Με το «μπαχτσίσι» …δουλειά γίνεται

Εξόχως διδακτική -πέρα από εξαιρετική δουλειά και καλογυρισμένη- ήταν η εκπομπή «360 μοίρες» της συναδέλφου Σοφίας Παπαϊωάννου, που προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα: Η εξαιρετική συνάδελφος είχε την λαμπρή ιδέα να ασχοληθεί με Έλληνες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό… αλλά όχι όπου και όπου, εκείνους που αναζήτησαν την τύχη τους στην Τουρκία και για την ακρίβεια Κωνσταντινούπολη!

Βεβαίως κάποιος εδώ θα πει άλλο η Πόλη, άλλο η Τουρκία και εν μέρει θα έχει δίκιο, όμως δεν παύει να λειτουργεί εντός συγκεκριμένων συνόρων και κάτω από συγκεκριμένο

Η εκπομπή λοιπόν μίλησε με κάποιους νέους και λίγο μεγαλύτερους που έψαξαν για τους δικούς του λόγους ο καθένας την τύχη του στην Βασιλεύουσα: ένας μηχανικός, μία μουσικός, ένας εστιάτορας, μία ζαχαροπλάστης, ένας σεφ, ένας…ιερέας. Αν και όλοι ήταν «ιδιαίτερες» περιπτώσεις, όλοι είχαν απέραντη νοσταλγία για την Ελλάδα που τους πλήγωσε, γνώση των δυσκολιών, αλλά όλοι ούτε λίγο ούτε πολύ συμφωνούσαν ότι η Πόλη τους καλοδέχτηκε… έως τους διευκόλυνε να εγκατασταθούν.

Και δεν είναι μόνον η φιλοξενία και το σφιχταγκάλιασμα που επέδειξαν οι ντόπιοι απέναντι στους … «προαιώνιους εχθρούς» τους, ήταν και το πώς τους επέτρεψε να σταθούν στα πόδια τους και να κάνουν ένα βήμα μπροστά: Εκπληκτική ήταν η μαρτυρία της μουσικού που ενώ στην Ελλάδα της έκλειναν την μία πόρτα μετά την άλλη στο πρόσωπο, στην Κωνσταντινούπολη με ελάχιστα ευρώ στην τσέπη και με τα ενοίκια σε δυσθεώρητα ύψη, αναγκάστηκε να μείνει σε μια φτωχογειτονιά με μετανάστες από τα βάθη της Ασίας. Παρόλα αυτά αν και ξένη ανάμεσα σε ξένους, αισθανόταν τυχερή που για αρχή είχε εξασφαλισμένη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με τα ραντεβού στο αντίστοιχο ΙΚΑ να κλείνονται άμεσα και όχι με αναμονή μηνών! Και αργότερα όλα τα άλλα πήραν τον δρόμο τους.. Και αν σε εκπλήσσει η εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στην περίθαλψη, η Πόλη- Τουρκία, σε εκπλήσσει και με τον τρόπο που υποδέχεται τους επιχειρηματίες: Κρητικό στέκι σε ένα από τα ακριβότερα σημεία της Πόλης είχε στήσει ο εστιάτορας που συνάντησε η Σοφία Παπαϊωάννου και όπως της εξομολογήθηκε «απλά βρήκα τον χώρο που με ενδιέφερε και μέσα σε τρεις ημέρες όχι μόνον εξασφάλισα τις άδειες που απαιτούνταν, αλλά άνοιξα κανονικά και άρχισα να λειτουργώ το μαγαζί»… Σε τρεις ημέρες!! «Μπαχτσίσι» δεν μάθαμε εάν χρειάστηκε να δώσει, αλλά και σε αυτό φαντάζομαι υπερτερούν οι γείτονες: Εδώ στις περισσότερες των περιπτώσεων και «μπαχτσίσι» δίνεις και δουλειά δεν γίνεται..