Όλα τα «αγκάθια» στο τραπέζι του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Μελιγγώνη

Η «Αριστερή Πλατφόρμα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη κατέθεσε τρεις εναλλακτικές τροπολογίες προς ψήφιση, θέτοντας –για μια ακόμη φορά- τρία θέματα στο τραπέζι του εσωκομματικού διαλόγου: την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, την αναβάθμιση της εσωκομματικής δημοκρατίας και την πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο δίλημμα

«ευρώ ή δραχμή», η συνεδρίαση του περασμένου σαββατοκύριακου έδειξε ότι αυτό αναδεικνύεται σε σοβαρό εσωκομματικό επίδικο, που θα αποτελέσει το βασικότερο ίσως «αγκάθι» του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον ερχόμενο Ιούλιο. Μάλιστα, χθες, η εσωκομματική αντιπολίτευση κλιμάκωσε τη στάση της, με την πλευρά Λαφαζάνη να ζητεί από την πλειοψηφία να περιληφθεί στο κείμενο της πολιτικής απόφασης η εκτίμηση πως «επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν σημαίνει καταστροφή», αλλά και η πρόβλεψη ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ «θα μπορούσε να αποτελεί βιώσιμη λύση».

Ευλόγως, οι αξιώσεις της «Αριστερής Πλατφόρμας» απορρίφθηκαν πανηγυρικά, με τον Αλέξη Τσίπρα να επιμένει σε «λύση εντός ευρώ, αλλά εκτός τρόικας» και να διαβεβαιώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα».

Παράλληλα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» αξίωσε εμβάθυνση της εσωκομματικής δημοκρατίας, τόσο σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα έκφρασης διαφορετικής άποψης, όσο και αναφορικά με την πολιτική διαβούλευση στα όργανα του κόμματος. Μάλιστα, πολλά στελέχη που πρόσκεινται στον Παναγιώτη Λαφαζάνη στηλίτευσαν τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνοντας ότι «μάθαμε τα ταξίδια στο Βερολίνο και τις ΗΠΑ απ΄την τηλεόραση», ενώ ζήτησαν να συζητούνται πρώτα στα όργανα όλες οι μείζονες πολιτικές πρωτοβουλίες και οι θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τέλος, έντονη συζήτηση έγινε και για την πολιτική συμμαχιών. Την ώρα που η πλειοψηφία, αλλά και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επέμειναν στην ανάγκη συγκρότησης «κοινού μετώπου» με «αντιμνημονιακές δυνάμεις», ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, με τρίτη τροπολογία, τάχθηκε υπέρ της ανάγκης να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ, τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΝΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μέτωπο Αλαβάνου κ.α.) αλλά και με δυνάμεις της «αντισυστημικής ριζοσπαστικής οικολογίας».