Χέρια ψηλά κι όλα τα χάνω

«Χέρια Ψηλά» τραγουδούσε πριν καμιά εικοσαριά μέρες ο τραγουδιστής Μιχάλης Χατζηγιάννης κατά την πανηγυρική ανακήρυξη του Νίκου Αναστασιάδη ως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν, όμως, ο απόηχος του γλυκανάλατου τραγουδιού χαθεί απ’ τα αυτιά των ψηφοφόρων, ανεβαίνει στο πάλκο ο νέος πρόεδρος να τους βροντοφωνάξει το ίδιο μεν αλλά σε απειλητικό τόνο.

Και στο

ίδιο τέμπο να τους σερβίρει το γνωστό παράφωνο ποίημα του εμμονικού εκβιασμού και της υπερχειλίζουσας υποκρισίας που έχουν συνθέσει οι Ευρω-εταίροι.Τα συνήθη αναμασήματα περί: «προ της καταστροφής της άτακτης χρεοκοπίας μπλα-μπλα- προκρίνουμε την ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης μπλα-μπλα- που θα θέσει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα μπλα-μπλα -και θα αποτελέσει την αφετηρία επανεκκίνησης της οικονομίας μπλα μπλα μπλα».

Κάτι τέτοια παπαγαλίζει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος ο οποίος έως χθες επαναλάμβανε μονότονα ότι δεν τίθεται ζήτημα κουρέματος καταθέσεων. Εν τω μεταξύ, ήδη με ομόφωνη απόφαση του Εurogroup οι καταθέτες του νησιού έχουν υποστεί ένα ωμό, βίαιο και οριζόντιο ακρωτηριασμό των τραπεζικών τους λογαριασμών τους από το πρώτο κιόλας ευρώ, κουρελιάζοντας τη κρατική εγγύηση ασφάλειας των καταθέσεων έως το ποσό των των 100 χιλ ευρώ. Πρωτοφανές για Ευρωπαϊκή χώρα . Και επιζήμιο για την αξιοπιστία της Ευρωζώνης αν ο πανικός των Κυπρίων πολιτών αλλά και των ταμείων προνοίας για το αυθαίρετο κούρεμα, μεταδοθεί και σε άλλες δεινοπαθούσες χώρες.

Δυστυχώς, από ένα σημείο και πέρα οι λέξεις ντροπή και αίσχος χάνουν τη σημασία τους. Από τη στιγμή, μάλιστα, που στο νησί της Αφροδίτης ξετυλίγονται οι τελευταίες πράξεις ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου. Αυτού που έχει στόχο να σβήσει την Κύπρο από το χάρτη των χρηματοοικονομικών κέντρων, με τη μεταφορά των εναπομεινάντων ξένων καταθέσεων αλλά και εκείνων των ντόπιων πλουσίων από το μικρό στα μεγαλύτερα πλυντήρια μαύρου χρήματος όπως της Αυστρίας, της Γερμανίας και του Λουξεμβούργου.

Και ακόμα μέσω των μνημονιακών δεσμεύσεων να συρρικνώσει περαιτέρω τις τράπεζες- πνεύμονα της οικονομίας του νησιού, και να αυξήσει τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές σε εισοδήματα και υπηρεσίες που λειτουργούσαν ως επενδυτικό θέλγητρο. Το ερώτημα είναι που αποσκοπούν όλες αυτές οι αυστηρότατες μεθοδεύσεις που πλήττουν βάναυσα μια οικονομία η οποία αναλογεί μόλις στο 0,2% της οικονομίας της ευρωζώνης;

Να συμφωνήσω ότι δεν ήταν όλα άγια και αναμάρτητα στη Κύπρο. Να παραδεχθώ ότι το διογκωμένο χρηματοπιστωτικό της σύστημα παρέμενε ανεξέλεγκτο και διαπράχθηκαν εγκλήματα σε βάρος του και προς ζημιά της οικονομίας του τόπου. Να συμμερισθώ ότι η κρίση της Κύπρου είναι αποτέλεσμα της διάδοσής της από την Ελλάδα και όχι πηγαία. Να καταλάβω ακόμη ότι η Ευρωπαίοι θέλουν να εμποδίσουν την αύξηση της επιρροής της Ρωσίας στο νησί την οποία επιχειρούν με τα δάνειά τους προς το κράτος και την εγκατάστασή τους μαζί με τις πολλές οφσόρ τους εκεί.

Αυτό που μοιάζει ακατανόητο λόγω υπερβολής είναι να επιχειρηματολογούν στις Βρυξέλλες ότι η Κυπριακή κρίση μπορεί να εξελιχθεί σε «νεκροταφείο» της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Το πώς, βέβαια , θα ενταφίαζε το ευρώ μια χώρα που το 2008 είχε πλεόνασμα περίπου 1% και δημόσιο χρέος λιγότερο από το 50% του ΑΕΠ της, δεν εξηγείται. Αντίθετα προσπάθησε να την υποχρεώσει να υπαχθεί στο μηχανισμό στήριξης πριονίζοντας αρχικά συμφωνίες δανεισμού με τρίτες χώρες και κατόπιν με ωμό αποκλεισμό ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού της συστήματος από οποιοδήποτε διεθνή δανεισμό.

Όταν πλέον η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι δεν θα έκανε αποδεκτά ως εγγύηση στο Ευρωσύστημα τα υποβαθμισμένα από διεθνείς οίκους ομόλογα του κυπριακού δημοσίου, το παιχνίδι τέλειωσε οριστικά. Παρότι κάτι ανάλογο δεν εφαρμόσθηκε στις λοιπές προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης-ούτε στην Ελλάδα- εκεί επιβλήθηκε με τιμωρητική διάθεση. Η τελευταία πράξη του δράματος προϋπέθετε την συγκατάθεση των φίλιων εγχώριων πολιτικών δυνάμεων. Όταν αυτές εκλέχθηκαν προσφάτως θριαμβευτικά το έργο ολοκληρώθηκε.

Προσωπικά εύχομαι στην Κυπριακή ηγεσία τώρα που θεωρεί ότι γλιτώνει από κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα ενεργοποιώντας ίδιους πόρους που υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο του λαού, να φροντίσει να γλιτώσει από τη λεηλασία και τα δικαιώματα εξόρυξης φυσικού αερίου από το θαλάσσιο υπέδαφος της χώρας. Γιατί από τη πικρή πείρα της αδελφής Ελλάδας είναι διαπιστωμένο ότι η μνημονιακή στήριξη της τρόικας αντί για βοήθεια μοιάζει περισσότερο με εν ψυχρώ ληστεία χωρίς καν τη προειδοποίηση «Ψηλά τα Χέρια».