Έρχονται νέοι εκβιασμοί και διλήμματα. Η ατζέντα στα χέρια ακροδεξιών που τρίβουν τα χέρια τους!

Λίγες μέρες, μόλις, μετά την αποχώρηση του Φ. Κουβέλη και της ΔΗ.ΜΑΡ από την κυβέρνηση είναι, εντελώς, προφανές πλέον το γεγονός ότι έχει περιορισθεί σημαντικά η δυνατότητα του πρωθυπουργού να κάνει τους απαραίτητους ελιγμούς (που έκανε εδώ και ένα χρόνο), ώστε, να νομιμοποιεί, τρόπον τινά, τις επώδυνες αποφάσεις του. Αργά ή γρήγορα, λοιπόν, και με την εμφάνιση των πρώτων αδυναμιών, εμποδίων και τριγμών που θα προκαλέσουν α.) τα νέα κελεύσματα και πιέσεις της τρόικα που επανήλθε καταφανώς δριμύτερη, β.) η διαχείριση εφαρμογής και εμπέδωσης των μέτρων για την κινητικότητα των υπαλλήλων και τον ακόμη μεγαλύτερο περιορισμό των συστημάτων περίθαλψης και υγείας και γ.) οι αντιδράσεις της κοινωνίας που σιγά – σιγά θα εντείνονται παίρνοντας μορφή χιονοστιβάδας, θα αρχίσει να διαμορφώνεται το πλαίσιο με το οποίο θα ανοίξει και επισήμως η νέα εκλογική περίοδος.

Ωστόσο, ακόμη κι αν αυτή – τούτη η απόφαση να πάει η χώρα σε εκλογές (για τις οποίες και επιμένουμε, καθώς, οι υπάρχοντες συσχετισμοί δυνάμεων δεν οδηγούν πουθενά), δεν πρέπει να ξενίζει (sic), αυτούς, τουλάχιστον, που θέλουν να σκέφτονται και να υποψιάζονται σχετικά : εκείνο που ξενίζει, κυρίως, είναι ότι στο κλίμα και τον χαρακτήρα με το οποίο θέλουν να γίνουν εμπλέκονται, -κυρίαρχα πλέον, ακροδεξιές αντιλήψεις και πρακτικές. Ο πρωθυπουργός προωθώντας τον Αδ. Γεωργιάδη στην κυβέρνηση και αφήνοντας τον Μ. Βορίδη στα… «μέσα και τα έξω» του κόμματος να κάνει υψηλή πολιτική, επιχειρεί να εκβιάσει «από τα μέσα» τα εκλογικά και πολιτικά αποθέματα της «Χρυσής Αυγής» που αποτελεί, πράγματι, τον πιο ασύμμετρο παράγοντα και συντελεστή : σπρώχνοντας την ατζέντα όσο πιο δεξιά μπορεί, επιθυμεί να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις που μπορούν να συσπειρωθούν στην νέα κεντροδεξιά «ενότητα και προοπτική». Μ’ αυτόν τον τρόπο και με δεδομένο το σκληρό δίπολο «Ευρωπαϊστές – Αντιευρωπαϊστές» (βλ. και το παλαιό γνωστό : «φίλοι της πατρίδος» εναντίον «αριστερών (και άλλων) απάτριδων»), θέλει να ενισχύσει και να ενδυναμώσει περισσότερο την θέση του στο εσωτερικό παίγνιο νομής της εξουσίας.

Το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για την εγχώρια πολιτική διαδικασία, ήτις, βραχυκυκλώνει ήδη με το παραμικρό, είναι πολύ γρήγορα να εκτιμηθεί με σιγουριά. Εκείνο που εκτιμάται, πάντως, μέχρι στιγμής, είναι το δίκιο που είχε ο Φ. Κουβέλης να αποχωρήσει από την κυβέρνηση (άρα, και το λάθος να συμμετάσχει επί ένα χρόνο σε μια κατ’ επίφαση συναινετική – πολυκομματική διακυβέρνηση). Διότι, τώρα, (περισσότερο από ποτέ), είναι σαφές, ότι το… «σύστημα δείχνει τα δόντια του» : το ηγεμονικό κομμάτι της ελληνικής πολιτικής (και όχι μόνο) ζωής, όχι μόνο έχει αποφασίσει να πάει την χώρα σε εκλογές (για να καθαρίσει την κατάσταση και να προλάβει μείζονες αναταραχές), αλλά, να πάει σε εκλογές με τους χειρότερους δυνατούς όρους για την ομαλότητα και την σταθερότητα της χώρας. Για αυτό οι «ενσωματωμένοι Ακροδεξιοί» (!), που μέχρι πρόσφατα, άλλωστε, κινούνταν επιδέξια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας ανέλαβαν συντεταγμένα εξέχουσα θέση και δράση. Τα υπόλοιπα θα τα κρίνει η Ιστορία που, όντως, θα πρέπει να γυρίσει πολύ πίσω για να πιάσει το νήμα και το νόημα των γεγονότων που θα εξελιχθούν…

Έρχονται νέοι εκβιασμοί και διλήμματα. Η ατζέντα στα χέρια ακροδεξιών που τρίβουν τα χέρια τους!