Εθνική άσκηση αυτογνωσίας…

Είναι κοινή διαπίστωση ότι το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, η έγχρωμη γραφειοκρατία, το αναξιόπιστο εκπαιδευτικό σύστημα και η εισαγόμενη υποκουλτούρα είχαν ως αποτέλεσμα την πλασματική αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος και την πραγματική μείωση του κατά κεφαλήν περιεχομένου.

Αυτόν τον τόπο, που τον κατοίκησαν οι άνθρωποι που θεμελίωσαν, με την αυστηρότητα της σκέψης, την έννοια του σχολείου, την πολιτική συνείδηση και τους δημοκρατικούς θεσμούς τον έχουμε υποβαθμίσει…

Αναζητείται ελπίδα…

Τους ανθρώπους σ’ αυτή τη χώρα, το παρόν τους γεμίζει φόβο και θυμό και το μέλλον τους

Αυτό που μας ανησυχεί είναι γνωστό, η συνέχεια και επιδείνωση αυτού που βιώνουμε…Ο εξοστρακισμός του μπορεί να γίνει με βελτίωση του παρόντος. Μια τέτοια προοπτική απαιτεί τη γνώση των επιθυμιών μας, των αδυναμιών μας, των ικανοτήτων μας, των φόβων μας και ακόμη μια κριτική ανάλυση της μέχρι τώρα πορείας μας.

Η επιθυμία μας να ζούμε σε μια λειτουργική δημοκρατία, όπως το δηλώνουμε, πρέπει να συνοδεύεται από εξαφάνιση του λαϊκισμού, την υιοθέτηση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας, την απονομή δικαιοσύνης και την κυριαρχία του «κοινού» καλού.

Η αδυναμία μας στο κυνήγι του εφήμερου πρέπει να αποτελεί παρελθόν, η λειτουργία της αξιόπιστης εκπαιδευτικής διαδικασίας να αποτελεί εθνικό στόχο και η αισιοδοξία να αντικαταστήσει το φόβο. Μια φοβισμένη κοινωνία χάνει το δυναμισμό και τη φαντασία της και περιορίζει το οπτικό της πεδίο.

Ίσως είναι σκόπιμη μια «εθνική άσκηση αυτογνωσίας», ένα άδειασμα από τα συμπλέγματα που μας καταδυναστεύουν ως λαό, για να δούμε καθαρά την πραγματικότητα και τις ευθύνες μας.

Αυτός ο ευλογημένος τόπος με τους παράξενους κατοίκους, την «κουρασμένη» δημοκρατία και το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από ορθολογισμό και φρεσκάδα, για να αντιληφθεί το τι εκτυλίσσεται μπροστά του και του δημιουργεί φόβους.

Το μόνο αποτελεσματικό μέσο για να διαλυθούν οι φόβοι που διακατέχουν την πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της χώρας είναι η ουσιώδης ηρεμία που ισοδυναμεί με ένα εθνικό περίπατο στη «φύση τους». Μόνο τότε οι άνθρωποί της θα ανακαλύψουν ότι υπάρχει χώρος και χρόνος για να γίνουν δημιουργικοί , ώστε να διώξουν την καταχνιά για να δουν το τόπο τους να μετασχηματίζεται σε ευ-τοπία…

Αν ξανασκεφτούμε τις επιλογές που έχουμε ως λαός, τότε θα βρούμε το δρόμο μας. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας-επιστήμης και η αυτοκριτική και αυτοδιόρθωση της μέχρι τώρα πορείας της χώρας θα αποτελέσουν την αρχή της νέας ιστορικής περιπέτειας. Δεν ξεριζώθηκε όλη η ηθική-πολιτική μας κληρονομιά, γιατί παραμένουν ακόμη φωνές και ταλέντο που μπορούν να αναγεννήσουν τη χώρα μας.

Η χώρα έχει ανάγκη να ξαναθυμηθεί τις αξίες της… Η κρίση είναι κυρίως κρίση αξιών.

Αυτός είναι ο τόπος μας, δεν έχουμε άλλο τόπο για να δραπετεύσουμε…

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

E-mail: [email protected]