Από τα κεφάτα σουξέ στο πικρό μπουφέ

Υπό το βάρος του εθίμου και την ανθεκτικότητα της παράδοσης εύχομαι ολόψυχα σε όλους Καλή Χρονιά, πιο αισιόδοξη, χαρούμενη και αποδοτική από όλες τις προηγούμενες.

Ανέκαθεν, όμως, πίστευα ότι μιλάμε και κάνουμε όνειρα για το μέλλον όταν οι δουλειές μας πάνε καλά, οι φίλοι μας είναι αληθινοί, οι σχέσεις μας ειλικρινείς και η ευτυχία μας μοιάζει εξασφαλισμένη. Τότε, η ολοκλήρωση μιας χρονιάς προσφέρεται για σκέψεις και απολογισμούς, για αξιοποίηση εμπειριών και πεπραγμένων. Τότε, σε ξεκάθαρο

περιβάλλον σιγουριάς το ξεκίνημα μια νέας χρονιάς μας θέτει ενωπίω σχεδίων, προοπτικών και γενναιόδωρων προβλέψεων.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, όταν απουσιάζει ένα από τα αρχικά συστατικά της βιωματικής ευημερίας, συνηθίζουμε να μιλάμε για “μια από τα ίδια” καθώς ξημερώνει ο κάθε νέος χρόνος. Αν, μάλιστα, λείπουν περισσότερα από ένα, τότε κάνουμε λόγο για “κάθε πέρυσι και καλύτερα”. Ψέματα; Προς απόδειξη, η μαύρη απελπισία που βαραίνει τους Έλληνες σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, τη δημοσκόπηση εκείνη που διενεργείται κατ’ εντολήν της Κομισιόν. Σε κλίμα θολούρας και αβεβαιότητας το 71% των συμπατριωτών μας απάντησε ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Προφανώς, είναι αδύνατο να αισιοδοξούμε όταν λέξεις και έννοιες όπως “άνεργος”, “απλήρωτος”, “άστεγος”, “χρέη”, “φόροι”, “χαράτσια”, “περικοπές” είναι εγκατεστημένα εδώ και τέσσερα χρόνια στην καθημερινότητα μας . Και είναι εντελώς αδιανόητο να παρηγορούμαστε με παραμυθιάσματα του τύπου success story. Ότι, και καλά, περάσαμε το φουρτουνιασμένο κάβο και μπαίνουμε σε απάνεμο λιμάνι, όπως διηγούνται οι καραβοτσακισμένοι πολιτικοί πηδαλιούχοι μιας αδιόρθωτης ρότας.

Το παράδοξο θα ήταν να πιστεύουμε ότι το 2014 θα μας προσφέρει ανακουφιστικά χαραμάδες αγλαού φωτός, αστραφτερές διεξόδους, πολύχρωμες εναλλακτικές οδούς και , κυρίως, ακμαία επέλαση της πολυαναμενόμενης ανάπτυξης όπως, ως σύντομο ανέκδοτο, υπόσχεται ο κυβερνητικός συνασπισμός. Πιο εύκολη, ωστόσο, είναι η επίσκεψη εξωγήινων παρά η πλήρης έξοδος στις “γαλαντόμες” και “συμπονετικές” αγορές που προαναγγέλλει λόγω πρωτογενούς πλεονάσματος.

Και ακόμα πιο πιθανό είναι να κατακτήσει ο Ολυμπιακός το Τσάμπιονς Ληγκ, παρά μια κατακλυσμιαία ρευστότητα να πλημμυρίσει αναζωογονητικά την στεγνή αγορά. Πόσο μάλλον υπό την τοξική αιθαλομίχλη του παραλογισμού να ξεπαγώσουν εκείνα τα κοινοτικά κονδύλια που θα αναστήσουν τους ημιθανείς μικρομεσαίους; Τι να στοιχηματίσουμε τώρα; Πιο άνετα θα κερδίσει η Ελλάδα το Παγκόσμιο Κύπελλο το καλοκαίρι στη Βραζιλία, παρά θα διαψευσθούν οι ζοφερές προοπτικές για τη πρόνοια, την ιδιοκτησία, την εργασία και το επιχειρείν στη νέα χρονιά.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς κρυστάλλινη μαντική σφαίρα , ούτε να καταφύγει σε αστρολογικές προβλέψεις για διακριβώσει ότι η προσδοκία για καλύτερες μέρες είναι ακόμα χαμένη στην ομίχλη. Και είναι μάλλον παρακινδυνευμένο να ποντάρει στις προγραμματισμένες εκλογές της χρονιάς για την πλήρη ανάκαμψη του φρονήματος που θα σφραγίσει καθολικά την ανάταξη της χώρας.

Αναπόφευκτα έχει δίκιο η πλειονότητα της ταλαιπωρημένης κοινωνίας να αναμένει με δυσπιστία και έκδηλη απαισιοδοξία το ρευστό 2014. Της αρκεί, εξάλλου, να συνδυάσει το σκοτεινό χθες με το υποσχόμενο λαμπρό αύριο για να διαπιστώσει ότι πρέπει να περιορισθεί σε ένα αποχρωματισμένο, θαμπό και γκρίζο παρόν. Αυτό που βαρυγκωμώντας θα εξυπηρετεί την ασαφώς μεταχρονολογημένη επιταγή ενός μη βιώσιμου και διαιωνιζόμενου δημόσιου χρέους.

Το ερώτημα, όμως, είναι πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό το, ασφαλτί χρώματος, μελαγχολικό παρόν. Αλάθητα σημάδια ότι, όπου να ΄ναι, θα τερματισθεί ή θα μηδενίσει δεν υπάρχουν στον ορίζοντα του 2014. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στη ρουτινιάρικη και μουδιασμένη διαδρομή της χρονιάς που φτάνει, οι λαχανιασμένοι, γονατισμένοι και κλαταρισμένοι δεν θα “μασάνε” πλέον σε αισιόδοξους όρκους, κόλπα, εξαγγελίες και δεσμεύσεις. Τα τεστ αντοχής στα “θαύματα”εξαντλήθηκαν στα κεφάτα σουξέ της χρονιά που έφυγε . Ας ελπίσουμε ότι σε αυτή που έρχεται δεν θα περάσουμε από το μπουφέ του πικρού καφέ της παρηγοριάς.