Αυτοί ήρθαν να μας σώσουν

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται, ποια θα ήταν η τροπή που θα είχε πάρει η ελληνική κρίση, εάν στην αρχή της είχε υλοποιηθεί σχέδιο το οποίο πρότεινε τότε ο επικεφαλής του προσωρινού Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Τι είχε πει ο άνθρωπος ούτε λίγο- ούτε πολύ; Ήταν οι πρώτες ημέρες που οι αποδόσεις είχαν αρχίσει να «τσιμπάνε» γιατί τα ελληνικά ομόλογα πωλούνταν όσο –όσο. Έκανε μια πολύ απλή σκέψη. Γιατί στον «κουμπαρά» που έχουμε φτιάξει ήδη δεν ρίχνουμε κάποια δισ. και να βγούμε στην δευτερογενή αγορά (το χρηματιστήριο ομολόγων) να αγοράσουμε ομόλογα στις τιμές

που πωλούνται; Έτσι, κανείς δεν θα ήθελε να χάσει και η αξία του ομολόγου θα ανέβαινε, αλλά ταυτόχρονα θα έκλεινε η «ψαλίδα» του spread…

Βέβαια, η Ελλάδα είχε και άλλα δομικά προβλήματα που θα της επέβαλλαν τα σκληρά μέτρα: Είναι όμως πράγματι να αναρωτιέται κανείς. Τι θα είχε γίνει εάν άμεσα εφαρμοζόταν η ιδέα; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η γραφειοκρατία καλά κρατεί, ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πέρα από τις κωλυσιεργίες και τις αστοχίες που έτσι και αλλιώς παρατηρήθηκαν όσον αφορά στην επίλυση της κρίσης, χαρακτηριστικό της … «άμεσης» αντίδρασης και του συντονισμού που υπάρχει στην ένωση είναι ένα παλαιότερο συμβάν. Διαβάστε: Μερικές εβδομάδες μετά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, ο μηχανισμός συντονισμού της ΕΕ για τις ασιατικές πολιτικές, διεξήγε μια συνεδρίαση η ατζέντα της οποίας είχε προγραμματιστεί μήνες πριν. Το πρώτο θέμα, το οποίο δεν είχε βγει από την ατζέντα, ήταν για την επανάληψη της βοήθειας προς την κυβέρνηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Η ίδρυση της ΕΥΕΔ και η Ύπατη Εκπρόσωπος (επίσης αντιπρόεδρος της Κομισιόν), υποτίθεται ότι θα έλυναν τέτοια προβλήματα. Αντίθετα, τα έχουν απλώς μεταφέρει πιο ψηλά στην γραφειοκρατική αλυσίδα.

Και επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, είναι από τις φορές που αναρωτιέσαι: Αυτοί ήρθαν να μας σώσουν;