Ανένδοτος στη διαφθορά, η μοναδική λύση

Λίγες ημέρες πριν την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πίνοντας παγωμένο καφέ με ένα φίλο μου Αμερικανό, που ζει στην Ελλάδα εδώ και δυό δεκαετίες παντρεμένος με Ελληνίδα. Προς το τέλος της κουβέντας μας, με ρώτησε: αν μπορούσα να φτιάξω ένα μόνο πράγμα για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, ποιό θα ήταν αυτό; Ξεκίνησα φέρνοντας αντίρρηση πως όλα όσα πρέπει να γίνουν, πρέπει να γίνουν, αλλά εκείνος επέμενε. Ένα μόνο.Ως ορκισμένο

μεταρρυθμιστή η ερώτησή του στην αρχή με παραξένεψε και με πικάρισε: γιατί μόνο ένα δηλαδή; Ήδη η Ελλάδα έχει κάνει πολλά περισσότερα από «ένα μόνο πράγμα» του αντιμίλησα. Μάλιστα σε δυόμιση χρόνια μειώσαμε το ετήσιο κρατικό έλλειμα κατά 20 δισ. ευρώ (σχεδόν δέκα μονάδες), και αυτό ενόσω είχαμε μία βαθιά υφεσιακή συρρίκνωση του ΑΕΠ που ξεπερνούσε το 14% στο τέλος του 2011! Βέβαια οι φόροι αποδεκάτισαν τη μεσαία τάξη…

Προσπάθησα να τον παζαρέψω σε ένα δημοσιονομικό (ιδιωτικοποίηση της συγκομιδής σκουπιδιών) και ένα διαρθρωτικό (αντικατάσταση του Φορολογικού Κώδικα με 40 σελίδες νόμο) αλλά ήταν άκαμπτος. Ένα μόνο!

Κατάλαβα τι ήθελε: ήθελε να καταλάβει ποιός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της κατάντιας μας. Ποιά είναι η πεμπτουσία της Ελληνικής παθογένειας, που αν τη διορθώναμε, όλα τα υπόλοιπα απλά θα ακολουθούσαν στη βελτίωση αργά ή γρήγορα.

Η απάντηση μου ήρθε σχεδόν αυτόματα. Είναι εκείνο που συμπαρασύρει τα πάντα, που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης, που φέρνει σε απόγνωση τον καθημερινό Έλληνα Πολίτη, που αγγίζει κάθε παθογένεια του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας.

Είναι απελπιστικά απλό, του είπα. Το μοναδικό ένα πράγμα που ευθύνεται παντού για την κατάντια μας, η πεμπτουσία των παθογενειών μας είναι η Διαφθορά! Αυτό που εμποδίζει την αλλαγή του φορολογικού νόμου, ώστε να γίνει απλός και εφαρμόσιμος, είναι η πρόθεση για συναλλαγή με τα φορολογικά υποζύγια. Αυτό που εμποδίζει την οριστικοποίηση των δασικών εκτάσεων, που δημιουργεί επενδυτική ανασφάλεια για το χρόνο και το κόστος αδειοδότησης μιας επένδυσης, που καθιστά τον Πολίτη εκβιάσιμο με ποινές πέρα από την οικονομική δυνατότητα του εκβιαζόμενου, είναι η διαφθορά. Αυτό που επιτρέπει την αθώωση ενόχων παρά τα αδιάσειστα στοιχεία και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους είναι η διαφθορά.

Αν μπορούσα ένα πράγμα μόνο να φτιάξω για να βγει από την Ελληνική τουλάχιστον διάσταση της κρίσης η χώρα, λοιπόν, θα φρόντιζα για την πάταξη της διαφθοράς. Την κουβέντα αυτή θυμήθηκα σήμερα διαβάζοντας τα στατιστικά της ετήσιας έκθεσης του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.

Πρώτα απ΄ όλα θα έκανα μία πανεθνική ενημέρωση μέσω των ΜΜΕ για το «τί συνιστά διαφθορά» ώστε να είναι ο Πολίτης ενήμερος για να την καταλάβει και να την αποκαλύψει στους τιμωρούς της. Σε αυτή την ενημέρωση θα κήρυττα τον «Ανένδοτο στη Διαφθορά».

Δεύτερον θα περνούσα τους νόμους που να επιτρέπουν τη συλλογή στοιχείων έναντι των διεφθαρμένων. Το τωρινό νομικό καθεστώς απαγορεύει την αποδοχή από το δικαστ