ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΤΩΜΑΔΑΚΗ

Cuba Libre: Όσα δεν είδε ο τουρίστας

Ατμόσφαιρα του`50, αποικιακού ρυθμού διατηρημένα σπίτια, νύχτες βουτηγμένες στα μοχίτο και στους αισθησιακούς ρυθμούς της κουβανέζικης μουσικής.

Μακριά από το γλυκανάλατο φολκλόρ, η Κούβα του Φιντέλ, η Κούβα της επανάστασης , η χώρα του Κάστρο , του Παδούρα, του Γκουτιέρες βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο και καλείται να ακολουθήσει νέους δρόμους οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών.

Έξι σχεδόν χρόνια μετά την αποχώρηση του ιστορικού ηγέτη και την παράδοση της εξουσίας στον αδελφό του Ραούλ, οι τουρίστες εξακολουθούν να συνωστίζονται στο

μπαρ Floridita όπου έπινε τα αγαπημένα του ντάκιρι ο συγγραφέας Έρνεστ Χεμινγουέι, κόβουν βόλτες γύρω από το ξενοδοχείο Ambos Mundos και χορεύουν σάλσα και ρούμπα σε κουβανέζικα μπαράκια όπως έκανε πριν λίγες μέρες η Χίλαρι Κλίντον στην Αβάνα.

Στο μεταξύ ο Φιντέλ Κάστρο γιόρτασε στις 13 Αυγούστου τα 86 γενέθλια του σε οικογενειακό κύκλο ενώ ο Ραούλ προχωρούσε σε σημαντικές αλλαγές, βλέποντας την οικονομία της χώρας να “βουλιάζει“.

Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε ο γάμος μιας τρανσέξουαλ με ένα ομοφυλόφιλο χωρίς την αντίδραση του καθεστώτος που μερικές δεκαετίες πριν-τα πρώτα χρόνια της επανάστασης- έστελνε τους ομοφυλόφιλους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην Κούβα του `60, ο ποιητής Ρεινάλντο Αρένας βραβεύεται για το έργο του και στη συνέχεια βιώνει τη φρίκη του καθεστώτος. Φυλακίζεται για την ομοφυλοφιλία του σαν κοινός εγκληματίας και αυτοεξορίζεται τις ΗΠΑ , όπου βρίσκει την αποδοχή του έργο του αλλά τίποτα που να μοιάζει με την ελευθερία που ονειρεύτηκε.

Πίσω από τη ζωή του Αρένας που έγινε ταινία (Πριν πέσει η νύχτα), κρύβεται η μακριά ιστορία των διώξεων των ομοφυλόφιλων και των αντιφρονούντων στην Κούβα.

Είναι αλήθεια ότι από τη δεκαετία του1980 κάτι φαίνεται να αλλάζει στη χώρα του Κάστρο. Η Μαριέλα Κάστρο, κόρη του Προέδρου και ανιψιά του Φιντέλ εκφράζεται πλέον ανοιχτά υπέρ των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ.

Ωστόσο, ακόμα και σήμερα αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες ζητούν την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

«Στην Κούβα κανείς δεν τιμωρείται επειδή εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του. Εάν οι δυσάρεστες ιδέες επέσυραν ποινές, εγώ θα ήμουν από τους πρώτους υποψήφιους για φυλάκιση, αφού υπερασπίζομαι τη σεξουαλική αυτοδιάθεση. Τα συγκεκριμένα άτομα είναι φυλακισμένα, επειδή είναι μισθοφόροι της Ουάσιγκτον.», ήταν η αποστομωτική απάντηση της Κάστρο.

Μυθική και διφορούμενη, η Κούβα σήμερα βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού του σοβιετικού τύπου μοντέλου διακυβέρνησης της . Στη δεκαετία του `80-παρά το σκληρό εμπάργκο της Δύσης, οι οικονομικοί δείκτες της χώρας ήταν οι καλύτεροι στη Λατινική Αμερική. Παράλληλα η ποιότητα του συστήματος υγείας και εκπαίδευσης μπορούσε να ανταγωνιστεί τα κράτη της ανεπτυγμένα κράτη.

Βυθισμένη στην πολιτικοοικονομική κρίση τη δεκαετία του `90 , – μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ , η Κούβα οδηγείται στη φτώχεια. Οι