ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Απίστευτη ταλαιπωρία βιώνουν, στην Ελλάδα του 2012, άτομα με σοβαρές παθήσεις που αναγκάζονται να πηγαίνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από φαρμακείο σε φαρμακείο για να βρουν τα φάρμακα, που θα τους κρατήσουν στη ζωή και έχουν χαρακτηρισθεί «υψηλού κόστους». Συγκλονίζουν δύο προσωπικές μαρτυρίες. 

Της Βασιλικής Αγγουρίδη

Το χειρότερο της πρόσωπο

δείχνει η πολιτεία στα άτομα που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις και έχουν ανάγκη φάρμακα υψηλού κόστους, όπως έχουν χαρακτηριστεί, για να ζήσουν.

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες δύο νέων γυναικών αποκαλύπτουν πως, στην Ελλάδα του 2012 τα άτομα με σοβαρότατες παθήσεις πρέπει να επιδίδονται σε ένα «κυνήγι για την ζωή τους» από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από φαρμακείο σε φαρμακείο, ώστε να εντοπίσουν τα απαραίτητα φάρμακα . Και αυτό λόγω των σοβαρών ελλείψεων στα φαρμακεία, ιδιωτικά και νοσοκομείων, αλλά και της νομοθεσίας, η οποία εκ των πραγμάτων βάζει εμπόδια στους ασθενείς, στο όνομα του περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης.

Φαίνεται όμως πως υπάρχουν και χειρότερα, αφού από 1ης Ιουνίου θα απαγορεύεται στα ιδιωτικά φαρμακεία να τα χορηγήσουν!

«Θέλω να ζήσω και πρέπει να ζήσω. Δεν είμαστε πειραματόζωα», αναφώνησε μια 40χρονη, η οποία πρέπει κάθε τρεις εβδομάδες να υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία με ένα συγκεκριμένο φάρμακο, το οποίο είναι δυσεύρετο. Η 40χρονη γύρισε τα περισσότερα νοσοκομεία της Αθήνας με τα πόδια για να βρει το φάρμακο, για να καταλήξει μέσω γνωριμιών σε κάποιο ιδιωτικό φαρμακείο και έκτοτε χρειάζεται να εντοπίζει κάθε φορά και άλλο σημείο να το προμηθευτεί. Την τρίτη δόση του φαρμάκου την έλαβε από το φαρμακείο δημόσιου νοσοκομείου, αφού κατέρρευσε, εκτός εαυτού, κλαίγοντας. Θα χρειαστεί άλλες 18 δόσεις…

Δύο φάρμακα, για την καρδιοπάθεια και την πνευμονοπάθεια από τις οποίες πάσχει, χρειάζεται 33χρονη για να επιβιώσει και εκτός ότι παλεύει για τη ζωή της, αντιμετώπισε και την απαράδεκτη συμπεριφορά των «λειτουργών» του συστήματος, που την έκαναν «μπαλάκι» από το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στα φαρμακεία των νοσοκομείων και από το ένα νοσοκομείο στο άλλο.

Χρειάστηκε να πάρει άδεια από την δουλειά της τουλάχιστον 3 φορές μέσα σε λίγες ημέρες για να καταφέρει να τα εξασφαλίσει.

Στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, ενώ την είχαν διαβεβαιώσει πως, έστω και για τελευταία φορά, στα τέλη Απριλίου θα μπορούσε να λάβει και τα δύο φάρμακα από εκεί, μετά από μόλις δύο ημέρες, το αρνήθηκαν, δίνοντας της μόνο το ένα και στέλνοντας τη στο «Λαϊκό», ως κοντινότερο στο σπίτι της νοσοκομείο για το δεύτερο.

Από το Λαϊκό Νοσοκομείο την έστειλαν στο Γενικό Κρατικό, όπου βρίσκεται ο θεράπων ιατρός της, και από εκεί της ζήτησαν να ξαναγυρίσει στο «Λαϊκό», τη δεύτερη φορά που τους επισκέφθηκε, αφού την πρώτη, μια Δευτέρα, το φαρμακείο του νοσοκομείο ήταν κλειστό, ως είθισται!

Οι φαρμακοποιοί δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τα φάρμακα σοβαρών παθήσεων, όπως τα ονομάζουν, λόγω του υψηλού τους κόστους και επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες θέλουν τα χρήματα τοις μετρητοίς,