Ελλάδα: Μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων

ή Πώς «το παρών τείνει να καταβροχθίσει τόσο το παρελθόν,όσο και το μέλλον»(Frank Ankersmit)

Γράφει ο Χρήστος Κατσούρας

Το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών έδειξε με ξεκάθαρο τρόπο ότι ο λαός ζητά επιτακτικά μία προσπάθεια επαναπροσδιορισμού συσχετισμών και πολιτικής, επιμένοντας στο παρών και την ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας, την οποία η πλειονότητα των κομμάτων δεν τόλμησε να αμφισβητήσει। Καταδίκασε τις πολιτικές πρακτικές των δύο κυβερνητικών κομμάτων της μεταπολίτευσης κρίνοντας ότι δεν μπορούν να μας βγάλουν από τη κρίση αυτοί που την δημιούργησαν, απαίτησε διαφορετική

οικονομική πολιτική, αφού το σχέδιο που εφαρμόστηκε ήταν τουλάχιστον ανεπαρκές και έδωσε εντολή συναίνεσης λόγω της κατανόησης της κρισιμότητας της κατάστασης। Πραγματικά σύμπλοκο μήνυμα।

Και ενώ όλοι μιλούσανε για συνεργασία, αυτό ερχόταν σε σύγκρουση με τα πολιτικά στεγανά μας. Άλλωστε μόλις δύο χρόνια πριν το πολιτικό σκηνικό έμοιαζε με το πολιτικό σκηνικό των πρώτων ετών της μεταπολίτευσης.
Η μη πρόβλεψη των συνθηκών που αντιμετωπίζουμε τώρα, οικονομικών και πολιτικών, και της πραγματικότητας, αποτελεί σοβαρή πολιτική ανεπάρκεια. Η εμμονή μας όμως στην άρνηση να επανεξετάσουμε τις προβλέψεις μας για το εγγύς και το απώτερο μέλλον ίσως αποτελέσει το μεγαλύτερο πολιτικό μας έγκλημα.
Υπάρχουν στη Χώρα οι δυνάμεις και οι άνθρωποι που έχουν την γνώση την ιστορική, την πολιτική και την τεχνοκρατική για να αντιμετωπίσουν τα εκρηκτικά προβλήματα που αναδύθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια. Μόνο που οι δυνάμεις αυτές δεν συναντώνται με τις κυρίαρχες πολιτικές δομές.
Υπάρχει και ο τρόπος να βρούμε κοινό τρόπο έκφρασης, πολύ περισσότερο δε όταν το επιβάλλουν οι διεθνείς, αλλά και οι εδώ συνθήκες για να ελαχιστοποιηθεί η χρονική περίοδος υπέρβασης της κρίσης. Μόνο που οι πολιτικοί φορείς δεν το θεωρούν σημαντικό.
Αλλά υπάρχουν και αντικειμενικοί λόγοι για να ενδιαφερθούμε σοβαρά για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους θεσμούς που οι δυσχερείς οικονομικές συνθήκες ανέδειξαν ακόμη πιο πολύ ως προαπαιτούμενο ύπαρξης κοινωνικά αποδεκτών λύσεων. Να δουλέψουμε σκληρά και επί μακρόν για να γεφυρώσουμε το χάσμα που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, να μην ξεχάσουμε στιγμή ότι ο σύγχρονος κόσμος έχει σχεδόν παραλύσει από τη χιονοστιβάδα των αλλαγών στη ζωή του, που έφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα η οικονομική κρίση. Να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου θα υπάρχουν πολύ λιγότερες απειλές, όπου θα υπάρχουν πολύ λιγότεροι δυνητικά εχθροί και πολλοί περισσότεροι εταίροι. Μόνο που μάθαμε για χρόνια να ζούμε μόνο με εχθρούς.
Το ερώτημα είναι αν έχουμε αυτή τη στιγμή τη σοφία και τη θέληση. Και αν τα πολιτικά κόμματα μπορούν. Οι περισσότερες ηγετικές ομάδες σίγουρα όχι. Ακόμη και σήμερα δεν ασχολούνται με την πολιτική αλλά με μία μίζερη πολιτικολογία. Επικρατούν είτε διάφορες ελληνοκεντρικές αερολογίες περί περιούσιου λαού που τον κυνηγάνε όλες οι δυνάμεις του κόσμου είτε μία ενορχηστρωμένη προσπάθεια να ενοχοποιηθεί συνολικά η ελληνική