναπροσαρμόσει, τρόπον τινά, την στρατηγική του και κει που μέχρι σήμερα εμφιλοχωρεί με την δέουσα ευκολία στα «αριστερά ακροατήρια» να έχει την δυνατότητα να «συνομιλεί» και να απευθύνεται και στο μετριοπαθές κομμάτι του «αστικού χώρου» που, γεγονός είναι, κλονίζεται απ’ τις παραμορφώσεις που έχουν επιφέρει στην ιδιοσυστασία του τα μνημόνια (sic), και οι πολιτικές της συνεχούς και ανηλεούς λιτότητας…

Η μεγάλη επιτυχία του Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου έγκειται στο γεγονός ότι κατάφερε να εκφράσει εξαιρετικά το «ριζοσπαστικοποιημένο» κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας εκμεταλλευόμενος -συν τοις άλλοις- και τον «κενό χώρο» που άφησε το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να διαχειριστεί ατυχώς την κρίση. Η στρατηγική αυτή απέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα πολιτικό κεφάλαιο της τάξης του 27% που του επέτρεψε, πέραν της δεύτερης θέσης που κατέκτησε, να γίνει από ένα κόμμα «καταγγελίας», ο «πολιορκητικός κριός» του εγχώριου συστήματος αξιών. Έκτοτε, με συνεχείς αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις, αλλά, και εναλλαγές στην αρχική σύνθεση του λόγου του, κατάφερε να εδραιώσει την θέση του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δίδοντας, έτσι, μια πειστική απάντηση σε όλους – όσους προμήνυαν το «ξεφούσκωμά» του και την «αρχή του τέλους» της θαυμαστής πορείας του: την επαναφορά του στην πρότερη θέση του «μικρού κόμματος» της Αριστεράς…

Ωστόσο, είναι σαφές, ότι αυτό δεν έγινε. Και ούτε στο μέλλον, ασφαλώς, θα γίνει εάν και εφόσον από μεριάς ΤσίπραΣΥΡΙΖΑ αναλυθεί και κατανοηθεί ότι, αφενός, το 27% είναι ένα γιγάντιο ποσοστό που δημιουργεί ισχυρές βάσεις και προϋποθέσεις, αλλά, αφετέρου, αυτό – τούτο το ίδιο ποσοστό «δεν φτάνει», προκειμένου, να γείρει την «πλάστιγγα» και, άρα, τις θεμελιακές εντυπώσεις και συσχετισμούς προς τα Αριστερά. Όθεν: χρειάζεται (συν), ακόμη ένα κρίσιμο ποσοστό της τάξης του 5 – 10 %, ώστε, να γίνει ο αδιαφιλονίκητος συντελεστής των αναβαθμών της ελληνικής πολιτικής ζωής: να μπορεί να οροθετεί τις εξελίξεις και να ορίζει κυρίαρχα την συγκυρία. Για να αθροίσει, λοιπόν, αυτή την κρίσιμη δύναμη (και δυναμικότητα), ο ΣΥΡΙΖΑ και, αφού σαν δεδομένο, έχει αντλήσει το μέγιστο που θα μπορούσε να αντλήσει από τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, οφείλει και πρέπει να εκφράσει μετριοπαθείς δυνάμεις που μέχρι τώρα έχουν προκατάληψη ή και αδυναμία να συνταχθούν με την Αριστερά. Σε τούτο, βεβαίως, βοηθάει ήδη πολύ η διακριτή ιδεολογική οριοθέτηση των «εσωκομματικών στρατοπέδων»

Keywords
Τυχαία Θέματα