Ατάκες

Άκουσα χαράματα το πρωθυπουργός της χώρας να δηλώνει ότι «από αύριο ξεκινά μια καινούργια μέρα». Κάπως έτσι ήταν και η τελευταία ατάκα της Βίβιαν Λι που υποδύεται τη κακομαθημένη καλλονή του Αμερικανικού Νότου Σκάρλετ Ο’ Χάρα στη τελευταία σκηνή του «‘Όσα παίρνει ο άνεμος».

Παρακολούθησα ακόμα και το σχόλιο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «Η λύση δεν περιλαμβάνει ένα βιώσιμο σχέδιο για την Ελλάδα, για αυτό και δεν είναι λύση». Θα μπορούσε και

αυτός, χωρίς να αλλάξει το νόημα, να χρησιμοποιήσει την τελευταία φράση από την ταινία «Επιστροφή στο Μέλλον, όπου ο Κρίστοφερ Λόιντ λέει στο Μάικλ Τζέι Φοξ: «Δρόμοι; Εκεί πού θα πάμε δεν χρειαζόμαστε δρόμους!»

Τέλος πήρε το αυτί μου και τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών ότι ««Η σημερινή απόφαση του Eurogroup και του ΔΝΤ είναι σημαντική διότι κρατά την Ελλάδα στο ευρώ». Και αυτός, επίσης, άνετα θα μπορούσε να εκστομίσει τη ατάκα από τη σκηνή του φινάλε της «Καζαμπλάνκα» όπου ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ λέει στον αστυνόμο Ρενό: « Νομίζω ότι αυτή είναι η αρχή μιας όμορφης φιλίας»

Κατά τη ταπεινή γνώμη μου, όμως, η αντιπροσωπευτικότερη μεταφορά ατάκας η οποία θα ταίριαζε ιδανικά στις αποφάσεις του Εurogroup είναι το «Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη» που έλεγε ο Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη ταινία «Λόλα». Αμφιβάλει κανείς ότι η δόση των 34 δις είναι πολλά λεφτά; Σκεφθείτε, μόνο, ότι αποτελεί το ετήσιο ΑΕΠ της Ρουμανίας. Πάμε, όμως, παρακάτω.

Είναι σίγουρο ότι η αρχική δόση θα «μπαζώσει» τρύπες από το σουρωτήρι της κατάρρευσης. Αποκλείει πρακτικά το κίνδυνο ατυχήματος και σηματοδοτεί την πρώτη σημαντική υποχώρηση των άκαμπτων Γερμανών προς τη κατεύθυνση της τακτοποίησης και την ορθολογικοποίηση του Ελληνικού ζητήματος. Σίγουρα η καγκελαρία του Βερολίνου κερδίζει πολύτιμο πολιτικό χρόνο ως τις εκλογές του Οκτωβρίου 2013, αλλά χαρίζεται και μια ανάσα στην ελληνική κυβέρνηση να δουλέψει με αντι-υφεσιακό σχέδιο, προβλεψιμότητα και σοβαρότητα.

Παράλληλα το κούρεμα του χρέους ανοίγει διέξοδο επιστροφής της χώρας στην ανάπτυξη. Για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης με τη πρόοδο στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων και της προσέλκυσης επενδύσεων. Η ως τώρα απροθυμία των πλεονασματικών ευρωπαϊκών χωρών να πληρώσουν μέρος του κόστους της κρίσης έχει περιγραφεί με μπαλώματα, παλινδρομήσεις καθυστερήσεις και τορπιλισμούς κατά των αδυνάμων της ευρωζώνης. Μάλλον, όμως, κάτι δείχνει να αλλάζει στη συμπεριφορά τους.

Ωστόσο το ζητούμενο είναι αν το κρατικό κούρεμα θα ελαφρύνει την χώρα ή θα την εγκλωβίσει σε νέα δοκιμασία. Δεν γνωρίζω αν αυτή η επιλογή εμπεριέχει ως κρυφό τίμημα ένα καινούργιο μνημόνιο άγριων περικοπών και λιτότητας , όπως ακριβώς με το ιδιωτικό κούρεμα του PSI. Το βέβαιο είναι ότι θα συνδεθεί με την απόδοση των μέχρι τώρα μέτρων. Γεγονός που προϋποθέτει ανάληψη μεγάλων ρίσκων για την Ελληνική κυβέρνηση καθώς κάθε προχειρότητα και παλινωδία θα πυροδοτήσει άμεσα τη διαδικασία φθοράς της.

Αν μάλιστα συμπεριληφθούν οι απειλές του ΔΝΤ περί αποχώρησης, το α