ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ

Παραολυμπιακή φαντασμαγορία 

Όλοι θυμόμαστε την εκπληκτική  περίπτωση του αθλητή Όσκαρ Πιστόριους που γεννήθηκε χωρίς καλάμια και πατούσες, αλλά σε πείσμα της τύχης του κατάφερε τελικά να τρέξει σε δρόμο ταχύτητας και μάλιστα τελικό με ειδικά ψευτοπόδαρα αποσπώντας τον θαυμασμό του σταδίου. Διόλου τυχαίο ότι ο νικητής που πήρε το χρυσό μετάλλιο, αμέσως μετά πλησίασε τον  παραολυμπιακό αθλητή και του δώρησε τη φανέλα του. Ήταν μια από τις πιο ηθικές στιγμές  των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου.

Οι κανονικοί Ολυμπιακοί απαιτούν αθλητές με όλα τα μέλη τους σωστά, χέρια, πόδια, μάτια κτλ. Τι γίνεται όμως με τα αδικημένα τέκνα που είναι ανάπηρα εκ γενετής ή εξ ατυχίας, παραταύτα όμως διεκδικούν κι αυτά μια θέση στο βάθρο τιμώντας με τον τρόπο τους το πνεύμα των αγώνων; Οι ιθύνοντες  δείχνουν μεγάλο τακτ  με τους Παραολυμπιακούς και κοντά σε αυτούς το κοινό που, όπως είδαμε, έσπευσε να παρακολουθήσει κολυμβητές με ένα χέρι, τοξοβόλους που τανίζουν τη χορδή με το στόμα, ποδηλάτες μονοπόδαρους κτλ.

Ειδική μνεία  αξίζει η έναρξη των Παραολυμπιακών όπου με ηλεκτρονική  μεγαληγορία παραστάθηκε το Μπίνγκ Μπάνγκ επί τρίωρο χοροστατούντος – ποιου άλλου; – του υπερεπιστήμονα Χώκινς ο οποίος (κουβαράκι πάνω σε αναπηρικό καρότσι) ήταν η αποστομωτική απάντηση σε όσους θεωρούν τους ανάπηρους κάθε λογής άτομα δευτέρας κατηγορίας. Μέσα στην ατμόσφαιρα της  κοσμογονίκής έκρηξης  τα πάντα λάμβαναν διαφορετική ταυτότητα, ο κόσμος ξανάρχιζε εκ του μηδενός και ο κόσμος ζητοκραύγαζε ανάλαφρος και νέος.

Τα παραολυμπιακά αθλήματα παίζονται με ό,τι έχει απομείνει στους αθλητές. Ο κολυμβητής με το ένα χέρι ή τα αχρηστεμένα κάτω άκρα κινητοποιεί τις δυνάμεις του προς την υγιή του μεριά, συχνότατα μάλιστα κάνει θαύματα διότι ο,τι του λείπει από τη μια μεριά το αναπληρώνει από την υπερδύναμη της άλλης. Στο μπάσκετ για παράδειγμα όπου οι δύο ομάδες κινούνται πάνω σε καροτσάκια  παίζοντας κατ  ουσίαν μόνο με το πανωκόρμι, η ευστοχία και τα τρίποντα ενίοτε είναι  αξιοθαύμαστα. Το καλάθι το βλέπουν βέβαια από πολύ χαμηλά, παραταύτα όμως η χρόνια εξάσκηση τους χαρίζει την αρετή της ευστοχίας με το τσουβάλι.

Εντέλει, αν κρίνουμε ποιά απόντα μέλη του ανθρωπινου σώματος στοιχίζουν περισσότερο, μετά απο κάποια σκέψη καταλήγουμε στο συμπέρασμα οτι τα πόδια, ναι, τα πόδια, είναι τα πλέον απαραίτητα. Ο ποδηλάτης για παράδειγμα που έχει χάσει τη μια του παλάμη αλλά διατηρεί ακέραια  τα κάτω άκρα δεν διαφέρει και πολύ απο τον κανονικό ποδηλάτη. Παρόμοια και ο δρομέας ή ο μονόχειρ κολυμβητής.

Αλλά το θαὐμα του Πιστόριους  θα παραμείνει καθώς φαίνεται ανεπανάληπτο και μοναδικό στα αθλητικά χρονικά. Διότι ο Οσκαρ δεν έτρεξε απλώς, αλλα συναγωνίστηκε επι ίσοις όροις  αθλητές με ακέραια χειροπόδαρα ίσαμε να φτάσει – έστω και κατά φαντασία – στον τελικό.