Από τη Ρουμανία με …παθολογική αγάπη

Μια Στάση Πριν Το Τέλος (Fruitvale Station)

Του Ράιαν Κούγκλερ. Διάρκεια: 85′. Με τους Τσαντ Μάικλ Μάρεϊ, Κέβιν Ντουράντ, Μάικλ Τζόρνταν, Άνα Ο’ Ράιλι, Οκτάβια Σπένσερ, Μέλονι Ντίαζ.

Η ταινία παρακολουθεί την αληθινή ιστορία του Όσκαρ Γκράντ ενός 22άχρονου, γέννημα θρέμμα του Bay Area, ο οποίος ξεκινάει ανυποψίαστος την ημέρα του, την 31η Δεκεμβρίου του 2008, έχοντας από την

πρώτη στιγμή την αίσθηση ότι κάτι περίεργο πρόκειται να του συμβεί. Χωρίς φυσικά να έχει την παραμικρή υποψία σχετικά με το τι ακριβώς αναμένεται να ακολουθήσει στην κατά τα άλλα σχετικά ήσυχη καθημερινότητά του, ο Όσκαρ αποφασίζει να εκλάβει την αίσθηση αυτή ως ένα σημάδι που υπερτονίζει την ανάγκη να καθαρίσει την συνείδησή του και να αφοσιωθεί στους ανθρώπους που τον αγαπούν, δίνοντάς τους το καλύτερο που μπορεί για εκείνους. Ωστόσο ύστερα από μια σειρά ατυχών συμπτώσεων πέφτει, τελικά, θύμα ρατσιστικής βίας.

Η ταινία είναι βασισμένη σε μια ευαίσθητη, συγκινητική – και πέρα για πέρα ρεαλιστική – ιστορία που κατάφερε όχι μόνο να κλέψει τις εντυπώσεις στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Σάντανς αλλά και να σαρώσει τα βραβεία. Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο 26χρονος Ράιαν Κούγκλερ δημιουργεί μια σταθερή και σφιχτοδεμένη συναρπαστική πλοκή χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς αλλά με πάθος που απογειώνει την αφήγηση με τα μαεστρικά πλάνα του σε στιλ ντοκιμαντέρ. Παρά το προκαθορισμένο φινάλε της η ταινία αποτελεί ένα εύγλωττο μνημόσυνο για έναν άνθρωπο που γνώρισε μόλις τη ζωή, αλλά και μια στοιχειωμένη υπενθύμιση του πόσο γρήγορα αυτή μπορεί να χαθεί. Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Οικογενειακή Υπόθεση (Child’s Pose)

Του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ. Διάρκεια: 112′. Με τους Λουμινίτα Γκεοργκίου, Μπόγκνταν Ντουμιτράς, Νατάσα Ράμπ, Ιλίνκα Γκόια, Φλορίν Ζαμφιρέσκου.

Μια 60χρονη μητέρα παρακολουθεί το γιο της να προσπαθεί με όλο του το είναι να απογαλακτιστεί. Έχει μετακομίσει, απέκτησε το δικό του αυτοκίνητο, έχει μια κοπέλα που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της, και το πιο ανησυχητικό απ’ όλα, αποφεύγει τη μητέρα του. Όταν ο γιος θα εμπλακεί σε ένα τραγικό δυστύχημα, η μητέρα του ενστικτωδώς θα χρησιμοποιήσει όλες τις τις ικανότητες, τις γνωριμίες και τα χρήματα της για να τον σώσει από την καταδίκη του, περιμένοντας να γίνει ξανά το εξαρτημένο παιδί που ήταν. Ωστόσο υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μητρική αγάπη από την ιδιοτελή χειραγώγηση.

Ένα αποπνικτικά καταθλιπτικό δράμα για τη παθολογική σχέση μητέρας-γιου που περιγράφει ανθρώπινες καταστάσεις, συναισθήματα, συγκρούσεις και σπαρακτικά ξεσπάσματα, σχεδόν με την αυθεντικότητα ενός ντοκιμαντέρ. Παρά την σκληρή και κλινική σχεδόν προσέγγιση του θέματος ο σκηνοθέτης με τη βοήθεια της εκπληκτικής ερμηνείας της πρωταγωνίστριας προσφέρει μια καλλιτεχνική και βαθιά συμπονετική ταινία για τις συναισθηματικά επιζήμιες επιπτώσεις της απώλειας ενός παιδιού, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί μια διαφωτιστική μελέτη της κοινωνίας στη σύγχρονη Ρουμανία. Η ταινία βραβεύτηκε δίκαια με τη Χρυσή Άρκτο Καλύτερης Ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου 2013.

Riddick

Του Ντέιβιντ Τουόχι. Διάρκεια: 119′. Με τους Βιν Ντίζελ, Κέιτ Σακχοφ, Καρλ Ούρμπαν.

Ο Riddick έχει εγκαταλειφτεί ως νεκρός σε έναν πλανήτη που τον ψήνει ο ήλιος και φαίνεται να είναι ακατοίκητος. Σύντομα, όμως, ανακάμπτει και να αγωνίζεται για την ζωή του ενάντια σε ξένα αρπακτικά. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει είναι να ενεργοποιήσει ένα φάρο έκτακτης ανάγκης και να ειδοποιήσει μισθοφόρους που έρχονται στον πλανήτη σε αναζήτησή του. Το πρώτο πλοίο που φτάνει φέρνει μια νέα γενιά θανατηφόρων και βίαιων μισθοφόρων, πιο ενώ το δεύτερο έχει για αρχηγό έναν άνθρωπο του οποίου η καταδίωξη του Riddick είναι υπόθεση προσωπική.

Το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο της ρηξικέλευθης ιστορίας επιστημονικής φαντασίας που ξεκίνησε με την επιτυχία του 2000 και συνεχίστηκε το 2004 είναι μετά εννιά χρόνια γεμάτο τεστοστερόνη, συναρπαστικό σασπένς, μπόλικη αδρεναλίνη και κάποιο χιούμορ που λειτουργεί άψογα τμηματικά αλλά είναι, τελικά, τα συστατικά είναι τόσο διάσπαρτα ώστε αδυνατούν να στηρίξουν οποιαδήποτε συνοχή. Με το Βιν Ντίζελ σε καλή φόρμα μοιάζει με το Die Hard αλλά σε άλλο πλανήτη.

Όσα φέρνει ο χρόνος (About Time)

Του Ρίτσαρντ Κέρτις. Διάρκεια: 123′. Με τους Ρέιτσελ Μακάνταμς, Μπιλ Νάι, Κι Άσκουιθ Κόου, Λίντσεϊ Ντάνκαν, Ντόνολ Γκλίσον, Τομ Χολάντερ, Μάργκοτ Ρόμπι.

Ένας νεαρός, ασκούμενος δικηγόρος, μόλις συμπληρώνει το 21ο έτος της ηλικίας του, ανακαλύπτει από τον πατέρα του ότι, όπως όλοι οι άντρες στην οικογένειά του, έτσι κι εκείνος έχει πλέον τη δυνατότητα να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και μάλιστα, σε όποια χρονική στιγμή του παρελθόντος του επιθυμεί, και να διορθώνει ό,τι θέλει. Ο πρωταγωνιστής, αρχικά, αποφασίζει, όπως κάθε νεαρός της ηλικίας του, να χρησιμοποιήσει αυτό το δώρο προκειμένου να αποκτήσει φιλενάδα, και γι’ αυτό γυρίζει πίσω, κάθε φορά που κάνει κάτι λάθος στον τομέα του φλερτ και των σχέσεων ώστε να το δοκιμάσει μια δεύτερη φορά. Όμως, αυτό το ταξίδι, παρά τα δώρα που φέρνει, δεν είναι πάντα ευχάριστο ή εύκολο, ούτε πανάκεια για κάθε λύπη ή απογοήτευση που αναπόφευκτα προκύπτουν στη ζωή…

Ο σεναριογράφος-συγγραφέας Ρίτσαρντ Κέρτις συνδυάζει τον έρωτα, τις δεύτερες ευκαιρίες και την επιστροφή στο χρόνο για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως τελικά η ζωή είναι για να τη ζεις στο έπακρο καθημερινά, δίχως πρόβα. Αστεία και γοητευτική ταινία με συναίσθημα, ρομαντισμό αλλά και τραγικές ανατροπές η οποία δυστυχώς αντί να εμβαθύνει στις σχέσεις μετατρέπει τους χαρακτήρες της σε δακρύβρεκτα γρανάζια ενός ψευδο-σασπένς θρίλερ.

Νέα και Όμορφη (Jeune et Jolie)

Του Φρανσουά Οζόν. Διάρκεια:94′. Με τους Μαρίν Βαχτ, Τζεραλντίν Πελάς, Φρεντερίκ Πιερό, Φαντέν Ραβάτ, Γιόχαν Λέϊσεν, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Ναταλί Ρισάρ.

Μέσα σε έναν χρόνο, ανάμεσα στις εποχές που αλλάζουν, η Isabelle – η κόρη μιας μεγαλοαστικής οικογένειας- θα ανακαλύψει τη σεξουαλικότητα της. Λίγο καιρό αφού κάνει για πρώτη φορά έρωτα, θα γίνει πόρνη, θα έρθει αντιμέτωπη με την οικογένειά της και θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις.

Όμορφη, ποιητικ ταινία του οραματιστή, τολμηρού και αποστασιοποιημένου Φρανσουά Οζόν με θέμα τους ερωτικούς κύκλους μιας δεκαεπτάχρονης μέσα σε τέσσερις περιόδους της ζωής, κεντημένες από μουσική και τραγούδια. Άπλετος ερωτισμός χωρίς ωστόσο καμία ηδονοβλεπτική παρεκτροπή , με τη ματιά του σκηνοθέτη να γράφει εικόνες για προβληματισμό , όπως στην εποχή της Νouvelle Vague.