Πλεόνασμα επικοινωνίας

Θρήνοι ή ζητωκραυγές; Πανηγυρισμοί ή καταστροφολογία; Όπως και να ΄χει, κανένα δεν κοροϊδεύει το περιβόητο πλεόνασμα. Όλοι άλλωστε υποψιάζονται πώς προέκυψε αυτό το λογιστικό κατασκεύασμα. Πολύ απλά από ταχυδακτυλουργικές τακτικές, από αλχημικά μαγειρέματα , από τεχνητά φουσκώματα. Και βέβαια με υπερφορολόγηση, τεράστια μείωση μισθών και περικοπή των απαραίτητων κοινωνικών δαπανών. Κανείς, ωστόσο, δεν είναι πλέον αφελής ώστε να πιστεύει σε θαύματα της ελληνικής οικονομίας.

Πόσο μάλλον τόσο εύπιστος για να υιοθετήσει τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι χάρη στο πλεόνασμα η έξοδος από την κρίση είναι κοντά;

Σημασία, όμως, έχει ότι η τρόικα αποδέχθηκε τη μοιρασιά 500 εκ. ευρώ. Και μάλιστα πριν τις ευρωεκλογές. Προφανώς, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες έκαναν μια έσχατη μικρή υπέρβαση ώστε να βοηθήσουν τη συγκυβέρνηση πριν τις ευρωκάλπες. Θεμιτό από πλευράς αλληλεγγύης προς συνεπείς ομοϊδεάτες. Αλλά, δυστυχώς, αμφίβολο από πλευράς αποτελεσματικότητας. Δεδομένου ότι μιλάμε για μια χώρα με αρρύθμιστο χρέος κοντά στα 400 δισεκατομμύρια και θηριώδη ανεργία. Τι να της κάνει, λοιπόν, της καταχρεωμένης Ελλάδας το εφάπαξ «φιλοδώρημα» σε ένα εκατ. πολίτες; Και πόσο αυτή η μικρή ενίσχυση τους θα μπορέσει να δώσει μια κάποια ώθηση στην κατανάλωση;

Καλύτερα, όμως, να μη μπούμε σε αυτή την ατέρμονη συζήτηση. Ειδικά από τη στιγμή που πλην της εύλογης εξοικονόμησης στις δημόσιες δαπάνες όλες οι άλλες δράσεις, ώστε να προκύψει πλεόνασμα, ξετινάζουν την οικονομία. Ειδικότερα οι μέχρι σήμερα οριζόντιες και ισοπεδωτικές περικοπές, ο φορολογικός ακρωτηριασμός των εντίμων φορολογουμένων και το πάγωμα των ληξιπρόθεσμων απαιτητών πληρωμών του κράτους προς τους πολίτες. Χώρια που η ίδια λογική εκτείνεται σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας ώστε το μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα κατ’έτος- το οποίο θα πηγαίνει όλο σε αποπληρωμές δανείων- να βοηθήσει τη χώρα να πάρει κάποια αναπτυξιακή ανάσα. Κοινώς, ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι.

Οπότε, το ζήτημα που τίθεται πλέον δεν έχει να κάνει με οικονομικούς όρους και ρεαλιστικές προοπτικές αλλά μόνο με επικοινωνιακές ερμηνείες. Με δυο λόγια, με στοχευμένα δωράκια και προσωρινές ανακουφιστικές παροχές στραμμένες προς συγκεκριμένες δεξαμενές ψήφων καλλιεργούνται ιδιοτελώς ψευδαισθήσεις και αφελείς προσδοκίες ότι δήθεν βγαίνουμε από την κρίση ,τα µνημόνια και παράλληλα παίρνουμε σβάρνα τις αγορές για φρέσκα δανεικά. Καπάκι προς ψυχολογική τόνωση η επιδιωκόμενη για τον Απρίλιο επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα θα έχει τη δική της συμβολική σημασία που θα εξακοντίσει το κλίμα της κυβερνητικής ευφορίας.

Διαδίδεται ότι η Γερμανίδα καγκελάριος αφού μας συγχαρεί για τα τιτάνια αποτελέσματά μας θα υποσχεθεί δημοσίως στον πρωθυπουργό γενναία απομείωση του χρέους. Δέσμευση που λέγεται ότι θα υλοποιήσει στο Eurogroup της 23ης Απριλίου, όταν θα επικυρωθεί επισήμως με τη σφραγίδα της Eurostat το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013.. Αν τώρα συσσωρευμένα όλα αυτά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα απειλούν με χαλάρωση τη δημοσιονομική μέγγενη-δεν βαριέσαι , αρκεί να φέρνουν ψήφους .

Στο κάτω κάτω, το κυβερνητικό μοναστήρι να ειν” καλά να διανέμει, σε στυλ ελεημοσύνης, το κοινωνικό μέρισμα από το πρωτογενές πλεόνασμα. Επαναφέροντας τη λογική της πελατειακότητας και του γαλαντόμου κρατικού κορβανά, και ταυτόχρονα επιστρέφοντας ταχύτατα στην οικονομία των επιδομάτων και των ρουσφετιών. Κυρίως, όμως, διατρανώνοντας το κλίμα κατάφωρης αδικίας σε μια χώρα στην οποία υποφέρουν περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και 1,5 εκατομμύριο ανασφάλιστοι. Οι οποίοι, δυστυχώς για το παλιό δικομματισμό , ψηφίζουν ακόμα.