Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΟ ΜΑΤΙ, ΑΛΛΑ…

Σίγουρα η νέα κυβέρνηση δεν ξεκίνησε καλά. Ο πρωθυπουργός εγχειρίστηκε στο μάτι και παραμένει ακόμη κλινήρης. Δεν πήγε στην (κρίσιμη) Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, ενώ ακόμη δεν έχουν αναγνωστεί οι προγραμματικές δηλώσεις, ώστε η κυβέρνηση να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Στο πιο κρίσιμο πόστο, αυτό του υπουργείου Οικονομικών, άλλαξε κιόλας ο υπουργός, λόγω της αιφνίδιας ασθένειας του Βασίλη Ράπανου. Ένας υφυπουργός, ο Γ. Βερνίκος, πριν προλάβει να βρει γραφείο στο υπουργείο Ναυτιλίας, παραιτήθηκε γιατί η τοποθέτησή

του συνιστούσε σκάνδαλο. Η αναπλήρωση του πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής αποδείχτηκε ένα μικρό φιάσκο.

Έξι «ατυχήματα», την πρώτη κιόλας εβδομάδα, δεν είναι και λίγα. Αν μάλιστα σε αυτά προσθέσουμε και τη σύνθεση της κυβερνήσεως, που, κατά κοινή ομολογία, είναι κατώτερη των περιστάσεων, καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ακόμη κι αν δεν ευθύνεται, ειμή μόνον για το «έβδομο ατύχημα», έχασε το μομέντουμ, που στην πολιτική είναι πολύ κρίσιμος παράγοντας. Προσώρας διασώζεται, επειδή απολαμβάνει της συμπαθείας των πολιτών, λόγω της επικινδυνότητας της εγχείρησης στο μάτι του.

Βέβαια, μετά από λίγο χρόνο, τα επτά «ατυχήματα» της κυβέρνησης θα ξεχαστούν. Διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων θα γίνουν ανάμνηση και πιθανότατα στην πολιτική ιστορία θα καταγραφούν, κυρίως η διπλή ασθένεια, ως παράδοξα. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θα κριθεί από αυτά. Θα κριθεί από το έργο που θα παράξει. Από το αν θα μπορέσει να αναθεωρήσει, επί τα βελτίω, το μνημόνιο και να βγάλει τη χώρα από την οικονομική κρίση.

Το «ατύχημα» με τον Βερνίκο δεν θα στιγματίσει τη συμμαχική κυβέρνηση, εκτός κι αν υπάρξουν και άλλα «ατυχήματα» με άλλους υπουργούς -κάτι που δεν αποκλείεται αν πιστέψουμε τα όσα κυκλοφορούν στο περιστύλιο της Βουλής και τις δημοσιογραφικές κάμαρες.

Η πρωθυπουργία Σαμαρά δεν θα κριθεί από το μικρό φιάσκο της αναπλήρωσής του στη Σύνοδο Κορυφής, αλλά από τη θετική ή αρνητική έκβαση των διαπραγματεύσεων με την τρόϊκα, που οσονούπω αφικνείται στην Αθήνα, καθώς και τις συμμαχίες που θα μπορέσει ή όχι να οικοδομήσει εφεξής στο Συμβούλιο Κορυφής και τα άλλα διεθνή κέντρα αποφάσεων.

Ακόμη και το «ατύχημα» με τη σύνθεση της κυβερνήσεως μπορεί να ξεπεραστεί αν η συμμαχική κυβέρνηση καταφέρει να διατηρήσει τη συνοχή της και να υλοποιήσει το πολιτικό και προγραμματικό σύμφωνο των 11 σημείων που συνυπέγραψαν οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Αν η κυβέρνηση μπορέσει να σμικρύνει το κράτος, να περιορίσει τις δημόσιες σπατάλες, να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, να παράξει πρωτογενή πλεονάσματα, να κάνει τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο κράτος, τη διοίκηση, τη φορολογία, το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς, αν μπορέσει να τα κάνει όλα αυτά, ουδεμία αξία θα έχει αν χάθηκε στην αρχή του βίου της το μομέντουμ. Όσο πιο γρήγορα κινηθεί από τούδε και στο εξής και όσο πιο αποτελεσματική είναι, τόσο θα κερδίζει σε δυναμική