Γεννήθηκε η Μαρία Πολυδούρη

Κόρη του φιλολόγου Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής Μαρκάτου, μιας γυναίκας με φεμινιστικές αντιλήψεις, γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1902 στην Καλαμάτα.

Εμφανίστηκε στα γράμματα σε ηλικία 14 ετών με το πεζοτράγουδο «Ο πόνος της μάνας». Στα 16 της διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας και παράλληλα εξέφρασε ζωηρό ενδιαφέρον για το γυναικείο ζήτημα. Το 1920, σε διάστημα σαράντα ημερών, έχασε και τους δύο γονείς της.

Το 1921 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αθηνών

και παράλληλα γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Στην υπηρεσία αυτή εργαζόταν και ο Κώστας Καρυωτάκης. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1922. Η Μαρία ήταν τότε 20 ετών και ο Καρυωτάκης 26. Μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας σφοδρός έρωτας, που μπορεί να κράτησε λίγο, αλλά επηρέασε καθοριστικά τη ζωή και το έργο της.

Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη, μία αρρώστια που ήταν ανίατη τότε και αποτελούσε κοινωνικό στίγμα. Ενημέρωσε αμέσως την αγαπημένη του Μαρία και της ζήτησε να χωρίσουν. Εκείνη του πρότεινε να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά, όμως εκείνος ήταν πολύ περήφανος για να δεχτεί τη θυσία της. Η Μαρία αμφέβαλε για την ειλικρίνειά του και θεώρησε ότι η ασθένειά του ήταν πρόσχημα του εραστή της για να την εγκαταλείψει.

Το 1924 γνωρίστηκε με το δικηγόρο Αριστοτέλη Γεωργίου, που μόλις είχε επιστρέψει από το Παρίσι. Ήταν νέος, ωραίος και πλούσιος και η Πολυδούρη τον αρραβωνιάστηκε στις αρχές του 1925.

Όμως αγαπούσε πάντα τον Καρυωτάκη και ο χωρισμό τους τη πλήγωσε πολύ. Έχασε τη δουλειά της στο δημόσιο μετά από συνεχείς απουσίες και εγκατέλειψε τη Νομική. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και εμφανίστηκε ως ηθοποιός σε μία παράσταση.

Το καλοκαίρι του 1926 διέλυσε τον αρραβώνα της και έφυγε για το Παρίσι. Παρακολούθησε μια σχολή ραπτικής αλλά δεν πρόλαβε να εργαστεί γιατί προσβλήθηκε από φυματίωση. Επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε τη νοσηλεία της στη «Σωτηρία» όπου έμαθε για την αυτοκτονία του Κώστα Καρυωτάκη.

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή «Οι τρίλλιες που σβήνουν» και το 1929 τη δεύτερη, «Ηχώ στο χάος». Η Πολυδούρη έγραψε και δύο πεζά έργα, το Ημερολόγιό της και μία νουβέλα χωρίς τίτλο με την οποία σαρκάζει το συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της.

Η φυματίωση όμως τελικά την κατέβαλε και τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου 1930, πέθανε με ενέσεις μορφίνης που της έδωσε ένας φίλος της στην Κλινική Χριστομάνου.

Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει Έλληνες συνθέτες, κλασικοί, έντεχνοι και ροκ. Ανάμεσά τους οι Νίκος Μαμαγκάκης, Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Δημήτρης Παπαδημητρίου και Μιχάλης Κουμπιός.