Π. ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ: ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Σύμφωνα με άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στη «N.Y. Times», η νέα άποψη που κυριαρχεί στην Ευρώπη, αλλά και έξω από τα σύνορά της είναι όχι απλά η επιστροφή στην ανάπτυξη, αλλά η καταδίκη μιας λιτότητας χωρίς ανάπτυξη.

Ο Π. Κρούγκμαν γράφει σχετικά: Αυτό θα είναι άραγε το μεγάλο ατού του Φρανσουά Ολάντ; Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν στηρίζεται πλέον σε ένα κοινό σχέδιο, η εμφύσηση μιας αναπτυξιακής διάστασης είναι, κατά την άποψη του νεοεκλεγέντος Γάλλου προέδρου, ένας τρόπος «να δοθεί μια νέα

δυναμική σε ένα μοντέλο που δεν εκπροσωπεί πλέον τίποτα και δεν οικοδομεί τίποτα». Υπάρχουν όμως και σοβαροί συγκυριακοί λόγοι για να γίνει κάτι τέτοιο. Η απουσία ανάπτυξης εκμηδενίζει τις ελπίδες των κρατών να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους και να βγουν από την κρίση. Η πανευρωπαϊκή αντίδραση κατά της λιτότητας αναγκάζει τον Ολάντ να τεθεί επικεφαλής μιας σταυροφορίας για μια ελεγχόμενη ανάκαμψη.

Την πρώτη βολή, παρατηρεί ο Ζαν-Γκαμπριέλ Φρεντέ στον «Nouvel Observateur», την έριξε ο Ολλανδός Γκέερτ Βίλντερς, που υπενθύμισε με βίαιο τρόπο σε ποιο βαθμό ο καθαγιασμός της λιτότητας κατασκευάζει ταυτοχρόνως ανεργία, οργή και εξτρεμισμό. Πώς να αντιμετωπιστεί αυτός ο ισλαμόφοβος και ευρώφοβος, αν όχι με μια αναπτυξιακή προοπτική; Το ίδιο μήνυμα στέλνει και το αδιέξοδο στην Ελλάδα: ο ελληνικός λαός δεν ανέχεται άλλο μια δολοφονική λιτότητα. Η συνέχιση της λιτότητας, μαζί με το πολιτικό αδιέξοδο, οδηγούν στο χάος.

Υπέρμαχος του «χρυσού κανόνα», ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι αναγνώρισε κι αυτός ότι η χώρα του δεν μπορεί να σεβαστεί τα χρονοδιαγράμματα. Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζει και ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, που βλέπει την παραγωγή να σημειώνει θεαματική πτώση. Από τον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι μέχρι τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι, και από τον Βέλγο σοσιαλιστή Ελιο Ντι Ρούπο μέχρι τον Γερμανό ομοϊδεάτη του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολιτικοί στηρίζονται στον Ολάντ για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη.

Στην άτυπη σύνοδο της 23ης Μαΐου, οι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων μπορεί να ζητήσουν από μια ομάδα εργασίας να συντάξει έναν κατάλογο μέτρων για τη σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιουνίου. Αρκεί το «ελληνικό δηλητήριο» να μην έχει ως τότε απλωθεί περισσότερο.