Η αναδρομικότητα των περικοπών…

Τα τρία τελευταία χρόνια χαρακτηρίζονται από τη λήψη μέτρων λιτότητας. Η περικοπή των μισθών και συντάξεων ήταν ο εύκολος στόχος. Η θλίψη από την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής εκείνων που συνεχίζουν να έχουν κάποιο εισόδημα κυριαρχεί, ενώ η οργή των ανέργων θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική ηρεμία. Τα σκυθρωπά πρόσωπα και το θλιμμένο βλέμμα των νέων συνιστούν το κινούμενο σκηνικό της κοινωνίας μας.

Η χώρα βρίσκεται σε περίοδο μετάβασης, μετάβασης στην οποία δοκιμάζονται οι θεσμοί, οι αξίες και οι πολιτικές.

Η κυβέρνηση

για να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, δηλαδή στο ρόλο οδηγού στη νέα εποχή, πρέπει να έχει τη δύναμη και την πειστικότητα να παρασύρει όλο το λαό σε κοινή προσπάθεια μετατροπής της κρίσης σε ευκαιρία.

Μια τέτοια προοπτική έχει ανάγκη από την επικράτηση του αισθήματος δικαίου και την αποφυγή άσκοπων αντιπαραθέσεων.

Για να κατανοήσουμε την ποιότητα και αποτελεσματικότητα των αποφάσεων της κεντρικής εξουσίας, ας δούμε το πρόβλημα των μισθωτών και συνταξιούχων από την κυβερνητική απόφαση να υποστούν αναδρομικές περικοπές στις αποδοχές τους.

Οι περικοπές που είχαν εξαγγελθεί στο παρελθόν δεν εκτελέστηκαν από αδυναμία των κρατικών υπηρεσιών και τώρα προστίθενται στις νέες. Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι άλλο εκτός της σύνταξής τους και, κατά συνέπεια, εκτός από τα σημερινά δυσβάσταχτα βάρη, πρέπει αναγκαστικά να αντέξουν και την αναδρομική τους επιβάρυνση. Κι αυτό φέρνει απελπισία.

Το μέτρο αυτό της κυβέρνησης δεν λύνει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και δεν συνιστά έκφραση κατανόησης των απελπισμένων. Εκείνο που θα περίμεναν οι πολίτες και προπαντός οι απόμαχοι είναι η κυβέρνηση να δείξει την ευαισθησία της για τα οικονομικά της χώρας ελέγχοντας εκείνους που προκαλούν με τη ζωή τους και τις δηλώσεις εισοδήματός τους. Οι «λίστες» είναι στη διάθεσή της…

Από πρακτικής πλευράς, η εφαρμογή των αναδρομικών περικοπών θα δημιουργήσει μεγάλο γραφειοκρατικό πρόβλημα γιατί θα πρέπει να επανεξεταστούν οι φορολογικές δηλώσεις, αφού η παρακράτηση των φόρων έγινε για διαφορετικό, από το πραγματικό, εισόδημα. Η εξαίρεση από την αναδρομικότητα εκείνων που πληρώνουν τους φόρους και δεν αντιδρούν στις κυβερνητικές αποφάσεις γιατί δεν έχουν κανένα άλλο μέσο πίεσης εκτός από την ιστορία τους, αποτελεί έκφραση ουσιαστικής λειτουργίας της δημοκρατίας.

Η δύναμη να επιβάλλει κανείς κανόνες πηγάζει από τη δύναμη να τους αναστέλλει ή να τους καθιστά άκυρους ή ανίσχυρους, όταν αυτοί δεν ανταποκρίνονται στο σκοπό τους.

Η απόφαση κατάργησης της αναδρομικότητας δίνει κύρος στην εξουσία, γιατί έχει ηθικό περιεχόμενο και εκφράζει μια στάση σεβασμού προς τους ανθρώπους που εξαντλούν τα βιολογικά τους όρια σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Οι συνταξιούχοι αναμένουν την εξαίρεση…