Ένας Πόντιος Πιλάτος για δήμαρχος

Μεγάλη εβδομάδα πλέον και εν μέσω της πιο σημαντικής εορτολογικής περιόδου της ορθοδοξίας οι πιστοί προσέρχονται στις εκκλησίες οι οποίες εξασφαλίζουν συμβολικά τον ιερό χώρο των γεγονότων του Πάθους και της Λύτρωσης. Εκεί με ευλάβεια και κατάνυξη προσεύχονται, ακούνε ή ψάλλουν ύμνους υψηλής ποιητικής και μουσικής αξίας. «Αύρα, ουρανός, άσμα γλυκερόν, μελιχρόν, αβρόν, μεθυστικόν» που έγραφε ο, και ψάλτης, μυσταγωγικός Παπαδιαμάντης. Πρόκειται για μια εθελούσια μέθεξη με ότι θεωρείται ιερό.

Αυτά τα ιερά προσκυνηματικά, παραδοσιακά λατρευτικά και ηθικά ψυχοωφέλιμα στην κατεύθυνση της πνευματικής

επικοινωνίας με Θείο συντελούνται σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα σαν την Αθήνα. Απολύτως σωστά για μια πολιτεία που σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία όλων και πρωτίστως διαλέγεται με την ορθόδοξη εκκλησία. Ωστόσο στην ίδια πόλη οι χώροι λατρείας για αλλόθρησκες μονοθεϊστικές θρησκευτικές κοινότητες είναι ανεξέλεγκτοι, ανύπαρκτοι ή παράνομοι. Ειδικότερα για τις ποικίλες εκφάνσεις του ισλάμ, οι μουσουλμάνοι πιστοί- Έλληνες πολίτες, οικονομικοί μετανάστες, επισκέπτες και τουρίστες- είναι αναγκασμένοι να προσέρχονται σε καμιά 100αριά υπόγεια, καταστήματα και γκαράζ σε ολόκληρη την Αττική για να ασκήσουν τα λατρευτικά του καθήκοντα.

Για ένα ζήτημα που χρονίζει, η ανεπαρκής και φοβική αντιμετώπισή του από τη πολιτεία απειλεί με διασυρμό μια ανεξίθρησκη χώρα σαν την Ελλάδα που περηφανεύεται για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Παράξενο είναι ακόμα να σιωπά και η συγκλίνουσα προς αυτές τις αρχές ορθόδοξη εκκλησία η οποία επαίρεται για την ηθική, την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή προς άστεγους, ανέστιους και περιπλανώμενους. Αλλοπρόσαλλο και υποκριτικό , όμως, είναι ο υποψήφιος της ΝΔ για το Δήμο της Αθήνας να διακηρύσσει πως εφόσον εκλεγεί δήμαρχος θα προκαλέσει τοπικό δημοψήφισμα για την ανέγερση ή όχι μουσουλμανικού τεμένους στα όρια της Αθήνας.

Από πού και ως πού ο Άρης Σπηλιωτόπουλος θέλει να κάνει δημοψήφισμα για το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας η οποία προστατεύεται ρητά στο ελληνικό Σύνταγμα; Και από πότε τα ανθρώπινα δικαιώματα εξαρτώνται από την εκάστοτε πλειοψηφία ενός τοπικού δημοψηφίσματος; Πόσο μάλλον, μπορούν τα αποτελέσματά του να ακυρώσουν ειλημμένη απόφαση και ψηφισμένο από τη Βουλή νόμο για κατασκευή τζαμιού σε συγκεκριμένη τοποθεσία της Αθήνας; Σε αυτά δεν απαντά ο άλλοτε υπουργός και βουλευτής, δεδομένου μάλιστα ότι έχει υπερψηφίσει τον εν λόγω νόμο.

Επικαλείται, όμως, την επιδοκιμασία της εξαγγελίας του από τον καλόπιστο ψηφοφόρο του Δήμου που νοιώθει κουρασμένος, φτωχότερος και ανασφαλής από την έκρηξη του μεταναστευτικού και των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει . Ποντάρει δήθεν στα “δημοκρατικά” ιδεώδη και την αξία της άμεσης συμμετοχής για να τεκμηριώσει την πρότασή του. Του αποκρύπτει, όμως, ότι η όποια ρύθμιση μέσω δημοψηφίσματος δεν αφορά καν το μεταναστευτικό. Αντίθετα πρόκειται για μια «εργαλειακή» νίψη χειρών αλά Πόντος Πιλάτος για την απόσειση ευθυνών από την υποχρέωση παροχής δυνατότητας στον καθένα να ασκεί τη λατρείας που επιθυμεί..

Κοινώς πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους ανυποψίαστους πολίτες. Πρώτον γιατί ένα δημοψήφισμα δεν ανατρέπει τα άρθρα που προβλέπουν τη προστασία των συνταγματικών ελευθεριών. Δεύτερον, και κυριότερο, στις Δημοκρατίες, οι μειοψηφίες έχουν απόλυτα διασφαλισμένα δικαιώματα σε ότι αφορά την ελεύθερη και αξιοπρεπή άσκηση του δόγματός τους. Όπως αυτά που απολαμβάνουν οι ορθόδοξες μειονοτικές κοινότητες παντού στον δημοκρατικό και πολιτισμένο κόσμο. Εκτός πια αν ο κάθε Άρης φαντασιώνεται ότι με την ενδεχόμενη πλειοψηφική δύναμη ενός δημοψηφίσματος θα εξορίσει τους μουσουλμάνους πιστούς σε τέμενος στη Γυάρο ή τη Μακρόνησο. Ωραία αντίληψη για τη δημοκρατία και το πολιτισμό πλασάρει ο πολιτικός που διατέλεσε πριν πέντε μόλις χρόνια υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων

Το κακό, ωστόσο, με το πονηρό ψηφοθηρικό κλείσιμο του ματιού του υποψήφιου δήμαρχου Άρη Σπηλιωτόπουλου προς την ακραία μειοψηφική μερίδα των Χριστιανών φονταμενταλιστών, δεν είναι ότι απομακρύνεται από τις διαλλακτικές αντιλήψεις της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς ή τις ήπιες μεταρρυθμιστικές ιδέες της παραδοσιακής Χριστιανοδημοκρατίας. Δικαίωμα του να υιοθετεί οποιαδήποτε νοσηρή νοοτροπία φανατικού για την πολιτική εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος.

Το χειρότερο, όμως, είναι το ψάρεμά του σε θολά νερά το οποίο πυροδοτεί ξενοφοβικά σύνδρομα, αδιάλλακτες ερμηνείες, ιεροεξεταστικά αναθέματα. Είναι η μικρότητα της πολιτικής σκοπιμότητάς του που ενθαρρύνει τη φλύαρη μνησικακία, το παράλογο θυμό, την αφελή αυταρέσκεια και τα κανιβαλιστικά κηρύγματα μίσους που πρώτοι διέδωσαν οι νεοναζί δημαγωγοί.

Προφανώς, είναι νωρίς να εκτιμήσει κανείς τα πιθανά οφέλη μιας τέτοιας προεκλογικής τακτικής. Καλό πάντως θα ήταν σήμερα Μεγάλη Τρίτη να παρακολουθήσει την παραβολή των δέκα παρθένων για να αντιληφθεί πως οι πέντε μωρές εξ΄αυτών έμειναν «εκτός νυμφώνος».